Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Η μορφή του δραστήριου ρεπόρτερ Τεν τεν κυριαρχεί στο Ευρωπαϊκό κόμιξ.
Ο ατίθασος ήρωας με το τσουλούδι, είναι ο εύπλαστος από όλους τους χαρακτήρες των κόμικς με έδρα τη Γαλλία-Ελβετία. Μπορείς να τον φανταστείς να εκτοξεύεται στο διάστημα, να περιπλιανέται διψασμένος στην άνυδρη έρημο, να προσπαθεί να εκπολιτίσει ιθαγενείς Αφρικανικών χωρών.
Σε αντίθεση με τον Αστερίξ και τον Οβελίξ, όπως και τον Λούκι Λουν, ο Τεν τεν δεν περιορίζεται ιστορικά; ανήκει σε κάθε εποχή, κάθε χώρα, ακόμα και εκτός αυτού του Γαλαξία.
Αυτός ο ατίθασος νεαρός με το έμφυτο ταλέντο να μπλέκει στις πιο απίστευτες περιπέτειες, θα μπορούσε να κατηγορηθεί από πολλούς ως ρατσιστής, ως εχθρικός απέναντι στους Εβραίους, στους μαύρους, σε διάφορες ομάδες ανθρώπων.
Στην ιστορία τα Κοσμήματα της Κασταφιόρε, ο δαιμόνιος ρεπόρτες καταπιάνεται με την επίλυση του μυστηρίου απώλειας των κοσμημάτων μίας ξεπεσμένης ντίβας, της Μπιάνκα Κασταφιόρε.
Την υπόθεση διερευνούν εκτός του νεαρού δημοσιογράφου και οι δύο ντετέκτιβ Ντυπόν και Ντιπόν, οι οποίοι συχνά τον ανταγωνίζονται και στη συγκεκριμένη περίπτωση βιάζονται να βγάλουν το συμπέρασμα πως κλέφτης θα είναι κάποιος τσιγγάνος, αφού το σπίτι της ηθοποιού βρίσκεται κοντά σε έναν καταυλισμό.
Η προκατάληψη είναι στην ουσία μία πεποίθηση που στηρίζεται σε μη ορθολογικά δεδομένα και συνηθίζει να αποδίδει γνωρίσματα σε ανθρώπους απλά επειδή δυσανασχετεί με ορισμένα γνωρίσματα της προσωπικότητάς τους.
Ο ρεπόρτερ προσπαθεί να τους εξηγήσει ότι δεν μπορούν να κατηγορούν ανθρώπους απλά επειδή οι ίδιοι αισθάνονται δυσανεξία για την καταγωγή ή ορισμένες συνήθειες που χαρακτηρίζουν τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής τους.
Υπηρετώντας τη δημοσιογραφική δεοντολογία, ο Τεν τεν τους θυμίζει ότι δεν μπορούν να κατηγορούν κάποιον χωρίς αδιάσειστα στοιχεία.
Εκείνοι επιμένουν ότι η τσιγγάνικη φυλή είναι συνώνυμη της κλεψιάς, μέχρι τη στιγμή που η ακλόνητη πίστη τους κλονίζεται από την αποκάλυψη της αλήθειας.
Μη αναφέροντας την έκβαση, ας γράψουμε δεν ήταν εκείνοι οι ένοχοι, όπως οι Ντυπόν και Ντιπον επέμεναν δίχως αντίρρηση.
Ναι, ο Τεντεν έδωσε περισσότερα μαθήματα ανοχής, αποδοχής και αποδόμησης προκαταλήψεων από όσο θέλουν να πιστεύουν πολλοί.
Ρατσιστής ο Τεν τεν; όχι τόσο….
