Ο ερμηνευτής Χρήστος Μπότσης συνομιλεί με τον Κωνσταντίνο Μανίκα με αφορμή την εμφάνιση του Άρη μπουάτ “Απανεμιά” και το νέο του τραγούδι “Ασπιρίνη”.
Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου στην ιστορική μπουάτ της Πλάκας “Απανεμιά”. Τι θα ακούσουμε σε αυτή την εμφάνιση;
Αρχικά, σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία. Αυτή η εμφάνιση φέτος στην Απανεμιά είναι ένα όνειρο που είχα από παιδί. Έχουμε ετοιμάσει με τους μουσικούς μου ένα πρόγραμμα πολύ προσωπικό με τραγούδια που υπήρξαν σημείο αναφοράς για μας. Θα τραγουδήσουμε όλοι μαζί για τον έρωτα, τη ζωή, τον άνθρωπο, την κοινωνία. Ζητήματα που μας απασχολούν όλους δηλαδή. Το πρόγραμμα αυτό περιβάλει ποικίλα συναισθήματα.
Επιβάλλει ο χώρος της μπουάτ μια διαφορετική προσέγγιση και στον τρόπο παρουσίασης των τραγουδιών;
Το ανυπέρβλητο που έχει αυτός ο χώρος είναι πως γίνετε μια συλλογική συναυλία. Μουσικοί και κοινό γινόμαστε συνοδοιπόροι. Από μόνο του αυτό έχει μια διαφορετική προσέγγιση. Πιο άμεση, πιο αληθινή.
Είναι οι ζωντανές εμφανίσεις αυτές που καταξιώνουν έναν καλλιτέχνη στη συνείδηση του κοινού;
Φυσικά. Αυτό που δίνει η ζωντανή επαφή και η αμεσότητα είναι κάτι μαγικό. Καμία ζωντανή εκτέλεση δεν είναι ίδια και κανένας άνθρωπος που πάει να ακούσει ζωντανή μουσική δεν είναι πάντα ίδιος. Αυτό λοιπόν που δημιουργείτε μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη είναι αυτό καταξιώνει αυτή τη συνθήκη.
Προγραμματίζετε άλλες εμφανίσεις ή ακόμη και συνέχιση της συγκεκριμένης και εκτός Αθηνών;
- Στις 30 Νοεμβρίου θα βρισκόμαστε στο Καφωδείο Ελληνικό στη Θεσσαλονίκη και 1η Δεκεμβρίου στην Καβάλα στη Μυροβόλο Άνοιξις. Αυτά είναι πριν την Απανεμιά. Το υπόλοιπο πρόγραμμα θα ανακοινωθεί με το νέο έτος μαζί με το προσωπικό μου άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει.
Νέο τραγούδι με τίτλο «Ασπιρίνη» σε μουσική του Κώστα Τσίρκα και στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου. Πώς θα το χαρακτηρίζατε;
Τι να πρωτοπώ; Είμαι ευγνώμων και περήφανος για την εμπιστοσύνη των δημιουργών καθώς και της Νατάσσας Μποφίλιου που απλόχερα μου έδωσε τη σκυτάλη. Από μόνο του αυτό για μένα είναι κάτι πολύ μεγάλο και ένα κίνητρο για να συνεχίσω. Η Ασπιρίνη για μένα είναι τα παιδικά μου χρόνια. Οι φιλίες, οι έρωτες, η ξεγνοιασιά, τα όνειρα κι ο χρόνος που κυλούσε αλλιώς. Προσπαθώ να διατηρώ αυτή την αθωότητα μου και σήμερα. Υπήρξε αγωγός για να καταλάβω πολλά πράγματα στην εφηβεία μου το τραγούδι αυτό κι είμαι χαρούμενος που μετά από τόσο καιρό του δώσαμε μια άλλη πνοή που έχει αγκαλιαστεί από όλους σας.
Ποιο είναι το μουσικό στίγμα που θέλετε να αφήσετε; Πόσο είσαι ανοιχτός σε εντελώς διαφορετικές επιρροές;
Για μένα ένα είναι το ζητούμενο γενικώς. Να κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Είμαστε τυχεροί όσοι το κάνουμε. Αυτό που αγαπάμε να εμπεριέχει μέσα του αλήθεια.
Όσον αφορά τις επιρροές, όσο περνάει ο καιρός γίνομαι πιο ανοικτός απ’ ό,τι νόμιζα.
Μ’ αρέσει να ακούω νέες δημιουργίες. Μου δίνει χαρά πολύ η προσπάθεια των ανθρώπων και αυτό με παρακινεί να μεταβαίνω και σε αλλά μονοπάτια που δεν γνωρίζω.
Ακούγεται συχνά ότι η δισκογραφία “έχει πεθάνει”. Ποιο είναι το μέλλον της μουσικής σε αυτό το περιβάλλον;
Η εποχή μας συνολικά βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο. Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει και να δούμε πού θα πάμε ως άνθρωποι. Έχω μια πεποίθηση όμως πως τίποτε δεν πεθαίνει αν υπάρχει έστω κι ένας που το κρατά ζωντανό. Δεν έχει πεθάνει η δισκογραφία. Βγαίνουν αριστουργήματα που απλά δεν φτάνουν στα αυτιά μας διότι δεν ψάχνουμε πια. Λειτουργούμε επιδερμικά μονίμως. Η μόνη αλλαγή πια είναι πως το υλικό βγαίνει κυρίως σε ψηφιακές πλατφόρμες.
Αν σας δινόταν η δυνατότητα να φτιάξετε μια ιδανική μπάντα, ποια μέλη θα επιλέγατε;
Δεν θα χωρούσαμε σε πέντε σκηνές μαζί. Έχω πολλούς φίλους εκπληκτικούς μουσικούς που αν ξεκινήσω φοβάμαι πως δεν θα τελειώσουμε ποτέ…