Ο ραδιοφωνικός παραγωγός Στέλιος Χατζημιχαήλ μιλά στον Νίκο Ναούμη, με αφορμή την έκδοση του πρώτου του βιβλίου “Το Μετά” από τις εκδόσεις Μωβ.

Αγαπητέ κ. Χατζημιχαήλ, ευχαριστώ πολύ για τη κουβέντα αυτή! Ομολογώ ότι, διαβάζοντας το πρώτο σας βιβλίο και έχοντας στο μυαλό μου τη βελούδινη φωνή σας καθώς σας έχω γνωρίσει μέσα από τα ερτζιανά, μπήκα στον πειρασμό να φανταστώ να μου το διαβάζετε… Αλήθεια, τι ήταν αυτό που σας ώθησε να αφήσετε το μικρόφωνο και να πιάσετε την πένα;

Ξεκινώντας να σας ευχαριστήσω κι εγώ για την τιμή που μου κάνατε και για την φιλοξενία στο culture Point αλλά και για την συζήτηση που θα ακολουθήσει. Το μικρόφωνο το άφησα γιατί έφτασα πλέον σε ηλικία συνταξιοδότησης. Και έτσι έπρεπε. Γιατί όπως όταν βγήκα στο ραδιόφωνο υπήρχε χώρος για να δημιουργήσω, έτσι έπρεπε να κάνω κι εγώ, να δημιουργήσω χώρο στους νέους ανθρώπους, να ξεκινήσουν την ζωή, την καριέρα και να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Όσο για την πένα. Πάντα έγραφα, από μικρό παιδί, τώρα λοιπόν που είχα τον ελεύθερο χρόνο, άρχισα να γράφω, σκέψεις αλλά και γεγονότα που έζησα και έμαθα αυτά τα 40 χρόνια στο ραδιόφωνο.

Είμαι από τους τυχερούς πραγματικά, που έχουν ήδη διαβάσει το βιβλίο σας και έγραψα τη γνώμη μου γι’ αυτό εδώ, στον φιλόξενο ιστότοπο του Culture Point. Μπορείτε με δυο δικά σας λόγια να μας το παρουσιάσετε κι αν θέλετε, να μας αποκαλύψετε αν η ιστορία που μας αφηγείστε, αναφέρεται σε υπαρκτά πρόσωπα;

Ευχαριστώ πολύ για την κριτική σας. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα να γράψει ένας άνθρωπος που σέβομαι και εκτιμώ, όλα αυτά τα υπέροχα για την πρώτη μου προσπάθεια. Η ηρωίδα μου, η Ελένη, είναι ένα φανταστικό πρόσωπο, θα έλεγα πως είναι το καραβάκι που μας ταξιδεύει στον χώρο του Θεάτρου και της τηλεόρασης. Μέσα σ’ αυτό το ταξίδι, συναντάμε καλλιτέχνες και ποδοσφαιριστές. Πρόκειται για ένα κορίτσι από μια γειτονιά του Πειραιά, που γίνεται ηθοποιός και τραγουδίστρια. Το ταλέντο της αλλά και οι συγκυρίες την φέρνουν γρήγορα στο προσκήνιο, σαν πρωταγωνίστρια. Το μεγάλο της πρόβλημα είναι η προσωπική της ζωή, ψάχνει την αληθινή αγάπη, αυτήν που της έλειψε από παιδί, ψάχνει έναν άνθρωπο για να είναι ευτυχισμένη. Κάποια στιγμή θα βρει επιτέλους αυτό που αναζητούσε. Ή μήπως όχι; Μέσα σε αυτήν την ιστορία θα συναντήσετε και υπαρκτά πρόσωπα, που δεν ήταν όλοι με το φωτοστέφανο που τους έχουμε τοποθετήσει.

