Μίκης Θεοδωράκης. Ένας μεγάλος Έλληνας, όλων των Ελλήνων

Γράφει ο Αλέξανδρος Κριτισίκης, Δικηγόρος

“Είμαστε δύο, είμαστε τρεις…”, “Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ…”, στίχοι που χάρη σε αυτόν όλοι τραγουδήσαμε, στίχοι με τους οποίους μεγαλώσαμε.

Σπουδαίος άνθρωπος, ανήσυχο πνεύμα από τους ανθρώπους που θεωρείς πρότυπο στη ζωή σου.

Προοδευτικός άνθρωπος για τον οποίο δίκαια η Αριστερά καυχιέται, θεωρώντας πως αποτελεί ιδεολογικό της τέκνο. Ωστόσο αν και δηλωμένος αριστερός και έχοντας υποφέρει μέχρι και διωγμούς και διώξεις για τα πολιτικά του φρονήματα τα οποία υπερασπίστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του, δεν δίστασε το 1990 να εκλεγεί βουλευτής με τη ΝΔ, με τη Δεξιά του Κων/νου Μητσοτάκη και να αναλάβει μέχρι και υπουργός, θεωρώντας πώς έτσι απαιτεί το συμφέρον της χώρας του προκειμένου να καταπολέμησει την οικονομική διαπλοκή της εποχής.

Το συμφέρον πάλι της χώρας του πρόταξε όταν η χώρα απαιτούσε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τον Κων/νο Καραμανλή.

Πρωτοστάτησε από την εξορία προκειμένου να ανακηρυχθεί Πρόεδρος αυτής της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης ο Κων/νος Καραμανλής, ερχόμενος μάλιστα σε ρήξη με την Αριστερά.

Το συμφέρον της χώρας του πρόταξε όταν μπήκαμε στο πρώτο μνημόνιο και πρωτοστάτησε στη δημιουργία του σχηματισμού “Σπίθα” με κύριο στόχο την καταπολέμηση του μνημονίου.

Το συμφέρον της χώρας του πρόταξε όταν πρωτοστάτησε στην σύσταση, μετά την δολοφονία Λαμπράκη, της αντίστοιχης οργάνωσης με κύριο στόχο την καταπολέμηση της δεξιάς του παρακράτους που πολέμησε σφόδρα ακόμη και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ηγέτη της τότε δεξιάς παράταξης.

Αυτός ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης εν ολίγοις κατά την γνώμη μου. Ένας ακούραστος άνθρωπος που έβαζε πάνω από όλα όταν έκρινε η συνείδηση του, και έκρινε ορθά νομίζω, το συμφέρον της χώρας.