Δουλεύοντας πιο σκληρά και από τον Έλληνα μετανάστη πατέρα του, ο πιο διάσημος κωμικός αυτήν τη στιγμή στην Αμερική, όχι μόνο κατάφερε να επιβάλει το ανατρεπτικό του χιούμορ κόντρα στο συντηρητισμό της εποχής, αλλά κυρίως να αποδείξει πως το να είσαι αστείος μπορεί να είναι το καλύτερο πράγμα που σου έχει συμβεί ποτέ.
Aυτό, για οποιονδήποτε άλλον ηθοποιό στο σημερινό Χόλιγουντ θα ακουγόταν υποτιμητικό. Ο 52 ετών (γεννημένος το 1969) πρώην διάσημος stand-up κωμικός, που μέσα σε δύο χρόνια έγινε νυν διάσημος κωμικός σταρ του Χόλιγουντ. Ο Γαλιφιανάκης, γιος μετανάστη από την Κρήτη, μεγάλωσε στη μοναδική ελληνική οικογένεια της Νότιας Καρολίνας ως χριστιανός ορθόδοξος και συνειδητοποίησε από πολύ μικρός πως το να είναι αστείος ήταν το μοναδικό πράγμα που θα μπορούσε να τον βγάλει κάπου σε αυτήν τη ζωή.
Σκαρώνοντας μικρά κωμικά σκετς ανάμεσα στα μαθήματα του σχολείου, εισέπραξε το πρώτο του χειροκρότημα από τους συμμαθητές του, πολύ πριν εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο για να ξεκίνησει τις εμφανίσεις σε σκηνές stand-up comedy. Οι κινήσεις του, η αθυροστομία και το ιδιοσυγκρασιακό του χιούμορ ήταν αρκετά για να τον κάνουν γνωστό ως γνήσιο διάδοχο των μεγαλύτερων ονομάτων stand-up κωμικών της Αμερικής και για να τον στείλουν στο τηλεοπτικό δίκτυο Comedy Central ως έναν από τους πιο δημοφιλείς κωμικούς του καναλιού. Παράλληλες εμφανίσεις σε ολόκληρη την Αμερική αλλά και μια σειρά θρυλικές συνεντεύξεις στο site Funny or Die με τίτλο Ανάμεσα σε Δύο Φτέρες με τον Ζακ Γαλιφιανάκη τον ανακήρυξαν superstar της νέας σχολής κωμικών της Αμερικής, μέχρι την ημέρα που τον επέλεξε ο Τοντ Φίλιπς για να πρωταγωνιστήσει στο Hangover, την τεράστια κινηματογραφική επιτυχία του 2008.
Σήμερα, ο Γαλιφιανάκης είναι ο πλέον περιζήτητος κωμικός στο Χόλιγουντ. Στην ουσία, δεν διαφέρει σε τίποτα από το παιδί που ντρεπόταν στα βαφτίσια του επειδή το βάφτισαν πολύ μεγάλο και που κάποτε το έδιωξαν από το νηπιαγωγείο επειδή δεν μπορούσε να συλλαβίσει το επίθετό του.
Πότε αποφάσισες ότι θα γινόσουν κωμικός;
Νομίζω από πολύ μικρός ήξερα τι ήθελα να κάνω και αναζητούσα τον καλύτερο τρόπο για να το καταφέρω. Πήγα στο κολέγιο επειδή το είχα υποσχεθεί στους γονείς μου και επειδή ήθελα να έχω κάτι να βασιστώ αν αποτύγχαναν τα σχέδιά μου. Φυσικά, έπαθα νευρικό κλονισμό, τα παράτησα και πήγα στη Νέα Υόρκη. Ημουν απελπισμένος. Ξεκίνησα μαθήματα Υποκριτικής, αλλά γελούσα τόσο πολύ κατά τη διάρκειά τους που τα παράτησα. Οι περισσότεροι εκεί μέσα έκλαιγαν συνέχεια· θύμιζε συνεδρία με ψυχαναλυτή. Δεν μου ταίριαζε όλο αυτό. Ετσι, ξεκίνησα να κάνω stand-up comedy στο πίσω μέρος ενός εστιατορίου στην Times Square.
