Πέντε μικρές, καλοκαιρινές ανάσες, από τον Τάκη Γεράρδη

1. απρόοπτα

Δύσκολη μέρα. Ξεκίνησα για μια δουλειά στο κέντρο. Στο σταθμό του μετρό στέκομαι για να ανανεώσω την μηνιαία κάρτα. Στο διπλανό μηχάνημα βρίσκεται μια όμορφη τριαντάρα. Η μάσκα της κατεβασμένη, τα χείλη ερωτικά, τα μάτια ένα πέλαγος. Μιλά στο τηλέφωνο νευριασμένη. Την ακούω να φωνάζει δυνατά μέσα στο δεξί μου αυτί:

«Τα έκανες σκατά σου λέω. Σκατά τα έκανες!»

Παίρνω αυστηρό ύφος. 

«Σε μένα απευθύνθηκες κοπέλα μου;»

Σαστισμένη η νεαρή κλείνει το τηλέφωνο. 

«Όχι κύριε. Μιλούσα στο τηλέφωνο».

«Πάντως μπράβο σου! Το πέτυχες. Σκατά τα έχω κάνει στη ζωή μου!»

2. Ερμαφρόδιτα όντα σε απόλυτη ηδονή

Μια ώρα το σαλιγκάρι σερνόταν ώσπου έφτασε κοντά στον ερώμενο προορισμό. Η μυσταγωγική ιεροτελεστία προσέγγισης είχε ολοκληρωθεί.  Πέρασε ανηφόρες, κακοτοπιές, κινδύνους, όμως τίποτε δεν στάθηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο. Η απόλυτη συναίνεση του ερωτικού συντρόφου ελευθέρωσε αμοιβαίο συναισθηματισμό και καλπάζουσα φαντασία. Κόλλησε επάνω στο σώμα, άπλωσε τα σεξουαλικά όργανα κι αφέθηκε δεκτικά αλλά και βίαια σε ενεργητική και παθητική στάση. 

3. εγώ κι ο εαυτός μου

Η σημασία του Τζελάλ αλ Ρουμί που τον αποκαλούσαν και Μεβλανά ξεπερνά τα εθνικά σύνορα. «Ο κόσμος του δεν είναι αποκλειστικά ο κόσμος ενός Σούφι, ούτε ενός Ινδουιστή, Εβραίου ή Χριστιανού» έχει πει κάποιος.

Κι ο Δάσκαλος που ίδρυσε το τάγμα των Μεβλεβήδων Δερβίσηδων έμπλεος σοφίας είπε:

«Οι εραστές δεν συναντιούνται σε κάποιο σημείο. Βρίσκονται ο ένας μέσα στον άλλον συνεχώς».

«Είμαι δικός σου. Μην με δώσεις πίσω στον εαυτό μου».

Κατόπιν έπιασε από τους ώμους έναν περιπλανώμενο Δερβίση και πέρασε στην αιωνιότητα. Ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι εκστατικοί χοροί των Δερβίσηδων είναι επιβιώσεις αρχαίων διονυσιακών λατρειών που ήταν διαδεδομένες στη Μικρά Ασία στις μέρες του Δασκάλου.

4. οδηγίες 

στον Αλέξη Πανσέληνο

Θες να κατουρήσεις; Πιες πολλά υγρά.

Θες να γράψεις; Διάβασε πολλά βιβλία. 

5. Μανιερισμός

στον Αχιλλέα Κυριακίδη

Μανιερισμός είναι όταν κάποιος καλλιτέχνης δεν μπορεί να κάνει ό,τι και ο Κιούμπρικ, να στέκεται δηλαδή κάθε τόσο στον καθρέφτη του και να βλέπει διαφορετικό είδωλο.