Κάρολιν Κάιζερ – Τροφή Αγάπης

Το φαγητό είν’ άγγιγμα φτασμένο στ’ άκρα.
Σάμουελ Μπάτλερ II

Θα σε δολοφονήσω με αγάπη·
Θα σε πνίξω με αγκαλιές·
Θα σ’ αγκαλιάσω, κοκκαλάκι κοκκαλάκι,
Μέχρι να σε πεθάνω εντελώς.
Μετά θα φάω το λαχταριστό μεδούλι σου για βραδινό.

Θα γίνεις η προσωπική Σαχάρα μου·
Θα λιάζομαι εντός σου, μετά σε μία ρουφηξιά
Θ’ αποστραγγίξω ό,τι απέμεινε απ’ τη γλυφή πηγή σου.
Με τη γυναικεία μου λεπίδα θα σκαλίσω τ’ όνομά μου
Στην πιο φιλόδοξή σου φοινικιά
Πριν να την πελεκήσω.
Μετά θα εισπνεύσω πλήρως την εσχάτη όασή σου.

Αλλά στην τέλεια έρημο που θα ’σαι
Θα δεις ν’ απλώνομαι, από ορίζοντα σ’ ορίζοντα,
Πολυτελής αντικατοπτρισμός!
Μπαλκόνια με γλυσίνα που σταλάζουν σικλαμέν.
Οράματα φλεγόμενα με κρύσταλλο, δεμένο σε χρυσό.

Έτσι θα προσκαλέσεις κάθε ξερό κόκκο της άμμου
Και προς το μέρος μου θα ’ρθεις με θίνες κυματοειδείς
Μέχρι να φτάσεις το αιφνίδιο κυανό:
Μια Μεσόγειος να χαϊδέψει τις σκονισμένες σου ακτές·
Βλάστηση πεισματάρα, έρπουσα ενδοχώρα, γρήγορα ξαναγδύνει
Τους χερσότοπούς σου· παχύφυτα φυτρώνουνε παντού
Ζωή εκπλήσσουσα! Κι εγώ θα είμαι αυτό το πράσινο.

Όταν ανθίσεις, ποτισμένος και χορτάτος,
Με βλαστούς που θα τυλίξουν πέργκολα, θόλο κι οροφή
Μέχρι να γίνεις ο αναστημένος ανθηρός αγρός,
Θα σε καταβροχθίσω, φυσική τροφή μου,
Οικοδεσπότη μου, δείπνε μου μυστικέ πάνω στη γη
Κι εσύ θ’ αρχίσεις πάλι να πεθαίνεις.