Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Ο Ποπάυ σε έκανε να αγαπήσεις το σπανάκι, σε έκανε να πιστεύεις πως θα γίνεις ο επόμενος σούπερ ήρωας.
Σίγουρα, είναι ο μόνος ναύτης που δεν παρουσίασε τη ζωή του ναυτικού με όλες τις δυσκολίες και τα βάρη, καθώς ως ήρωας ενός διάσημου κόμικ, ήθελε να ψυχαγωγήσει και να δημιουργήσει στον αναγνώστη μία αίσθηση ευχάριστη.
Η πίπα του τον κάνει αναγνωρίσιμο, τα ναυτικά του ρούχα είναι το σήμα κατατεθέν του.
Η εμφάνισή του είναι μάλλον αποκρουστική, με τον ίδιο να είναι ιδιαίτερα άσχημος, με ένα μάτι, μικρού αναστήματος και μέτριας μόρφωσης. Ωστόσο, είναι ιδιαίτερα πρόθυμος για βοήθεια, αγαπητός και θα λέγαμε πως τα ψυχικά του χαρίσματα ισοσταθμίζουν την όχι και τόσο καλαίσθητη μορφή του.
Ο Ποπάυ μου θυμίζει τον Ντόναλντ, ακριβώς επειδή θεωρώ ότι και οι δύο εισπράττουν βίαιη και άσχημη αντιμετώπιση από το αίσθημά τους, αλλά εξακολουθούν να την αγαπούν και να μην την αποχωρίζονται. Τόσο η Νταίζη όσο και η Όλιβ, είναι κτητικές, απαιτητικές, σκληρές, φτάνοντας στο σημείο να ασκήσουν μέχρι και σωματική βία απέναντι στους αγαπημένους τους. Θα μπορούσαμε να πούμε πως σε δύο διάσημα κόμικ παρουσιάζεται η αντίστροφη πλευρά: εκείνη στην οποία το αρσενικό μέλος της σχέσης βιώνει βιαιότητα από το «αδύναμο» θηλυκό. Μία κοινωνική σκιαγράφηση πολύ πριν στο λεξιλόγιό μας εισαχθούν οι όροι «γυναικοκτονία», «μισανδρισμός», «κοινωνικό φύλο».
Ωστόσο, ο Ποπάυ αγαπάει πάντοτε την Όλιβ, διαπληκτίζεται με τον Μπρούτο που τη διεκδικεί, με τον τελευταίο να εκτοξεύεται με τις γροθιές του στο διάστημα κάθε φορά που επιχειρεί να την προσεγγίσει και να τη φλερτάρει.
Ο Ποπάυ μας έρχεται από το μακρινό 1929, ως μία φιγούρα που ξεκίνησε μέσα στο μυαλό του Elzie Crisler Segar και συνεχίζει απτόητος μέχρι σήμερα να αγαπιέται από παλιότερους και νεότερους αναγνώστες. Υλοποιήθηκε με δεκάδες τρόπους που περιλαμβάνουν το σινεμά, τα κόμικς, το θέατρο, τα βιντεοπαιχνίδια, το ραδιόφωνο.
Ο Ποπάυ παραμένει ένα από τα κόμικ με τη μεγαλύτερη δημοφιλία στην Ελλάδα.
Δεν ξέχασα ποτέ τους μεγάλους τόμους που ως παιδί «καταβρόχθιζα» αρειμανίως με περισσότερη λαχτάρα από τις κρέμες και τις φέτες ψωμί με μαρμελάδα.
Ο ίδιος ο ήρωας διακρίνεται για την τιμιότητά του η οποία τον οδηγεί στην πάταξη κάθε εγκληματικής ενέργειας που διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. Ο προσιτός και φιλικός του χαρακτήρας ξεπέρασαν το όχι και τόσο ευχάριστο παρουσιαστικό του, για αυτό και αγαπήθηκε διαχρονικά όσο λίγοι ήρωες κόμικς.
Ήταν ένας από τους πρώτους υπερήρωες της παιδικής ηλικίας που έκανε αγαπητό ένα προϊόν που τα περισσότερα παιδιά δεν αγαπούν ιδιαίτερα, το σπανάκι. Και όμως, η κατανάλωση αυτής της πολύτιμης τροφής αυξήθηκε εκεί που έγινε δημοφιλής ο συγκεκριμένος ήρωας.
Ο Ποπάυ με τα μπράτσα τα γεμάτα τατουάζ που αγαπήθηκε για την καλή του καρδιά και οφείλει την ύπαρξή του σε έναν πραγματικό ναύτη του πολεμικού ναυτικού.
Η γηραιά του μορφή με το ρυτιδιασμένο πρόσωπο, αλλά με μία παιδική ψυχή γεμάτη ορμή και δίψα για ζωή.
Είναι ο ναύτης της καρδιάς μας, η πιο ευχάριστη παιδική ανάμνηση, το ναυτάκι της διπλανής πόρτας. Είναι ο «sailor man» των πιο αθώων μας χρόνων, ένας οξύθυμος και άσχημος ναύτης με μία τεράστια καρδιά και με αυθορμησία μικρού παιδιού.
