Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Πόσες φορές χρειάστηκε να τεντωθούν αυτά τα πόδια μας για να έρθουμε εμείς πιο κοντά σε οπτική επαφή με την πραγματικότητα. Όταν θέλαμε πίσω από κλειστές πόρτες να ικανοποιήσουμε αυτό το αίσθημα της περιέργειας και να ανακαλύψουμε ποιοι έχουν μία συζήτηση.

Το μικρό παιδί που θέλει να κρατήσει στα χέρια του το βάζο με τις σοκολάτες, το οποίο είναι τοποθετημένο στο ψηλότερο ντουλάπι. Και τεντώνοντας τα πόδια του προσπαθεί να νικήσει την απουσία αναστήματος με το να επιστρατεύσει τις δυνατότητες του υπάρχοντος κορμιού του.

Πολλές φορές, το σώμα μας χρειάστηκε να επιστρατεύσει κάθε δυνατότητα που δεν του έδινε το φυσικό ύψος για να ανακαλύψει, να δει, να παρατηρήσει.

Θα μπορούσε ένα τέντωμα των ποδιών να μας φέρει πιο κοντά σε ένα παράθυρο προσμονής, εκεί που η καρδιά μας αλυχτάει για την επιστροφή του αγαπημένου μας προσώπου.

Η Ελλάδα έχει προσφέρει μεγάλες μορφές σε πολλά είδη τέχνης και ο τομέας της ζωγραφικής προόδευσε και εξελίχθηκε από τους μεγάλους Έλληνες της τέχνης που τη βοήθησαν να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο.

Έρχεται ο Νικηφόρος Λύτρας, αυτή η μεγάλη μορφή της Ελληνικής τέχνης του 19ου αιώνα και ζωγραφίζει την προσμονή, πίνακα που μετά ζωγράφισε πιο συμπληρωμένο και με το Φιλί.

Μία κοπέλα νεαρής ηλικίας παρατηρεί από το παράθυρο με τεντωμένο το σώμα της την επιστροφή ενός προσώπου αγαπημένου. Κατά πάσα πιθανότητα, πρέπει να είναι συναισθηματικής φύσεως η προσμονή.

Η ευτυχία, αυτό το αίσθημα της πληρότητας, τι είναι τελικά; είναι οι στιγμές που κυλάνε σα ρυάκι, είναι η μονιμότητα, είναι η προσδοκία; μήπως είναι όλα αυτά μαζί;

Η ευτυχία θα μπορούσε να κρύβεται σε μία μορφή που η όψη του ματιού βλέπει ελάχιστα να έρχεται από μακριά, δημιουργώντας το χτυποκάρδι και τη λαχτάρα της συνάντησης. Όταν η όψη ομοιάζει με το αγαπημένο πρόσωπο και ετοιμάζεσαι να τρέξεις σαν πουλί, έχοντας ελευθερωθεί από όλα τα δεσμά σου. Στην κάτω όψη του βλεφάρου εμφανίζεται μία μορφή που όταν μπορέσεις να δεις πιο καθαρά, τότε ή θα βιώσεις την απόλυτη χαρά ή την απογοήτευση.

Η προσμονή αποτυπώνει με τη στάση του σώματος, τη μορφή του προσώπου και την αγωνιώδη ματιά αυτή την κραυγαλέα προσπάθειά μας να αγγίξουμε την ευτυχία, να δούμε εκείνο το πρόσωπο που για εμάς είναι ο ορισμός της λέξης…