Πριν τη νύχτα – Λεοπόλντ Σεντάρ Σανγκόρ

Πριν τη νύχτα, μια σκέψη από σένα για σένα, προτού
σωθώ
Απ’ το λευκό δίχτυ της αγωνίας, μια βόλτα στα
σύνορα
Του ονείρου, της επιθυμίας πριν το δειλινό, ανάμεσα στις γκαζέλλες
της άμμου
Για ν’ αναστήσω το ποίημα απ’το βασίλειο
των παιδικών χρόνων.

Θαυμάζατε τις γκαζέλλες όπως το κορίτσι απ’
το Φερλό, θυμάσαι;
Στήθη και πλευρά των Φουλάνι, αρμονικές καμπύλες
των μελαχρινών Σαΐτων,
μαλλιά πλεγμένα που αναπηδούσαν κάθε που χόρευε,
τα μάτια της τεράστια φωτίζανε τη νύχτα μου.

Είναι ακόμα το φως τόσο απαλό στη διαφανή σου χώρα;
Και οι γυναίκες όμορφες σαν σε φωτογραφίες;
Εάν θα την ξανάβλεπα, γυναίκα πια, θα ‘σουν εσύ
στον ήλιο του Σεπτέμβρη
Δέρμα χρυσό βήμα αρμονικό κι αυτά τα αχανή μάτια
φρούρια ενάντια στο θάνατο.

(Απόσπασμα από το Γράμματα του ξεχειμωνιάσματος, 1972)