Γράφει ο Πέτρος Χατζησωτηρίου
Πρόκειται για την πρώτη αυτόνομη συγγραφική απόπειρα της Άννας Μικροπούλου, μετά από συμμετοχές της με διηγήματα σε διάφορες συλλογές.
Το βιβλίο περιστρέφεται γύρω από ένα τραγικό όσο και απάνθρωπο γεγονός, το σφαγιασμό 120 ανθρώπων κυρίως αμάχων και όλων αθώων στα Γιαννιτσά στις 14 Σεπτεμβρίου του 1944 από τους Γερμανούς στη λήξη κυριολεκτικά του πολέμου με τη συνδρομή των πάντα πρόθυμων και πάντα παρόντων δοσίλογων.
Δεν πρόκειται για μυθοπλασία. Πρόκειται για εξιστόρηση πραγματικών, ιστορικών γεγονότων με ύφος που ελάχιστα απέχει από το ρεπορτάζ. Η διαφορά είναι ότι δεν αναφέρονται τα πλήρη ονόματα των εμπλεκομένων κι ότι η γλώσσα που χρησιμοποιείται δεν είναι «ξύλινη» και στεγνή.
Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε 15 κεφάλαια, ιστορίες όπως τις ονομάζει η συγγραφέας και σε κάθε μία ιστορία γίνεται μια σύνδεση του σήμερα με το τότε, είτε μέσω εξιστόρησης αναμνήσεων κάποιου ήρωα, είτε κάποιας εξομολόγησης υπό το βάρος των τύψεων. Πολύ ωραίο εύρημα από τη συγγραφέα που χαρίζει στο βιβλίο μια πιο λογοτεχνική υφή και το κάνει φυσικά πιο ευχάριστα αναγνώσιμο.
Τα συμβάντα που περιγράφονται είναι τραγικά από μόνα τους αλλά κι ο χειρισμός του ρυθμού της εξιστόρησης είναι αξιοσημείωτος. Είναι σημεία όπου η ένταση κλιμακώνεται εντυπωσιακά κι εκλύονται δυνατά συναισθήματα στον αναγνώστη. Ο προσεκτικός αναγνώστης θα παρατηρήσει την κλιμάκωση των συναισθημάτων και της ίδιας της συγγραφέως γεγονός που προδίδεται από τα σημεία που παίρνει θέση για τα γεγονότα και τους ήρωες κι εκφράζει άποψη επί των τεκταινομένων.
Η ψυχική ένταση που διακρίνουμε ανάμεσα στις γραμμές του βιβλίου πιθανότατα ήταν κι αυτό που ώθησε τη συγγραφέα να το γράψει. Αποτελεί πιθανότατα την κατάθεση ενός φόρου τιμής στους αδικοχαμένους συντοπίτες της και την αποπλήρωση ενός χρέους που ανέλαβε απέναντί τους. Ήταν μια ψυχή που «έβραζε» κι ήρθε να ησυχάσει μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Το σίγουρο είναι πάντως ότι η Μικροπούλου μας παρέδωσε ένα πόνημα που ενέχει και ιστορική αξία με τα όσα με αρκετά λεπτομερή τρόπο περιγράφει. Δεν πρέπει να λησμονήσουμε ν’ αναφέρουμε ότι η συγγραφέας μας δίνει πληροφορίες και μας οδηγεί να γνωρίσουμε και το αντίκτυπο αυτών των γεγονότων στο σήμερα.
Συνολικά, οι «Λύκοι Στην Πόλη» είναι ένα βιβλίο που καθηλώνει τον αναγνώστη. Είτε αυτός γνώριζε τα ιστορικά αυτά γεγονότα, είτε όχι. Με γλώσσα απλή και λόγο ζωντανό, ρέοντα και πάλλοντα, η συγγραφέας οδηγεί τον αναγνώστη να καταδυθεί στο ζόφο οπότε και δεν μπορεί να παραμείνει ασυγκίνητος. Τον βοηθάει να βρει το θάρρος να ζήσει στιγμές μεγάλης έντασης και συναισθηματικής φόρτισης. Είναι ένα συναισθηματικό ταρακούνημα που θέλει να ζήσει ερχόμενος σε επαφή και μόνο με τον τίτλο του βιβλίου. Οι «Λύκοι Στην Πόλη» πλέον μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν. Μη χάσετε την ευκαιρία ν’αναμετρηθείτε μαζί τους.
3,5/5
