Γράφει ο Αλέξανδρος Κριτσίκης, δικηγόρος

Σμύρνη μου αγαπημένη! Μια ταινία, μια υπερπαραγωγή που αξίζει θαρρώ την επιβράβευση και τα συγχαρητήρια όλων μας που πρέπει να σπεύσουμε με την πρώτη ευκαιρία στις κινηματογραφικές αίθουσες να την απολαύσουμε.

Πέρα από τις καταπληκτικές ερμηνείες των ηθοποιών ιδίως της κ.α Μιμή Ντενίση, που για άλλη μια φορά απέδειξε πόσο μεγάλη ηθοποιός είναι, στο έργο απεικονίζεται μια ιστορική καταγραφή των γεγονότων άκρως ωφέλιμη ιδίως για τους νεότερους θεατές που δεν έχουν θεμελιωμένη γνώση των ιστορικών γεγονότων.

Μια ταινία που μας ταξιδεύει στο ιστορικό κλίμα των χαμένων πατρίδων, του εθνικού διχασμού μεταξύ βασιλικών και βενιζελικών και κυρίως στο άδοξο τέλος της μεγάλης ιδέας αλλά και στον πάντα ύπουλο ρόλο των μεγάλων δυνάμεων και συμμάχων μας, μιας και όλα αυτά τα οδυνηρά γεγονότα συνέβησαν υπό το βλέμμα των συμμάχων μας που τηρήσαν “ουδετερότητα”.

Ο ρόλος των ξένων δυνάμεων και υποτιθέμενων συμμάχων διαχρονικός και ξεκάθαρος και σε αυτήν την τραγωδία του Ελληνισμού. Περίμενε όμως κανείς, άλλη θέση εκ μέρους τους όταν εκ της σύστασης του ελληνικού κράτους η στάση τους ήταν ίδια;

Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι δυστυχώς ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνισμού υπέστη ανυπολόγιστη ζημία, και για πολλούς πολύ σημαντικό κομμάτι μιας και οι Έλληνες της Μικρά Ασίας διακρίνονταν για την κουλτούρα τους, την κοσμοθεωρία τους και την παιδεία τους.

Ευχής έργο η Ελλάδα να μην πληρώσει εκ νέου ανάλογα τιμήματα αλλά και να διδαχθεί από τα λάθη ιδίως των πολιτικών αλλά και των εμφύλιων σπαραγμών. Ίσως δε ακόμη είναι πολύ νωρίς να εξακριβώσει ο ιστορικός ποιος ακριβώς πραγματικά και σε ποιο βαθμό φέρει την ευθύνη της Μικρασιατικής καταστροφής.

Σε κάθε περίπτωση τα Σμυρνέϊκα τραγούδια πάντα θα μας κάνουν να αναπολούμε τις χαμένες πατρίδες και να ονειρευόμαστε…