Γράφει η Ιωάννα Κανελλοπούλου, αρθρογράφος – συγγραφέας
…και κάποια μέρα ξυπνάς και διαβάζεις μια ιστορία, μια αληθινή, ανθρώπινη ιστορία και παγώνεις.
Παγώνεις για λίγο και ύστερα θυμώνεις και σφίγγεις τα δόντια. Μια απορία τυραννά το μυαλό σου και ψάχνει απαντήσεις. Απαντήσεις που θα έπρεπε να ήταν αυτονόητες, δεδομένες και για να μιλάμε με την ωμή πραγματικότητα;… Δεν έπρεπε καν να υπάρχει τέτοια απορία εν έτη 2022, στη χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, την ανθρωπιά, την τέχνη, το ήθος, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό και το δίκαιο.
Ελλάδα 2022… Ποιά «ανθρωπιά» σε πέταξε στην ακτή;
Εσένα, που δεν επέλεξες να κουβαλήσεις τον καρκίνο στις φλέβες σου, που δεν επέλεξες να κουβαλήσεις το σώμα σου σε αμαξίδιο, που δεν επέλεξες να περπατάς με μπαστούνι τύφλωσης, που δεν επέλεξες να μην ακούς ή να μην μπορείς να μιλήσεις.
Εσένα που μια ανώτερη δύναμη σε έφερε απέναντι σε μια μάχη που δίνεται καθημερινά και πρέπει να παλεύεις κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, για να μείνεις ζωντανός/ή.
Εσένα που είσαι ένας ακόμη άνθρωπος που αγωνίζεται για το αυτονόητο… Για μια θέση στη Ζωή.
Ποια είναι εκείνη η «ανθρωπιά», που θα ορίσει αν δικαιούται ένας μαχητής να ονειρευτεί, όχι το αύριο… Όχι… Να ονειρευτεί απλά το σήμερα, το τώρα.
Πετάνε ένα ξερολούκουμο… Σύνταξη αναπηρίας την αποκαλούν και σου λένε «Ορίστε, πάρε 300€ και ζήσε… και που σαι, έλα πάλι σε ένα χρόνο να δω αν θα στα ξαναδώσω».
Σα να λένε, «Αν ζήσεις και του χρόνου, βλέπουμε»… και στο βλέμμα τους κείνος ο άνθρωπος που κουβαλάει το δικό του σταυρό βλέπει μια απάθεια, μια αδιαφορία, λες και απέναντί του δε κάθονται άνθρωποι, αυτοί του κράτους που πρέπει να σε σεβαστούν και να σε φροντίσουν και να σκύψουν πάνω απ’ το πρόβλημά σου και να σου δώσουν ένα σημάδι ανθρωπιάς, δε βλέπεις ανθρώπους αλλά άψυχα σώματα… μηχανές.
Για ποια ανθρωπιά και πιο σύστημα πρόνοιας και αλληλεγγύης μιλάμε σήμερα κύριοι;
Ποια «ανθρωπιά», αποφασίζει αν θα ζήσεις ή όχι;
Δωρεάν περίθαλψη και τα φάρμακα τα πληρώνουν από τσέπη τους οι ασθενείς κι αν δεν έχουν λεφτά να τα αγοράσουν… δε βαριέσαι ένας λιγότερος. Αυτή είναι η Ελλάδα μας εν έτη 2022 κύριοι.
300€ κοστολογείται η ζωή του ανθρώπου. 300€ κοστολογείται το όνειρο. 300€ κοστολογείται ο αέρας που αναπνέει… και κοιμόμαστε όλοι ήσυχα τα βράδια και έχουμε κάνει τη δουλειά μας σωστά και σήμερα κλείσαμε το 8ωρο στην υπηρεσία μας «αν δουλεύει κανείς 8ωρο, από αυτούς» και θα πάρουμε το μισθό μας και θα χουμε πατήσει είκοσι σφραγίδες και είμαστε εντάξει.
Όχι… Δεν είστε εντάξει.
Όταν έρχεται απέναντί σας ένας ασθενής, που δεν ήταν επιλογή του να είναι ασθενής και αναγκάζεται να ξεγυμνώνει σώμα και ψυχή μπροστά σας για μια ψωροσύνταξη και τον αντιμετωπίζεται σαν αντικείμενο, Όχι δεν είστε εντάξει.
Όταν τον κάνετε να νιώθει παρείσακτος, περιττός, Όχι δεν είστε εντάξει.
Άνθρωποι που μάχονται με το θεριό, άνθρωποι που δε πάτησαν τούτο το χώμα, άνθρωποι που δεν αντίκρισαν τούτο τον ήλιο, άνθρωποι που δεν άκουσαν τούτο το αηδόνι, δεν είναι σκουπίδια κύριοι. Είναι άνθρωποι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και παλεύουν για στιγμές… Δικαιούνται να ονειρεύονται, δικαιούνται να αναπνέουν, δικαιούνται να ζουν…
Κι αν εσύ Ελλάδα μας, δεν αντέχεις, ή δε βλέπεις, ή αδιαφορείς, τότε με λύπη σου φωνάζω… «Βρωμάς σαπίλα».
Που είναι η αξιοπρέπειά σου Έλλάδα μας; Που είμαστε όλοι εμείς εκεί έξω που βλέπουμε, ακούμε, περπατάμε, ζούμε χωρίς εμπόδια; Γιατί δε κάνουμε κάτι να αλλάξουμε σελίδα;
Η χώρα δε θα γίνει φτωχότερη, αν σεβαστούμε τους μαχητές της ζωής. Η χώρα και η ζωή όλων μας γίνεται φτωχότερη, όταν οι μαχητές λυγίζουν.
Σεβασμός… Μια λέξη που μεταφράζεται σε όλες τις χώρες του κόσμου, μια λέξη που χάσαμε ανάμεσα στο μέτρημα του πράσινου θεού.
Για ποια «ανθρωπιά» μιλάμε άραγε; Σιωπή.
«… κι είναι η σιωπή αυτή που σε τσακίζει και σε πιάνει και σε ρίχνει στο κενό. Κι είναι ο άνθρωπος φτωχός και δε ορίζει πως καταντάει αντικείμενο φθηνό».
Οι άνθρωποι δεν είναι αντικείμενο κύριοι, δεν είναι αριθμοί, δεν είναι μια σφραγίδα… Οι άνθρωποι είναι ψυχές, είναι ανάσες, είναι ζωή, είναι το παρών και το μέλλον… κι όλοι εμείς πρέπει επιτέλους να σπάσουμε τη σιωπή μας και να μιλήσουμε επιτέλους για τον άνθρωπο.
