Ο κλόουν – Νικόλ Κουρομιχελάκη

Η παράσταση έλαβε τέλος. 

Οι κλόουν ξενιτεύτηκαν, οι θεατες

Σήκωσαν τα μανίκια τους.

Βαρέθηκαν γονατιστοί να περιμένουν 

Ένα θαύμα, πρήστηκαν τα γόνατά τους,

Τα μάτια τους δεν αντικρίζουν το φως.

Στο σκοτάδι δόθηκε και αυτή η παράσταση ,

Στη σκιά.

Σαν τα νευρόσπαστα του διπλανού 

Κουκλοθέατρου.

Ο θαυματοποιός πήρε στους δρόμους 

Τις φιγούρες και άφησε μια ρωγμή στο δωμάτιο του

Τοσο δυνατή όσο ο σεισμός στον ωκεανό.

Η παράσταση έλαβε τελος .

Τα ζώα πλύθηκαν και πήραν το δρόμο 

Της επιστροφής .

Οι τέντες μαζεύτηκαν σε κυκλικό άξονα ,

Τα μπαλκοσένικα ντροπιάστηκαν να περιμένουν 

Το φως, ένα θαύμα, μια ματωμένη παρουσία.

Τα ρούχα του θηριοδαμαστή δεν του κάνουν πια,

Κόντυναν, δεν κάνουν σε κανέναν τούτης της εποχής.

Η παράσταση κουράστηκε, έλαβε τέλος.

Κανείς δεν θα την θρηνήσει, άλλωστε ήταν πολύ νέα 

Για παραμύθια,

Πέντε ουσιαστικά με δυο ρήματα, τι να σου κάνει 

Αυτό το γεύμα χωριςυ συνοδευτική χαρμολύπη.

Η παράσταση έλαβε τέλος, χρόνια τωρα.

Λιπόψυχα , αγκομαχά, τρίζει και στιλβώνει

Τα σκεύη του θηριοδαμαστή, τα πολύχρωμα τόξα 

Σκουριάζουν στη γωνιά τους.

Η παράσταση έλαβε ένα τέλος./