Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας
Δεν υπήρξε ποτέ ενθουσιώδης αναγνώστης των βιβλίων της Ρόουλινγκ ή του Πούλμαν, άρα θα μπορούσα να μη θεωρηθώ ο πιο κατάλληλος για να αξιολογήσω ένα βιβλίο όπως το “Ιαματικό ψυχοβότανο” της Θάλειας Αντωνιάδου από τις εκδόσεις Πηγή Παιδείας, που ανήκει σε αυτή την κατηγορία της φανταστικής λογοτεχνίας. Όμως το συγκεκριμένο μυθιστόρημα διαθέτει μια σειρά από μοναδικά στοιχεία που το καθιστούν ιδιαίτερο και εξηγούν γιατί κατέκτησε και την έγκριση του υπουργείου Παιδείας.
Τα ιστορικά δεδομένα μπλέκουν αρμονικά με τη μυθολογία και τη μυθοπλασία της πλοκής.
Ιστορικά δεδομένα από την ελληνική παράδοση που σπάνια χρησιμοποιούνται με τόση ακρίβεια και ταυτόχρονα χτίζοντας πάνω σε αυτά, να αναπτύσσεται ένας γοητευτικός “παραμυθένιος” κόσμος. Ένας κόσμος με μάγισσες, μυθικά όντα και βασικούς πρωταγωνιστές δύο μικρά παιδιά που ανακαλύπτουν μέσα από μια σειρά περιπετειών τόσο τον εαυτό τους και τα όρια τους, όσο και τα όρια του κόσμου και της ανθρώπινης φαντασίας.
Επιπρόσθετα, το έργο δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά στη διατήρηση της έντασης και των ανατροπών αλλά προσφέρει με εύγληπτο τρόπο φιλοσοφικές αλήθειες και απαντήσεις σε πανανθρώπινα ζητήματα.
Η γραφή κινείται με ευχέρεια ανάμεσα στην λογοτεχνική διερεύνηση και την παιδικά ανεκτή και απολύτως κατανοητή περιγραφή καταστάσεων και χαρακτήρων.
Το επιμύθιο γύρω από τη γνώση, τη σοφία, την εσωτερική δύναμη είναι ένα ισχυρό μήνυμα, ειδικά για τις ευαίσθητες νεανικές ηλικίες. Η ελληνική λογοτεχνία έχει ανάγκη από βιβλία που μπορούν να αγγίξουν τα παιδιά με τη δομή και το ύφος τους ενόσω κατορθώνουν να αναδεικνύουν σημαντικά θέματα και να προκαλούν το ενδιαφέρον για την ιστορία μας.