Μάρθα Βούρτση: η βασίλισσα του δράματος

Γράφει η Πολυξένη Ζαρκαδούλα

Το όνομα της Μάρθας Βούρτση συνδυάστηκε με τα δράματα και ανάλογα υποκοριστικά τής είχαν κολλήσει που μέχρι και σήμερα τα χρησιμοποιούμε οι νεότερες γενιές. Όμως αυτό είναι κάτι που δεν επηρεάζει αρνητικά την ίδια καθώς γνωρίζει πολύ καλά το ταλέντο της, όπως άλλωστε και οι κριτικοί του κινηματογράφου, θεάτρου και της τηλεόρασης. Το ίδιο συμβαίνει και με το κοινό που την ακολουθεί φανατικά και στέκεται δίπλα της.

Η Μάρθα Βούρτση γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου του 1937 στα Σεπόλια και κατάγεται από οικογένεια καλλιτεχνική, ο πατέρας της ήταν ένας από τους ιδρυτές της Λυρικής Σκηνής και μεγάλος μαέστρος ενώ η μητέρα της ήταν ζωγράφος. Επόμενο ήταν να βαδίσει στα καλλιτεχνικά μονοπάτια, έτσι από πολύ νωρίς ανακάλυψε την αγάπη της για την υποκριτική και ήδη στα 16 της ήξερες με τι ήθελε να ασχοληθεί.

Τα πρώτα της βήματα στην υποκριτική

Πριν ακόμα τελειώσει τη Δραματική Σχολή του Κάρολου Κουν έπαιξε τον πρώτης ρόλο στο θέατρο στην παράσταση «Πλούτο» του Αριστοφάνη. Η πρώτη παράσταση, όμως, μέσα από την οποία τη γνώρισε το ευρύ κοινό ήταν στο έργο «Γκολντόνι» με το «Ελεύθερο Θέατρο» το 1958.

Η επιτυχία τής χτυπά την πόρτα

Στη δεκαετία του ’60 έπαιξε σε πλήθος κινηματογραφικών ταινιών, έγινε ευρέως γνωστή μέσα από τους δραματικούς της ρόλους σε σημείο που το κοινό την ταύτισε με αυτούς. Ωστόσο η ίδια δε δυσαρεστήθηκε με την εξέλιξη αυτή αφού οι κριτικές που έχει λάβει στη ζωή της ήταν τόσο πολλές που η ίδια γνώριζε τις ικανότητές της. Κάποιες από τις κινηματογραφικές ταινίες που την είδαμε και συνεχίζουμε να τη βλέπουμε είναι: «Ο μαγκούφης» (1959), «Τα κίτρινα γάντια» (1960), «Ο σκληρός άντρας» (1961), «Ορφανή σε ξένα χέρια» (1962), «Ο άντρας της γυναίκας μου» (1962), «Αστεφάνωτη» (1964), «Ο παράς και ο φουκαράς» (1964), «Απόκληροι της κοινωνίας» (1965), «Περιφρόνα με, γλυκιά μου» (1965), «Τα ξένα χέρια είναι πικρά» (1968), «Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα» (1969), «Μάρθα, η γυναίκα του πόνου» (1970). Όσον αφορά το θέατρο η Μάρθα Βούρτση έπαιξε σε θεατρικά έργα, όπως είναι: «Σταυροφορίες» (1979), «Όποιος γελάσει τελευταίος» (1980), «Ο άντρας είναι άντρας» (1988), «Η μελωδία της ευτυχίας» (1994 – 1996), «Ο βιολιστής στη στέγη» (1997), «Γέρμα» (2000). Εκτός θεάτρου και κινηματογράφου η αγαπημένη ηθοποιός έπαιξε και σε σειρές στην τηλεόραση με μεγάλη επιτυχία και μάλιστα και κωμικούς ρόλου, όπως είναι: «Οδός Ανθέων» (1988), «Η Ελίζα και οι άλλοι» (1992 – 1993), «Και οι τέσσερις ήταν υπέροχες» (1993 – 1994), «Ταύρος με Τοξότη» (1994 – 1995), «Επτά θανάσιμες πεθερές» (2004), «Ένας μήνας και κάτι» (2007 – 2008), «Η πολυκατοικία» (2008 – 2011).

Στο θέατρο η πορεία της αγαπημένης ηθοποιού, Μάρθας Βούρτση ήταν ανοδική και επιτυχής αφού κατάφερε να παίξει πολλά και διαφορετικά είδη: κωμωδία, αρχαία τραγωδία, μιούζικαλ. Κάποιοι από τους ρόλους που έπαιξε και ξεχώρισε στο θέατρο ήταν: «Οι Τρωάδες» του Ευριπίδη, «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, «Βάκχες» του Ευριπίδη. Εκτός από τις ταινίες της Φίνος Φιλμ που έπαιξε το 1966 ίδρυσε δική της εταιρεία παραγωγής τη Μάρθα Φιλμ μαζί με τον σύζυγό της.

Κάτι για το οποίο δεν τη θυμάται ο πολύς κόσμος, αφού το ταλέντο της στην ηθοποιία ήταν αυτό για το οποίο ξεχώρισε, ήταν η φωνή της. Στον κινηματογράφο ερμήνευσε τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα, του Μίμη Πλέσσα, του Βασίλη Τσιτσάνη με μεγάλη επιτυχία διότι είχε εξαιρετική φωνή.

Προσωπική ζωή

Η Μάρθα Βούρτση έκανε δύο γάμους στη ζωή της. Ο πρώτος ήταν με τον ηθοποιό, Κώστα Πίτσιο και ο δεύτερος με τον στιχουργό, Ξενοφώντα Φιλέρη με τον οποίο υπήρξε παντρεμένη μέχρι το τέλος της ζωής του, το 2014.

Σήμερα η δημοφιλής ηθοποιός έχει αποφασίσει συνειδητά να αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας. Ακούει μουσική, βλέπει ταινίες και διαβάζει βιβλία μόνη μακριά από τον χώρο του θεάματος με αυτούς που επιλέγει η ίδια.

Πηγές: