Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής
Στα κινητά, στους υπολογιστές, τ’ αυτοκίνητα, τ’ αεροπλάνο, τα εργοστάσια, τις δημόσιες υπηρεσίες, τα νοσοκομεία, τις τράπεζες, παντού, η τεχνητή νοημοσύνη είναι παρούσα όσο ποτέ. Σε σημείο να καθορίζεται σε μεγάλο σημείο η καθημερινότητα μας. Θα ‘λεγα ότι υπάρχουν δυο είδη τεχνητής νοημοσύνης. Η ήδη υπάρχουσα που αντιγράφει άριστα τον άνθρωπο αλλά που παραμένει όμως εργαλείο του και η άλλη, αυτή που όσοι την ονειρεύονται, θ’ αποκτήσει μια δίκη της αυθεντική συνείδηση κι ευαίσθητες συγκινήσεις. Το όραμα της δεύτερης ,της ποθούμενης, στηρίζεται στο τεστ του Βρετανού μαθηματικού Turing, ο οποίος , μέσα από μια πειραματική διαδικασία , υποστήριξε ότι μια ανθρώπινη ύπαρξη βρίσκεται σε διάλογο μόνιμο με μια κρυμμένη οντότητα.
Αν θεωρήσουμε βάσει του φιλοσοφικού υλισμού ότι ο εγκέφαλος μας είναι μια μηχανή και ο υπολογιστής λειτουργεί όπως ο εγκέφαλος, τότε κάποια στιγμή θα καταφέρουμε με τα υβριδικά μας πειράματα , να κατασκευάσουμε το κυβερνοισοδύναμο του , μέσα στο οποίο θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε την μνήμη και την εξυπνάδα του. Που σημαίνει ότι αυτή η νέα τεχνητή ύπαρξη θα ‘χε συγκινήσεις κι αυτοσυνείδηση.
Ο υπολογιστής έτσι θα μπορούσε να μάθει από μόνος του, να διορθώσει τα λάθη του, να πάρει αποφάσεις, μέχρι και ν’ αναπαραχθεί. Θα δηλαδή όπως λέει κι ο Kurzweil μάνα ένα είδος “μετα-ανθρώπου” που θα φταίνε την αθανασία. Άλλωστε και τα ως τώρα αποτελέσματα της ήδη υπάρχουσας “ατελούς” τεχνητής νοημοσύνης δεν είναι λίγα .
Πχ ο υπολογιστής deep bluy νίκησε το 1977 στο σκάκι τον παγκόσμιο πρωταθλητή Κασπάροφ. Ή πάλι σε τηλεοπτικό παιχνίδι η μηχανή βρήκε πιο γρήγορα τις απαντήσεις από άλλους παίχτες. Απέναντι σ’ αυτή την δυνατότητα της τεχνικής διάσημες προσωπικότητες όπως ο Bill Gates η ο φυσικός Στέφεν Χόκινς διαφωνούν και κάνουν κριτική στην χρήση τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων η των εξ’ αποστάσεως δορυφορικών χτυπημάτων ή πάλι των ρομπότ που στέλνονται στις μάχες.
Κι αυτό γιατί αν τελικά δημιουργήσουμε την αληθινή τεχνητή νοημοσύνη “ίσως να ‘ναι ένα σπουδαίο γεγονός ” όπως λέει ο Χόκινς αλλά “μπορεί να ΄ναι και το τελευταίο στην Ιστορία του Ανθρώπου ” όπως συμπλήρωσε. Ο σύγχρονος άνθρωπος είδε την Τεχνική ως εργαλείο για να συνεχίσει την προσπάθεια του να κυριαρχήσει στην φύση . Δεν έχει όμως όρια . Κι αυτό μπορεί να τον καταστρέψει.
Ο δαίμονας του Σωκράτη ήταν μια εσωτερική οντότητα. Αν βγει προς τα έξω, αν εγκαταλείψει τον Άνθρωπο κι αυτονομηθεί μπορεί και να μην επιστρέψει κι ο Άνθρωπος να χάσει τον αθέατο “προστάτη “του . Να μαραζώσει και να εξαφανιστεί.
