Γράφει η Βαρβάρα Ηλιόπουλου, Πολιτισμολόγος – Κοιν. Επιστήμονας

Έχει πλέον παρατηρηθεί ότι σε καθημερινή βάση το ευρύ κοινό  θα απασχοληθεί με θέματα ψυχολογικής, σεξουαλικής κακοποίησης, παιδοβιασμών, γυναικοκτονιών και λοιπών κακοποιητικών ειδεχθών πράξεων.

Και τότε θα ξεκινήσει το λαϊκό δικαστήριο μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των τηλεοπτικών σταθμών και ούτω καθεξής, τα οποία θα στοχεύσουν από τη μία στους θύτες και τα θύματα  και από την άλλη στην έλλειψη κράτους πρόνοιας.

Δυστυχώς όμως  δεν δίνεται η ανάλογη βαρύτητα στον τρόπο αντίληψης της ίδιας της κοινωνίας απέναντι στην ερωτική και σεξουαλική πράξη. Ακόμη και μέχρι σήμερα θεωρείται κάτι το απαγορευμένο και κάθε συζήτηση γύρω από αυτές τις έννοιες ενέχει συντηρητισμό και ενοχικά συναισθήματα. Επίσης προκειμένου να αποφευχθεί η συζήτηση γύρω από θέματα σεξουαλικότητας, λόγω αμηχανίας τις περισσότερες φορές, προβάλλεται η τεχνική της διακωμώδησης ενώ το ζήτημα είναι πλέον του δέοντος σοβαρό. 

Εν τω μεταξύ ενώ κανείς από τη σχολική χρονική περίοδο δεν έχει εκπαιδευτεί στην σεξουαλική αγωγή, οι περισσότεροι δεν κατανοούν ότι ο ερωτισμός και η  σεξουαλικότητα δεν ενοχοποιούνται από μόνες τους, αλλά μετατρέπονται σε παθολογικές καταστάσεις όταν παραμένουν ανεξερεύνητες και σε κατάσταση διαρκούς απώθησης.

Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία παιδιών με καταπιεσμένα ένστικτα που δεν έχουν γνώση διαχείρισης της σεξουαλικής τους ταυτότητας

και τα οποία αφού δεν έχουν εξερευνήσει με ασφάλεια το ψυχισμό και τις σεξουαλικές τους ορμές, θα διανύσουν ένα φαύλο και εναλλασσόμενο κύκλο θύτη και θύματος από την παιδική έως και την ενήλικη ζωή τους.

Από την άλλη παρατηρείται πως αρκετοί άνθρωποι συζητούν για το θέμα του σεξ ως μέσο επιβολής και κυριαρχίας και όχι ως μέσο σύνδεσης. Έχει δημιουργηθεί αλλά έχει γίνει και αποδεκτό ένα πρότυπο που βρίσκεται σε γενετήσια διέγερση και κυριαρχεί σε οτιδήποτε και οπουδήποτε επιθυμεί. Στην ακραία του μορφή και όντας κάποιος με ψυχοπαθητική προσωπικότητα μπορεί να μετατραπεί στον επόμενο κακοποιητή οποιουδήποτε άλλου ¨ευάλωτου¨ βρεθεί στο δρόμο του.

Ο χρόνος ζωής του καθενός είναι τόσο πολύτιμος που αξίζει να βιωθεί με τέτοια πληρότητα, αλλά και συνοδευόμενος από τη γνώση της σεξουαλικότητας και του ερωτισμού του χωρίς καταπιεσμένα ένστικτα. Γι αυτό και η εκπαίδευση πάνω σε αυτό τον τομέα είναι απαραίτητη , αναγκαία και διαρκής.