Νέα, δημιουργική κι αεικίνητη καλλιτεχνικά η Παρασκευή Ανεβλαβή έχει όνειρα και στόχους και τα κάνει πραγματικότητα. Γνώμονά της η αγάπη για ζωή και τέχνη! Ανήκει στη νέα γενιά καλλιτεχνών και ξεχωρίζει για το ήθος και το ταλέντο της.

Από μικρότερη ηλικία ασχολήθηκε με το χοροθέατρο. Από τα 17 της όμως είναι δημιουργική και στο θέατρο.  Επίσης, ασχολείται και με αρκετά είδη τέχνης εκτός της υποκριτικής, όπως μουσική (κρητική λύρα), χορό (παραδοσιακό και λαϊκό), ζωγραφική, σενάριο και συγγραφή.

Η ίδια μιλάει για την ποιητική της συλλογή «Πάνω σε αυτή τη γη αγκάθια» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Agrafina. Τι σημαίνει η ποίηση για την Παρασκευή και γιατί επιλέγει και αυτό το είδος για να μιλήσει μέσα από την τέχνη της;

• «Πάνω σε αυτή τη γη αγκάθια». Τι πραγματεύεται η ποιητική σου συλλογή; 

Ξεκίνησα να γράφω ποίηση, πριν δύο χρόνια περίπου, μιλώντας για απλά καθημερινά συναισθήματα –φιλία, αγάπη, έρωτα, μοναξιά, ελπίδα, συμπόνια, φόβος, λύπη. Για τα στοιχεία της φύσης, -νερό, γη, αέρας, φωτιά, αιθέρας. Και συνέχισα πιο στοχευόμενα, θέλοντας να μιλήσω για  καταστάσεις ή ανθρώπους. Πράγματα που μπορεί να μην είχα ζήσει εγώ, αλλά βλέποντας ή διαβάζοντας γι’ αυτά έγιναν βιώματα μου. Έχω γράψει ποιήματα για τις φωτιές της Ελλάδας του 2023, για τις πλημύρες, για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη και τον Αντώνη Καρυώτη. Ό,τι με αγγίζει, ότι μιλάει στην ψυχή μου, δε μπορώ –δε γίνεται να μη γράψω γι’ αυτό.

• Ποια ποιήματα ξεχωρίζεις και γιατί; 

Γενικά, λατρεύω την ποίηση. Έχει μια πικρή γλύκα, για την καληνύχτα του αποχωρισμού. Με μαγεύει η δροσιά της, με αγγίζει το άρωμά της. Έχει κάτι το μοναδικό, όπως και κάθε είδος τέχνης. Ποιήματα, άλλων, που ξεχωρίζω και ίσως με έχουν σημαδέψει είναι τα:

«Πολλοί αυτοί» του Έντουαρντ Ασάντοφ, και δύο σημεία μέσα στο ποίημα είναι τα πιο χαρακτηρίστηκα για εμένα.

«Λίγοι με τους οποίους θέλεις των ονείρων την ησυχία!»

[…]

«Για τον οποίον θα μπορούσες ως βραβείο, οποιοδήποτε πόνο, ακόμη και εκτέλεση να αντικρίζεις…»

Επίσης, αγαπώ πολύ το ποίημα «πρώτο σκαλί» του Κ.Π. Καβάφη. Νιώθω ότι ταυτίζομαι με τους στοίχους:

«Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω, πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα• κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι, ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.»

Αλλά μετά σκέφτομαι: «Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι• τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»

Και ηρεμώ!

• Τι είναι ποίηση για σένα και πόσο σε επηρεάζει στη ζωή σου; 

Η ποίηση, για ‘μένα, δε στάζει χρυσόσκονη ούτε μυρίζει ρόδα. Η ποίηση βγαίνει απ’ τα σκοτάδια, λασπωμένη με βούρκωμα. Δακρυσμένη περιφέρεται τις νύχτες κάτω απ’ τα παράθυρά μας και μας ικετεύει για βοήθεια. Αυτό κάνει η ποίηση, αλλά αν βρει μια ανοιχτή χαραμάδα με ελάχιστον φως ορμάει μέσα στη δική μας ζεστασιά. Μας κοιτάει στα μάτια και παίρνει δύναμη από εμάς. Αυτό είναι η ποίηση. Η δική μας δύναμη, τα δικά μας όνειρα.

Απ’ τα ποιήματα μου, της ποιητικής μου συλλογής που έχω εκδώσει, ξεχωρίζω τρία ποιήματα: «Πρωτού ξημερώσει…»  «Αυτός ο κόσμος μας» & «τι είναι…»

Είναι το ένα μετά το άλλο στη συλλογή. Μάλλον την περίοδο που τα έγραψα ήμουν πιο κοντά στη δική μου θνητή φύση από ποτέ.

