Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ στα 38 χρόνια που έζησε, κατάφερε να δημιουργήσει πίνακες που ακόμα και σήμερα τον καθιστούν τον μεγάλο πρωταγωνιστή της τέχνης.

Αν και όσο ζούσε βίωνε απόλυτη ανέχεια, εν τούτοις κατάφερε να αναρριχηθεί στους μεγάλους της τέχνης.

Ο Βανκ Γκογκ έγινε συνώνυμος με τα ηλιοτρόπια, τον ουρανό με τα αστέρια, την απεικόνιση της φύσης με φωτεινά και έντονα χρώματα.

Παράλληλα, η ψυχική του ευαλωτότητα παρέμεινε σε όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του, επηρεάζοντας και την καλλιτεχνική του δημιουργία.

Λίγοι γνωρίζουν ότι ο Βαν Γκονγκ στα 27 του επιθύμησε να γίνει ιερέας. Η προσπάθειά του να εφαρμόσει στην καθημερινή του ζωή το λόγο του Κυρίου τον οδήγησε να δίνει όλα τα χρήματα και τα ρούχα στους φτώχους και να γυρίζει σχεδόν γυμνός.

Η θρησκευτική του αφοσίωση που έφτανε σε σημεία υπερβολής δεν έπαυσε όταν τελικά έστρεψε το ενδιαφέρον του στην τέχνη.

Μέσα σε δέκα χρόνια δημιούργησε μερικούς από τους πίνακες που θεωρούνται ορόσημο στην ιστορία της τέχνης όπως τα Ηλιοτρόπια, το δωμάτιο του καλλιτέχνη και η Έναστρη νύχτα.

Ωστόσο, ο ίδιος δημιούργησε και έναν πίνακα θρησκευτικού περιεχομένου, στην οποία αποτυπώνει μία από τις ωραιότερες παραβολές του Ιησού Χριστού, τον Καλό Σαμαρείτη.

Πίνακας φιλοτεχνημένος το 1890, εμπνευσμένος σε μεγάλο βαθμό από τον Ευγένιο Ντελακρουά, δημιουργήθηκε σε μία εποχή που ο ίδιος πάλευε με τις επιπλοκές της ψυχικής του κατάστασης.

Ο πίνακας απεικονίζει τον Σαμαρείτη που είναι έτοιμος να μεταφέρει με το ζώο του να περιποιηθεί τον άνθρωπο που χτύπησαν μέχρι θανάτου οι ληστές. Φωτεινά χρώματα που αναδεικνύουν το πέρασμα του ίδιου στο μετα -ιμπρεσιονιστικό του στυλ και σε συνδυασμό με τα θρησκευτικά του συναισθήματα που ακόμα παρέμεναν έντονα.

Από τους πιο αφανείς πίνακες του κορυφαίου ζωγράφου που αναφέρονται σε μία σημαντική στιγμή της διδασκαλίας του Χριστού, σε μία εικαστική απεικόνιση της βοήθειας απέναντι στον πλησίον, τη ραχοκοκαλιά του Χριστιανισμού.