Αλήθεια, ποια είναι η σχέση σας με το διάβασμα; Έχετε αγαπημένους συγγραφείς;

Παλιότερα διάβαζα πολύ. Όταν όμως έγραφα το δικό μου βιβλίο,
σταμάτησα να διαβάζω, όχι μόνο γιατί δεν είχα χρόνο, αλλά δεν ήθελα και να επηρεαστώ. Ήθελα να έχω καθαρό μυαλό και ό,τι γράφω να είναι μόνο δικές μου σκέψεις.

Πάντως αγαπώ το διάβασμα ιδιαίτερα την Ελληνική λογοτεχνία. Αγαπημένη μου είναι η Μαρία Ιορδανίδου, τα βιβλία της τα έχω διαβάσει ίσως και 10 φορές το καθένα. Αλλά η μεγάλη μου αδυναμία είναι το θέατρο. Χάνομαι πραγματικά μέσα στις σελίδες των θεατρικών έργων. Ειδικά του Ευγένιου ο’ Νιλ.

Έχω καιρό να σας ακούσω στο ραδιόφωνο. Έχετε αφοσιωθεί στο γράψιμο ή έκλεισε ο κύκλος του ραδιοφώνου για εσάς;

Όλοι μου λένε ποτέ μην λες ποτέ, αλλά εγώ πιστεύω πως το ραδιόφωνο τελείωσε για μένα. Το μόνο που μου λείπει είναι η επικοινωνία που είχα με τον κόσμο. Και αυτή η επικοινωνία είχε να κάνει μόνο με τα τραγούδια. Ανταλλάσσαμε απόψεις και πληροφορίες. Τώρα πλέον θα με ακούτε ως καλεσμένο σε ραδιοφωνικές εκπομπές. Και αυτό όταν με καλούν να μιλήσω για το βιβλίο μου.

Στα μελλοντικά σας σχέδια υπάρχουν άλλα βιβλία, παρουσιάσεις του πρώτου σας πονήματος ενδεχομένως;

Σκέψεις για να γράψω υπάρχουν, αλλά πιστέψτε με, ακόμα δεν έχω αποφορτιστεί από την ιστορία του ΜΕΤΑ. Πιστεύω όμως πως γρήγορα θα στρωθώ και πάλι στο γράψιμο. Όσο για την παρουσίαση, αυτό είναι θέμα του εκδοτικού οίκου, που όπως μου έχουν πει θα γίνει τον Σεπτέμβριο.

Θα ήθελα να γνωρίσουμε λίγο και τον Στέλιο. Ποια είναι τα ενδιαφέροντα του; Πως γεμίζει τον ελεύθερο χρόνο του; Υπάρχει κάτι που τον συγκινεί σήμερα και κάτι που αβίαστα τον κάνει να χαμογελά;

Τα ενδιαφέροντά μου έχουν να κάνουν με την μουσική και το γράψιμο. Αυτά μου αρέσουν, αυτά με ξεκουράζουν, αυτά μου δίνουν ζωή. Η ζωή που ζούμε είναι αβάσταχτα πεζή κι εγώ βρίσκω πάντα καταφύγιο στην μουσική και στο γράψιμο. Είτε είναι στίχοι, είτε είναι σκέψεις…Όσο για τα χαμόγελα και την συγκίνηση… πάντα θα βρίσκω αιτίες να χαμογελάω, και να συγκινούμαι, ίσως και με πράγματα που άλλοι ούτε που θα τα πρόσεχαν.

Κλείνοντας τη σύντομη αυτή κουβέντα, θα ήθελα να μας πείτε μια φράση που συμπυκνώνει τη ζωή σας και τη φιλοσοφία της.

Όσους σε πλήγωσαν μην προσπαθήσεις να τους εκδικηθείς. Αγνόησέ τους, γιατί έτσι μόνο θα κρατήσεις καθαρή την ψυχή σου.

Ευχαριστώ πολύ! Όλοι εδώ στο culturepoint.gr σας ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σας και να σας δηλώσουμε ότι θα είμαστε κοντά σας με όποιον τρόπο μπορούμε για να στηρίξουμε την προσπάθεια σας.

Εγώ σας ευχαριστώ για την αγάπη σας, την στήριξη και την τιμή που μου κάνατε.