Στίχοι της εβδομάδας (20/8) - Αϊναλής Ζ. Δ.

Αϊναλής Ζ.Δ. – Πηνελόπη

Το πρόσωπο του ανθρώπου έτσι που το κατάντησαν γέμισε ρήγματα
κάθε πρωί που ξυπνάς μόλις πλυθείς προτού σκουπιστείς
έτσι βρεμένος
τα μετράς στον καθρέφτη
υπόμνηση ματαιωμένων υποσχέσεων ευτυχίας
μια μέρα πήρα με τα δάχτυλα να ψηλαφώ
τα χείλια του μεγαλύτερου απ’ αυτά
ανοίγαν ερεθισμένο αιδοίο
με φρίκη κοίταξα την άβυσσο που ξανοίγοταν κάτω
ως που φτάνει το μάτι σκοτάδι
έβαλα πιο μέσα τα δάχτυλα και
ξάφνου βούλιαζα
τόσο ανέλπιστα
βούλιαζα
σε μιαν υγρή ανυπαρξία
και να μην έχεις πουθενά ένα φως να πιαστείς
ίλιγγος
ευχήθηκα τότε τον πάτο σα λύτρωση γεμάτη αίμα
δεν πρόλαβα
στην τελευταία περιστροφή το πελώριο δίχτυ της αράχνης
να μου θυμίζει
τη μοίρα μου