Γράφει η Άννα Ζανιδάκη

Όσο και αν παιδευόμαστε, ψάχνουμε , ερευνούμε και αποζητούμε την ευτυχία, κάπου τριγύρω από μας, τόσο δε θα μαστε σε θέση να αντιληφθούμε το πόση δύναμη κρύβουμε μέσα μας.

Όσο και αν θέλουμε να δούμε και να νιώσουμε αισθήματα που επιβάλλεται να ναι δίπλα μας, στα ζόρια και στα άσχημα , τόσο δε θα καταφέρουμε να δούμε και την αληθινή πλευρά αυτών των συναισθημάτων μας.
Κατηγορούμε πολλές φορές , την τύχη, τη μοίρα , αγνοώντας πως αυτή είναι το ίδιο μας το είναι, το τι το αναλύει και το τι το συμπεριλαμβάνει, καθώς εννιαίο και αυτόνομο το σύστημα του εαυτού μας, αποζητά τη δική του λύτρωση και δικαίωση.
Στεγανά τα μονοπάτια εκείνα που δε θα δείξουν τη διευρυμένη κίνηση των εσωτερικών δικών μας αποθεμάτων, παρά με την έναρξη των άλλων, των ξένων σε μας, απλά θα παρακαλούμε να βρεθούμε στη θέση να τα απολαύσουμε και να τα κερδίσουμε ακόμα.

Αλλά αν δε νιώσουμε εμείς οι ίδιοι τις ανάγκες μας, αν δεν τις αφουγκραστούμε, πως θα γίνει , να δωθεί εκείνος ο κώδικας επικοινωνίας.

Επίσης και εκείνος ο κωδικός ανασύστασης των επικοινωνιακών λεωφόρων του συνδυαστικού κινήματος, του επερχόμενου ευκαιριακού μας χάρτη, με τον ιδιαίτερα αποκλειστικό και καθ όλα τετελεσμένου , χάρτη των ευχών μας;

Συγκεντρωτικά θα ναι τα αποτελέσματα, δίχως να επιβαρυνθεί η ωριμότητά μας , με τα ανάλογα εχέγγεια, απόδειξης, ανάδειξης και επίδειξης επιπλέον, σε μια αγορά και όχι σε ένα ξεπούλημα, της συννείδησης ,απ τα ήδη διαγεγραμμένα συστατικά επούλωσης και ποτέ εκχυδαισμών των ουλών της.
Μόνο εκεί, μέσα μας, θα καταφέρουμε να φτιάξουμε τη δική μας ευτυχία, μα οι παράγοντες που θα την προτρέπουν ή θα την αποτρέπουν θα ναι στη θέση,

Που από μόνοι τους να κρίνουν και ποτέ να μην επικρίνουν, τις σταδιακές δικές μας αλλαγές,παρά μόνιμες μεταλλάξεις εις βάρους του καλού και σωστού,.
Αυτού του μέτρου ανάλυσης και επίλυσης των θεμάτων και των προβλημάτων , που κάθε φορά θα κάνουν εμφανή τη ρόλο και την διεκπεραίωσή τους.