Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Ίσως η πιο μαύρη κωμωδία της Ελληνικής τηλεόρασης με αρκετές δόσεις κωμικής πινελιάς και ελαφρότητας, η οποία ανέδειξε τη σκληρότητα της νύχτας σε όλο της το μεγαλείο.
Η νύχτα λειτουργεί με δικούς της άγραφους κανόνες, δε συγχωρεί εκείνον που προδίδει. Πορεύεται με τσιγάρο, ποτό και ένα πιστόλι στο χέρι.
Η επιβίωση είναι θέμα εξόντωσης, η κυριαρχία ικανότητα ελιγμών.
Τα “Μαύρα Μεσάνυχτα” είναι μία σειρά που αξίζει αφιερώματος. Όχι μόνο επειδή τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Έλληνας μαιτρ του τρόμου Πάνος Κοκκινόπουλος (Ανατομία ενός εγκλήματος/Κόκκινος Κύκλος/10η Εντολή), το σενάριο του Βασίλη Ρίσβα και της Δήμητρας Σακαλή οι οποίοι έγραψαν το σενάριο των πιο θρυλικών αστυνομικών σειρών της Ελληνικής τηλεοπτικής ιστορίας.
Αλλά, κυρίως, επειδή περιέχει ένα εξαιρετικό υποκριτικό δυναμικό με πρωταγωνιστές μεγάλα ονόμαστα όπως Στέλιος Μάϊνας και Γεράσιμος Σκιαδαρέσης και μία Παναγιώτα Βλαντή η οποία με τη θρυλική “Σιλβή”, γράφει ιστορία στο ρόλο του πιο αδίστακτου θηλυκού η οποία προσπαθεί να αναρριχηθεί στην εξουσία της νύχτας με κάθε κόστος.
Τα Μαύρα Μεσάνυχτα συμπυκνώνουν κάθε ανθρώπινο συναίσθημα και ενσαρκώνουν το όνειρο ενός μέσου Έλληνα; από τη φτώχεια ο ίδιος καταλήγει κληρονόμος και καλείται να ξεπεράσει τη συστολή του και να γίνει ο καινούργιος σκληρός άρχοντας της νύχτας.
Η σειρά είναι μαύρη, σκληρή, απρόβλεπτη, με σκιάσεις ερωτισμού και συναισθηματικών παθών να ολοκληρώνουν την ποταμιαία εξέλιξη της πλοκής και της έντασης του κόσμου των ηρώων.
Ο έρωτας και το έγκλημα πορεύονται πάντοτε χέρι με χέρι. Με περίστροφο και θανατικό, με συμφέροντα και διαπλοκή.
Τα Μαύρα Μεσάνυχτα διαχρονικά “τραβάνε” το μάτι του θεατή επειδή το συγγραφικό πλάνο είναι απρόβλεπτο και οι εξελίξεις αλλάζουν με το κάθε λεπτό που περνάει. Ο ύποπτος εύκολα αθωώνεται και ο φίλος γρήγορα μετρατρέπεται σε εχθρό.
Είναι μία αποτύπωση της ζωής στην οποία κυριαρχεί η λατρεία του χρήματος η οποία όμως βαθιά μέσα της εξακολουθεί να αποζητά και την αγάπη. Είναι μία αντίθεση ανάμεσα στον φιλήσυχο Θράσο ο οποίος δεν μπορεί να εναρμονιστεί με τη σκληρότητα της νύχτας, σε αντίθεση με τον άδελφό του ο οποίος ήταν μπλεγμένος σε κάθε απατεωνιά. Αναδεικνύοντας το γεγονός ότι παρά τις κοινές αρχές καταγωγής, ο κάθε άνθρωπος πορεύεται και με τον δικό του, μοναδικό εαυτό.
Εξαιρετική σειρά, η οποία όσες φορές και να τη δεις, πάντοτε θα αισθάνεσαι τον ηλεκτρισμό της να σε διαπερνάει; δεν είναι μία απλή εξιστόρηση, αλλά μία αναφορά στα κυριότητα πάθη του ανθρώπου. Στη φιλαργυρία, την λαχτάρα της εξουσίας και της αναρρίχησης στα πιο σκληρά πλοκάμια των ανθρώπινων δεσμών.
