Η ερμηνεύτρια Εύα Πολιτάκη συνομιλεί με τον Κωνσταντίνο Μανίκα, με αφορμή την εμφάνισή της στο Caja de Musica με την παράσταση “0-100“.

1. 16 Φεβρουαρίου στο Caja de Musica με την παράσταση “0-100”. Τι σηματοδοτεί ο τίτλος και τι ακριβώς να περιμένουμε από αυτή την εμφάνιση;

Το “0-100” αφορά τις απότομες εναλλαγές συναισθημάτων και καταστάσεων. Το πρόγραμμα έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε να μεταφέρει αυτή την αίσθηση, να σε τραβάει από το ένα άκρο στο άλλο.

Έξι άνθρωποι επί σκηνής (και, ελπίζουμε, περισσότεροι κάτω από τη σκηνή) θα μοιραστούν το δικό τους 0-100 – όπως το αντιλαμβάνονται και το βιώνουν. Στην παράσταση χρησιμοποιούνται διαφορετικές αφηγηματικές τεχνικές, ενώ θα παρουσιαστούν και νέα κομμάτια, κάποια από τα οποία θα ακουστούν για πρώτη φορά.

2. Να περιμένουνε κάποιο single ή άλμπουμ μέσα στο επόμενο διάστημα;

Σε πολύ λίγο καιρό θα βγει ένα τραγούδι που σηματοδοτεί μια νέα αρχή για μένα. Το αγαπάω. Για την πρόθεσή του, για τη μουσική του, για τους στίχους του, για τον ήχο του. Ανυπομονώ να μοιραστώ περισσότερα!

3. Ποιο είναι το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο; 

Το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό μου όνειρο είναι να έχω τα δικά μου τραγούδια, να παίζω στη σκηνή με συνεργάτες που θαυμάζω και να ζω από τη μουσική μου για όσο θέλω.

Υ.Γ. Επειδή όταν φωνάζεις κάτι δυνατά μπορεί και να έρχεται, θέλω πάααααρα πολύ να τραγουδήσω στο Ηρώδειο!

4. Πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να του δοθούν οι ανάλογες ευκαιρίες να αναδείξει το ταλέντο του;

Είναι τόσο δύσκολο όσο το να τις δημιουργήσει ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Δεν ξέρω αν το ζητούμενο είναι απλά να σου δοθεί η ευκαιρία να αναδείξεις το ταλέντο σου, όσο το να καταλάβεις γιατί τη χρειάζεσαι. Μόνο έτσι μπορείς να την αξιοποιήσεις πλήρως και να φτάσεις εκεί που κοιτάς, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα!

5. Πώς έχει διαφοροποιηθεί ο χώρος της μουσικής στην ψηφιακή εποχή του YouTube και πώς μπορεί να αξιοποιηθεί προς όφελος των καλλιτεχνών;

Στο σήμερα, είναι λίγες οι περιπτώσεις που μια εταιρεία ή κάποιος μάνατζερ θα πιστέψει σε σένα πριν πιστέψει το ίδιο το κοινό. Ο χώρος της μουσικής έχει σίγουρα αλλάξει στην ψηφιακή εποχή. Με πλατφόρμες όπως το YouTube και το Spotify, οι καλλιτέχνες μπορούν να δημιουργούν και να προωθούν τη μουσική τους χωρίς περιορισμούς. Αυτό προσφέρει περισσότερη ελευθερία, αλλά φέρνει και νέες υποχρεώσεις. Είναι σαν ένα φίλτρο που δείχνει αν κάποιος είναι έτοιμος να διαχειριστεί όλα όσα απαιτεί η δουλειά, εκτός από την τέχνη. Μερικές φορές δεν αρκεί να ανεβάσεις ένα κομμάτι και να περιμένεις. Σε κάθε περίπτωση, αυτά τα εργαλεία, αν τα αξιοποιήσεις σωστά, μπορούν να ανοίξουν όλους τους δρόμους που έχεις φανταστεί. Κι αυτό είναι υπέροχο!

Ωστόσο, πρέπει να αναφερθεί ότι για τους περισσότερους δημιουργούς ή για οποιονδήποτε αναλαμβάνει την οικονομική παραγωγή ενός κομματιού, τα έσοδα από τις ψηφιακές πλατφόρμες είναι εξαιρετικά χαμηλά και δεν επαρκούν για να καλύψουν ούτε το κόστος παραγωγής. Αυτή η πραγματικότητα κάνει την επιβίωση στον κλάδο σχεδόν αδύνατη.

6. Ποια είναι η γνώμη σας για τα νέα, εξαιρετικά δημοφιλή στη νεολαία, μουσικά ρεύματα;

Είμαι η νεολαία. Μου αρέσει να ακούω αυτά που δεν μπορώ να πω εγώ για διάφορους λόγους. Μου αρέσει να βρίσκω ανθρώπους που ταυτίζονται με τις απόψεις που ήδη έχω ή έστω με αυτές που νομίζω ότι θέλω να έχω. Η νέα γενιά αναζητά μια πρόταση, μια κατεύθυνση, μια αλλαγή, χωρίς όμως να ξέρουμε ακριβώς ποια. Έχουμε κάθε δικαίωμα να τη ψάχνουμε, καθώς φέρουμε την ανάγκη για προοπτική και ανανέωση για εμάς τους ίδιους.

Βρισκόμαστε αμήχανοι απέναντι στον εαυτό μας, προσπαθώντας να καταλάβουμε ποιοι θέλουμε να είμαστε στο τώρα. Δεν ακούω τραπ μουσική και δεν ταυτίζομαι με αυτό που πρεσβεύει σε κανένα επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά, καταλαβαίνω ότι πολλοί νέοι προσπαθούν να βρουν το πού ανήκουν, και ίσως η τραπ να αποτελεί μέρος αυτής της διαδικασίας αναζήτησης.

7. Είναι οι ζωντανές εμφανίσεις αυτές που καταξιώνουν έναν καλλιτέχνη στη συνείδηση του κοινού;

Ο κάθε καλλιτέχνης έχει τον δικό του τρόπο να επικοινωνεί τη δουλειά του, ανάλογα με το τι τον εκφράζει περισσότερο. Άλλοι αισθάνονται ότι η δισκογραφία τούς επιτρέπει να είναι πιο ειλικρινείς και άμεσοι, χωρίς την παρουσία κοινού, ενώ για κάποιους η σκηνή είναι το φυσικό τους περιβάλλον, εκεί όπου νιώθουν πραγματικά ο εαυτός τους. Και υπάρχουν και αυτοί που το αισθάνονται το ίδιο.

Το κοινό, από την άλλη, δεν είναι ποτέ παθητικό. Επιλέγει συνειδητά αυτό που του ταιριάζει, είτε για συναισθηματικούς είτε για πρακτικούς λόγους. Ανάλογα με τη στιγμή και την ανάγκη του, στρέφεται σε αυτό που του μιλάει πιο άμεσα.

8. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας; 

1.Λιλιπούπολη

2. Ανάσα Η Τέχνη Της Καρδιάς

3.Μοναχοπαίδια

4.Καλλιθέα

5.Θα Καταστρέψω Τον Κόσμο