Γράφει η Άννα Ζανιδάκη

Ποτέ δε θα δώσω την παραπάνω σημασία και δε θα ασχοληθώ με άτομα και καταστάσεις, που οι ίδιοι ή τα ίδια απαλλάσσονται των δικών τους ευθυνών.

Ποτέ δεν πρέπει να αναλώνουμε τις ψυχές μας και να καταναλώνουμε φαιά μας ουσία, όταν καταστάσεις και πρόσωπα όχι δεν είναι σε θέση, αλλά δε θέλουν να μας καταλάβουν στο ελάχιστο.

Ποτέ δε θα γίνω το δικό τους έρμαιο στα δικά τους αρπακτικά νύχια που θα γεύονται τη σάρκα και το νου μου, στην ασυδοσία και αναλγησία του δικού τους.

Ποτέ δε θα γίνω το δικό τους θήραμα σε ένα παράλογο κυνήγι που έπαψαν να ναι οι άντρες, παρά ευνουχισμένοι φοβούνται να εκδηλωθούν και να διαδηλώσουν τις δικές τους διαμαρτυρίες.

Ποτέ δε θα σταματήσω τη δράση της λογικής μου, σε επίδραση του δικού τους παραλογισμού, ώστε να χάσω τα αυτά και τα καλάθια, παρά θα τα χω όλα υπό το δικό μου έλεγχο κι ας πονάει.

Ποτέ δε θα ταυτιστώ με τα δικά τους μέτρα και σταθμά , όταν τα δικά μου, παρεκκλίνουν των πορειών τους και δε θα τα λοξοδρομησω ποτέ και για κανέναν.

Ποτέ δε θα δώσω το δικαίωμα να σκάψουν πιο πολύ, απ ότι εγώ την ψυχούλα μου και να την αιμοραγισουν προς όφελός τους.

Ποτέ δε θα σταθώ απέναντί μου και θα με κατηγορώ δριμύτατα ,μόνο και μόνο γιατί θέλουν να περάσουν ενοχικά τους σύνδρομα, καθρεφτίζονται τα πάνω μου.

Ποτέ δε θα αλλάξω τα δικά μου θέλω για τα δικά τους πρέπει, απρεπή, μόνο και μόνο για να μια σε σχέση, να ‘χω κάποιον δίπλα μου.

Ποτέ δε θα επιτρέψω σε κανένα να με πονέσει, όσο και αν εγώ προσθέτω ή αφαιρώ το δικό μου πόνο, τα δικά μου υπεύθυνα εδάφια ψυχής, νου και καρδιάς μου.

ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΕΜΕΙΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ!!