Και πως κατάφερνες να επιβιώσεις;
Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Εκανα πολλές δουλειές στη ζωή μου: Καθάριζα σπίτια, έκανα την νταντά, τον ιδιωτικό ντετέκτιβ, τον οδηγό λεωφορείου. Μια εποχή δούλεψα και σε ένα strip club, μάζευα μπουκάλια μπίρας γονατιστός στη σκηνή. Αν η ζωή μου ήταν κανονική, δεν ξέρω αν θα τα είχα καταφέρει ποτέ να γίνω κωμικός. Ξεκίνησα να κάνω stand-up comedy επειδή δεν νομίζω ότι έχω κάποιο άλλο ταλέντο.
Αυτήν τη στιγμή είσαι ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα στο Χόλιγουντ. Το πίστευες ότι αυτό θα συνέβαινε κάποια στιγμή στη ζωή σου;
Ξέρω ότι θα ξεθωριάσει γρήγορα. Η βιομηχανία είναι αδίστακτη. Σε ανεβάζουν και μετά σε ρίχνουν στο κενό. Ο δρόμος μου μέχρι εδώ πέρασε κυρίως μέσα από underground σκηνές stand-up comedy. Δεν είχα ποτέ πρόθεση να γίνω σταρ. Πάντοτε έκανα αυτό που ήθελα και μου άρεσε. Με τη βοήθεια της τύχης και φυσικά με σκληρή δουλειά, κατάφερα να βρεθώ μέσα στον κόσμο των ταινιών και τώρα σχεδόν έχω πάθει ναυτία από την υπερέκθεση.
Τόσο το «Hangover» όσο και το «Μην Σπρώχνεις, Έρχομαι», στο οποίο συμπρωταγωνιστείς με τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, ανήκουν σε μια κατηγορία κωμωδιών που προκαλούν ποικιλοτρόπως τα ένστικτα του θεατή. Πιστεύεις ότι υπάρχει όριο στο πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις μέσα από την κωμωδία;
Δεν υπάρχει λόγος να κάνεις κωμωδία αν δεν φτάνεις στα άκρα. Το πρόβλημα είναι ότι έχουν γίνει σχεδόν όλα πια. Το καλό είναι ότι υπάρχουν μερικά ακόμη, όπως ο αυνανισμός ενός σκύλου, κάτι που βλέπουμε στο Μην Σπρώχνεις, Ερχομαι. Να κάτι που δεν έχουμε δει ακόμη, κάτι καινούριο.
Πως νιώθεις για το γεγονός ότι σου προσφέρουν συνεχώς ρόλους «μη φυσιολογικών ανθρώπων»;
Προτιμώ τους μη φυσιολογικούς τύπους. Είναι πιο ενδιαφέροντες από τους φυσιολογικούς.
Το «The Hangover Part III» ήταν αντικειμενικά μία σπουδαία ταινία που άφησε ιστορία, όπως και το «Μην Σπρώχνεις, Έρχομαι», στην οποία συνεργάζεσαι με το σκηνοθέτη Τοντ Φίλιπς. Είναι, λοιπόν, αυτός ο έρωτας της ζωής σου;
Είμαι πολύ τυχερός που γνώρισα τον Τοντ, γιατί πιστεύω ότι κανένας άλλος σκηνοθέτης δεν θα μου έδινε αυτήν την ευκαιρία, να αποδείξω ότι μπορώ να είμαι κινηματογραφικός ηθοποιός. Συνεργαζόμαστε καλά. Είμαι ευγνώμων και προσπαθώ να μην το ξεχνάω καθημερινά. Η αλήθεια είναι ότι μου στέλνει και γραπτά μηνύματα για να μου το θυμίζει!
Πως θα ήθελες να είναι η ζωή σου από δω και πέρα; Η επιτυχία σε έχει επηρεάσει σε αυτά που θέλεις να πετύχεις;
Στην πραγματικότητα, επιλέγω αυτά που κάνω ανάλογα με ό,τι συναντώ στην πορεία μου. Πιστεύω πως η αμερικανική κοινωνία δίνει πολύ μεγάλη έμφαση στην επιτυχία και δεν θέλω να ζήσω με αυτόν τον τρόπο. Η ζωή μου είναι πιο σημαντική από τη δουλειά μου. Νομίζω πως αυτοί που βρίσκονται στο επίκεντρο της διασημότητας έχουν εγκαταλείψει τις ζωές τους. Πιστεύουν πως το να είναι διάσημοι είναι το μυστικό της ευτυχίας. Οσο για τους στόχους μου, ελπίζω να κάνω μικρές ταινίες πού και πού. Δεν θα κυνηγήσω ποτέ την καριέρα μου.
