Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Δεν υπάρχει τίποτα το “αγοραίο”, με τη συνήθη έννοια του όρου, στην ποιητική συλλογή του Νίκου Καψιάνη “Αγοραίοι λογισμοί” από τις εκδόσεις Γράφημα. Από την άλλη, ίσως και να είναι απολύτως αγοραία η προσέγγιση του ποιητή απέναντι στη ζωή, στο διάβα του χρόνου, στις διαφορετικές εκδοχές του έρωτα, στον σκοπό της ποίησης, στον ίδιο του τον εαυτό.

Νοσταλγικός, ανάμεσα στις μνήμες που άλλοτε πονούν κι άλλοτε θυμίζουν το απόγειο της πρόσκαιρης ευτυχίας.

Συναισθηματικός, μπροστά στη δύναμη της αγάπης και στο μαχαίρι της προδοσίας. Συγκαταβατικός με τα σκοτάδια των άλλων, μάλλον περισσότερο από ότι με τα δικά του.

Μοναχικός περιηγητής στα μονοπάτια μιας υπαρξιακής αγωνίας που βρίσκει την τέλεια έκφρασή της μέσα από τον ποιητικό λόγο. Όπως αναφέρει στο ποίημα “Ποίηση”:

Σκύβει κείνη ντροπαλά
γονατίζει στον βούρκο,
στη λάσπη βουτάει τη ντροπή
και σιγοψιθυρίζει

Ποίηση, με λένε Ποίηση.

Γιατί τελικά η ποίηση μπορεί να είναι το στερνό καταφύγιο όσων αποφεύγουμε να αρθρώσουμε με άλλο τρόπο.

Γιατί η ποίηση δεν είναι μια ακαταλαβίστικη παρόρμηση που καταλήγει παιχνίδι με τις λέξεις. Ο Νίκος Καψιάνης με λόφο σαφή, μέσα στο λυρισμό μου, με διακριτό αξιακό πλαίσιο μέσα στα στιγμιότυπα του χθες και του σήμερα, αποδεικνύει ότι η ποίηση είναι και αγοραία ακριβώς επειδή μεταπλάθει τα καθημερινά εκφραστικά μέσα σε εργαλείο αποκάλυψης της αλήθειας.