Αδημοσίευτο ποίημα που μας έκανε την τιμή να μας παραχωρήσει ο ποιητής και εικαστικός, Δημοσθένης Δαββέτας

Κι όσο ο χρόνος
Σου ζητά
Σώφρονες λύσεις
Όσο σου ζητά
Ν’ αποφεύγεις
Την λύπη
Άλλο τόσο
Εσύ
Πηγαίνεις
Προς τον πόνο
Έλκεσαι από
Την σκοτεινή
μοναξιά
Και το πάθος του
Που σαν βεγγαλικά
Εκτινάζονται
Με κρότους
Στον ουρανό
Αφήνοντας σε
Γυμνό
Ολόγυμνο
Στην αγκαλιά
Του σβησμένου
Φεγγαριού.