• Η ποίηση είναι αντίσταση και φως στη ζοφερή καθημερινότητα μας; 

Η αντίσταση μου είμαι εγώ η ίδια. Εγώ μόνο με κρατάω πίσω σε όλα τα θέματα στη ζωής μου. Κανείς δε μπορεί να μου βάλει εμπόδια καλύτερα από εμένα. Το καλό, όμως, είναι ότι τα ξέρω, τα βλέπω και τα περνάω! Κάνω τον πόνο δύναμη που θεριεύει μέσα μου και βγαίνει σε μορφή τέχνης. Όσο για το φως… Έρχεται από μικρές στιγμές με σπουδαίους ανθρώπους. Κάποιους που δε το βάζουν κάτω και από αυτούς παίρνω παράδειγμα κι εγώ και ανεβαίνω. Απ’ τους γονείς μου, τον αδελφό μου και ελάχιστον καλούς φίλους. Ανθρώπους που με ένα αστείο παρατσούκλι, με ένα «hello» ή με τη θετική σκέψη τους ξέρουν και μπορούν να με βοηθήσουν. Και θα ήθελα να τους πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» και ένα ακόμα μεγαλύτερο «σ’ αγαπώ!» στον κάθε έναν τους ξεχωριστά.

• Ποιον είναι ο αγαπημένος σου ποιητής/ ποιήτρια; 

Δύσκολο! Μου αρέσουν πολλοί. Σίγουρα ο Ελύτης έχει κάτι που με κάνει να θέλω να διαβάσω ξανά τα ποιήματά του. Χριστιανόπουλος επίσης. Ο Ασάντοφ, ο Καβάφης. Νίκος Γκάτσος… Αχ δε ξέρω! Είναι ανάλογα με την περίοδο της ζωής μου.

•Γιατί αξίζει να διαβάσει κανείς το βιβλίο σου; 

Γιατί:

1) είναι ένα βιβλίο με ποίηση.

2) μιλάει για σημερινά θέματα, του δικού μας αιώνα. Για γεγονότα που μας επηρεάζουν.

3) είναι γραμμένο από έναν άνθρωπου που έχει πολλά να πει και κυρίως δε φοβάται να τα πει!

• Τρία χαρακτηριστικά της Παρασκευής για τα οποία τη θαυμάζεις πολύ; 

Πρόσφατα σκεφτόμουν τι θα έλεγα στον 16χρονο εαυτό μου –για δέκα χρόνια πριν. Αυτά που θα τους έλεγα, αυτά θαυμάζομαι σε ‘μένα, στην Παρασκευή –στη Βιβή.

Δεν το βάζει με τίποτα κάτω. Θα βρει τη λύση σε αυτό που θέλει να κάνει, ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα.

Έχει μια απίστευτη ηρεμία και κατανόηση.

Τα κατάφερε! Σε πείσμα πολλών που της έλεγαν ότι δεν αξίζει, έκλεισε τα αφτιά της και συνέχισε να πράττει όπως της προστάζει η καρδιά της.

• Ποιο το έναυσμα σου για να γράψεις κάθε φορά; 

Μια νέα ιστορία που με αγγίζει. Το θεατρικό μου έργο «ΕΝΑ ΜΗΔΕΝ ΤΕΣΣΕΡΑ» το έγραψα γιατί ακούγοντας την αληθινή ιστορία γυναικοκτονίας που βασίζεται, με θύμωσε ότι δεν πιάστηκε ποτέ ο δολοφόνος. Το θεατρικό μου έργο «LsD» με τρόμαξε το πώς οι κυβερνήτες ή όσοι θεωρούν ότι έχουν εξουσία μπορούν να ελέγχουν κατά τη δική τους επαγγελματική βούληση. Το θεατρικό μου μονόλογο «25404 –απ’ τη φρίκη στο θαύμα» που είναι βασισμένο στη ζωή της γιατρού Γκιζέλλα Περλ… Καταλαβαίνετε.  Όπως και στην ποίηση συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, με το ποίημα για τον Γιακουμάκη, για την τραγωδία στα Τέμπτη 2023, για το ναυάγιο του 1966 του οχηματαγωγού «Ηράκλειον» αλλά και για προσωπικά αντίστοιχα θέματα.

• Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;

Ως αρχιτέκτονας – διακοσμήτρια δε θα πάψω ποτέ να σχεδιάζω και να δημιουργώ όμορφους χώρους για γλυκές αναμνήσεις. Ως συγγραφέας τώρα… Ετοιμάζουμε δυο, με ξεχωριστές ομάδες, έργα μου, και έργα που έχουν ανέβει ξανά και νέα που μόλις γράφτηκαν. Περισσότερες πληροφορίες εν καιρώ!

•Κλείσε με έναν αγαπημένο στίχο από το βιβλίο σου….

Μυρωδιά, ξένη, αλλιώτικη, μαγευτική και μόνη,

Που ματώνει η ζωή μου…

Απ’ το ποίημα «Μητρικό ξημέρωμα»