Ακινησία – Ευσταθία Δήμου

Ατμόσφαιρά μου η ακινησία

μέσα της χρόνια καθηλωμένη

ρυθμικά η πνοή μου μπαινοβγαίνει

μου υπόσχεται αθανασία.

Ρουφώ με λαχτάρα τ’ οξυγόνο

τα στήθη μου φουσκώνουνε κι ευθύς

όπως διογκώνομαι μένω αβαρής

σαν πούπουλο το κορμί ανυψώνω

το απιθώνω πάνω στους ώμους

χιλιάδων μυρμηγκιών μες στους δρόμους

που αναζητούνε τη βορά τους

και το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο σε σειρά

αθόρυβα με σέρνουνε αργά

αργά με τραβάνε στη φωλιά τους.

Σονέτα, Gutenberg, 2016