Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Ο Bruno Nicolai δεν είναι ένας συνθέτης ταινιών τόσο γνωστός στο ευρύ κοινό, όπως ο Ennio Morricone και ο Nino Rota.
Ίσως επειδή έγραψε μουσική για ταινίες πιο εγχώριες, που κυριάρχησαν στο Ιταλικό σινεμά και ενώ υπήρξαν μεν επιδραστικές, τυποποιήθηκαν ως πιο εύπεπτες και χαμηλού προϋπολογισμού.
Ωστόσο, είναι ένας συνθέτης που αγγίζει μοναδικά την ανθρώπινη ψυχή, είναι συναισθηματικός αλλά δεν καταλήγει να γίνει γλυκερός.

Ένας δημιουργός που μαθήτευσε δίπλα στον μέγιστο Έννιο Μορρικόνε, σίγουρα θα εμπνεόταν από τη μουσική ευαισθησία, η οποία τόσο μοναδικά ντύνει με ήχο και σύνθεση την ανθρώπινη ψυχή και στιγμές.
Ο Νικολάει έντυσε με τη μουσική του, μερικά από τα καλύτερα Ιταλικά τζάλο, τα οποία κυριάρχησαν στην Ιταλία τις δεκαετίες του ’70, του ’80 και του ’60.

Η στενή του επαγγελματική συνεργασία με τον Έννιο είναι μία αφανής σύμπραξη δύο μεγάλων Ιταλών δημιουργών που εκτόξευσαν στους ουρανούς την ευχαρίστηση της ακοής με τις πολύτιμες δημιουργίες τους.

Ο ίδιος έμεινε στη μνήμη κάθε λάτρη του τζάλο είδους για τη μουσική που έγραψε για μερικά από τα πιο κλασικά έργα του είδους, το Your Vice Is a Locked Room and Only I Have the Key, το The Case of the Bloody Iris, το The Red Queen Kills Seven Times, το The Case of the Scorpion’s Tail.

Δηλαδή, για τα πιο κλασικά τζάλο, τα οποία έχουν μία θέση στην καρδιά κάθε θαυμαστή του είδους.

Αλήστου μνήμης η κάθε του μουσική δημιουργία βεβαίως.

Η συνεργασία του με τον Έννιο διήρκεσε μέχρι το 1974..

Συνθέτης με μεγάλη μουσική αντίληψη, ο οποίος με τη μουσική του σε βάζει μέσα στο κλίμα της ταινίας. Είτε σύνθεση πιο ερωτική, είτε πιο τρομακτική, ο Νικολάι ενστερνίζεται τη φιλοσοφία της σκηνής και την αποτυπώνει άρτια στη μουσική.
Από τα μεγάλα διαμάντια στην Ιταλική σύνθεση στον 20ο αιώνα..