Γράφει η Πολυξένη Ζαρκαδούλα
Το Σάββατο 5 Ιανουαρίου βρεθήκαμε στον χώρο του Major Seven για να παρακολουθήσουμε τη μουσικοθεατρική παράσταση «Ντόρτια, λέλουδα κι εξάρες».
Η Κατερίνα Γκατζόγια υποδύθηκε τη Λέλα, μια γυναίκα που ήρθε μετά τη Μικρασιατική καταστροφή στον Πειραιά για να βρει την τύχη της. Από πολύ μικρή ηλικία βγήκε στην εργασία για να βιοποριστεί αυτή και η οικογένειά της. Βλέπουμε όλη την πορεία της ζωής της από τα επτά έτη που αναγκάστηκε να εργαστεί καθώς προερχόταν από μια φτωχική οικογένεια μέχρι και την ηλικία που ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τον Νικήτα. Τώρα σε μεγαλύτερη ηλικία θυμάται κι αναπολεί τα περασμένα και μας τα διηγείται. Έρωτες και πάθη, χαρά και λύπη, γάμοι και θάνατοι όλα είναι μια ζαριά στη ζωή.
Η ερμηνεία της αγαπημένης ηθοποιού έφερε άλλοτε δάκρυα στα μάτια κι άλλοτε μας ξεσήκωσε να χορέψουμε και να τραγουδήσουμε μαζί της.
Η διαδραστικότητα και η μεταδοτικότητά της φάνηκε όταν έβλεπες όλη τη μουσική σκηνή, πάνω και κάτω, να έχουμε γίνει μια μεγάλη παρέα και να ακολουθούμε στον ρυθμό που μας πήγαινε όλη η ομάδα του «Ντόρτια, λέλουδα κι εξάρες».
Η Κατερίνα Γκατζόγια ακολουθώντας τον ρυθμό της ιστορίας βρισκόταν στη σκηνή του Major Seven κι άλλαζε κοστούμια αναδύοντας το άρωμα μιας εποχής διαφορετικής από αυτήν που ζούμε τώρα. Η ερμηνεύτρια άλλοτε μας έκανε να γελάμε και άλλοτε να πονάμε μαζί της, συντροφιά στα πάθη και στα λάθη στην πορεία της ζωής της, μιας γυναίκας που έψαχνε να βρει τη δική της θέση στον κόσμο αυτόν, που έπιασε το νήμα της ζωής της από την αρχή ξανά και ξανά. Η σκηνή, καθώς ήταν μεγάλη, περιλάμβανε όλη την ορχήστρα, που πλαισίωνε σε αυτή τη μουσικοθεατρική παράσταση την ερμηνεύτρια, με τα φώτα να εναλλάσσονται και να κινούνται στους ρυθμούς της μουσικής και να βοηθούν στο συναίσθημα της παράστασης.
Στην παρέα της Κατερίνας Γκατζόγια ήταν και πολλοί άλλοι μουσικοί και τραγουδιστές, όπως: ο Δημήτρης Καλογεράς (στη φωνή και στην κιθάρα), η Νεφέλη Ευδοκία (στη φωνή), ο Λεωνίδας Καλογεράς ( στην κιθάρα), ο Νίκος Επίσκοπος (στο πιάνο) και ο Παναγιώτης Μάρκου (στο κλαρινέτο). Μας ξεσήκωσαν με τις ερμηνείες, τις μουσικές επιλογές και το παίξιμό τους στη σκηνή, από τους Αττίκ μέχρι Τσιτσάνη και Βαμβακάρη που ακολουθούσαν τον ρυθμό και το συναίσθημα της παράστασης. Μουσικές επιλογές που μας μετέφεραν πίσω στον χρόνο και μας έκαναν να ξαναζήσουμε ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα του παρελθόντος. Γνωστά κι αγαπημένα τραγούδια που ενέπνεαν τους ανθρώπους στις προσφυγικές γειτονιές του Πειραιά και της Αθήνας. Τραγούδια που αγαπάμε να τραγουδάμε και που ακόμα εμπνέουν νεότερους τραγουδιστές, μέχρι και σήμερα. Λόγια βγαλμένα από την ψυχή των συντελεστών τους.
Μια μεγάλη παρέα που μας κράτησε συντροφιά το όμορφο βράδυ του Σαββάτου και μας έκανε να θυμηθούμε λίγο από το άρωμα του γιασεμιού που νότιζε τις παλιές αυλές των φτωχογειτονιών στην Αττική.
Την εποχή εκείνη που ο έρωτας μύριζε αγνότητα και καθαρότητα, τότε που για να γίνεις κάποιος φτασμένος μόνο το ταλέντο έφτανε, τότε που ο κόσμος γλεντούσε με την ψυχή του. Όλα αυτά ζήσαμε μέσα στον χώρο του Major Seven με τα τραπέζια να γεμίζουν από κόσμο που ήρθε για να απολαύσει ένα πολιτιστικό δρώμενο, να ψυχαγωγηθεί και να λυτρώσει την ψυχή του και να θυμηθεί όχι το μυαλό μα η καρδιά.