Φιόντορ Τιούτσεφ – Όραση

Υπάρχει κάποια στιγμή, μες στη νυχτιά, παγκόσμιας σιωπής
Στιγμή του θαυμαστού, των οραμάτων
Όταν το ζωντανό του σύμπαντος άρμα
Ολάνοιχτα κυλά στο άγιο βήμα τ’ ουρανού.

Νύχτα ψηλαφητή, σαν χάος επί υδάτων·
Λησμοσύνη, σαν Άτλας, πιέζει ξερά τη γη·
Της Μούσας τότε μόνο την παρθενική ψυχή
Μ’ όνειρα προφητικά συνεγείρουν πυρπολητές θεοί !