Ο αγαπημένος τραγουδοποιός και ερμηνευτής Μάνος Πυροβολάκης παραχώρησε συνέντευξη στο CulturePoint.gr και τον Κωνσταντίνο Μανίκα. Μιλά για το νέο του τραγούδι “Το Κύμα”, τη μουσική στην ψηφιακή εποχή και άλλα ενδιαφέροντα.

1. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει τον σημαντικότερο ρόλο για ένα επιτυχημένο έργο;

Συνδυασμός είναι, δίνω μεγαλύτερο βάρος όμως στη δουλειά γιατί αν δεν κάτσεις να γράψεις όση έμπνευση και αν έχεις δεν θα αποτυπωθεί πότε και πουθενά

2. Τι ρόλο έχει πλέον η μουσική, στην ψηφιακή εποχή μας, με τη φθίνουσα πορεία της δισκογραφίας;

Είμαστε ένας λαός που ζει με το τραγούδι, ζει τους έρωτες, τα πάθη του μέσα από τους μεγάλους συνθέτες, τους ποιητές, τους στιχουργούς, τους τραγουδοποιούς. Η κατάρρευση βέβαια της δισκογραφίας, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζαμε μέχρι πρόσφατα, επηρέασε κατά τη γνώμη του το καινούριο ρεπερτόριο και φυσικά όλους τους νέους καλλιτέχνες που προσπαθούν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα. Η μουσική θα συνεχίσει να υπάρχει και στη νέα εποχή και θα είναι εκεί, συντροφιά και παρηγοριά για όλους μας .

3. Ο στίχος προηγείται της μελωδίας ή το αντίστροφο;

Για εμένα προηγείται η μουσική. Αυτό έχει να κάνει με την ευκολία μου να γράψω μουσική ή αν θέλετε τη δυσκολία μου με το στίχο. Κάποιες φορές μάλιστα όταν ήταν να τελειώσουμε κάποιο στίχο παρέα με το Γιάννη το Στίγκα, το συνεργάτη μου, και μας πίεζε ο χρόνος νοιώθαμε σαν να πηγαίναμε ξανά στο σχολείο !!! (χα χα )

4. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά την τελευταία σας δημιουργία και το ιδιαίτερο μήνυμα του νέου σας τραγουδιού;

Το τραγούδι μιλάει για τη θέληση μας να πάμε κόντρα στους φόβους μας, να αντισταθούμε σε εκείνους. Επίσης να εναντιωθούμε, εφόσον δε συμφωνούμε φυσικά, σε κάτι που οι πιο πολλοί θεωρούν ως το απολύτως σωστό και δεν επιδέχεται δεύτερης σκέψης ή ματιάς. Τις πιο πολλές φορές όταν ζυγώνεις σε ένα μεγάλο κύμα, σε ένα μεγάλο φόβο, συνειδητοποιείς ότι μάλλον τον υπερεκτίμησες.

5. Πιστεύετε ότι έχουμε υποτιμήσει την αξία της παραδοσιακής μουσικής;

Παλαιότερα ίσως ναι. Μιας και η χούντα είχε αγκαλιάσει την παραδοσιακή μουσική και αυτό έκανε ίσως όλη εκείνη τη γενιά που το ζήσανε αυτό και κυρίως τους τότε μουσικούς και καλλιτέχνες, να έχουν μία άρνηση για την παραδοσιακή μας μουσική. Σήμερα πιστεύω έχει βρει τη θέση της στην Ελληνική κοινωνία ,μιας και η αμιγώς παραδοσιακή μουσική έχει πλέον μεγάλο κοινό. Επίσης πολύ συχνά τα παραδοσιακά όργανα βρίσκουν χώρο χωρίς αναστολές στη σημερινή μουσική

6. Ποια καλλιτεχνική συνεργασία θα θέλατε να κάνετε που ακόμα δεν έχετε κατορθώσει;

Είναι πολλοί οι καλλιτέχνες που αγαπάω και δεν έχουμε ανταμώσει σε ένα πατάρι όπως για παράδειγμα ο Παντελής Θαλασσινός . Επίσης επειδή για πολλά χρόνια διδάσκω την κρητική Λύρα άλλοι μαθητές μου κάνουν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα και άλλοι έχουν ήδη σημαντική καριέρα όπως για παράδειγμα η Γιωργία η Νταγάκη, θα ήθελα κάποια στιγμή να μαζευόμασταν και να κάναμε μία παράσταση όλοι μαζί .

7.Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;

Ζόρικο αυτό.. κάποιο best του Κώστα Μουντάκη , τη διπλή συλλογή (την κόκκινη με τα πρώτα τραγούδια ) των Beatles, τους Ελληνικούς χορούς του Σκαλκώτα, Τα ζεστά ποτά των αδελφών Κατσιμίχα και σίγουρα κάτι από Μίκη Θεοδωράκη, μάλλον το Άξιον Εστί.

8.Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Θα διάλεγα μία παρέα με μία καλλιτεχνική ομοιομορφία (με την πολύ ευρεία έννοια όμως) για να έχει κάποιο νόημα η απόδραση αυτή. Θα έδινα για αρχή μια προτεραιότητα στους παραδοσιακούς Κρήτες καλλιτέχνες όπως το Τζέγκα ( συνθέτη της μουσικής της Δυτικής Κρήτης), το Νικόλαο Χάρχαλη, τον Ανδρέα Ροδινό (πρωτομάστορες της Κρητικής μουσικής) αλλά και το συνθέτη Ιωάννη Κωνσταντινίδη και τέλος τον Stefano Grappelli !

9 Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα τραγούδια σας;

Στη ζωή μου χρώμα, το χαμόγελό σου..

10. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά την πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;

Θα έκανα ένα compilation με ένα ριζίτικο το «Μυρίζουν οι βασιλικοί, μυρίζουν και βαρσάμοι, μα σα μυρίζει ο φρόνιμος βαρσάμια δεν μυρίζουν ..» , το Ταξίδι, του Νίκου Πορτοκάλογλου, και θα έκλεινα με ένα γρήγορο διθυραμβικό πεντοζάλι . Όλα αυτά τη μέρα που γεννήθηκε ο γιος μου, ο Γιάννης .

11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;

Μιλώντας προσωπικά έχουν υπάρξει στιγμές που θα ήθελα να είχε λίγο παραπάνω ρεαλισμό ο ρομαντισμός μου αλλά και το αντίστροφο. Σίγουρα πάντως χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο ..και όλο αυτό στ’ αλήθεια δεν ξέρω πόσο ρεαλιστικό ή ρομαντικό είναι…