Γράφει η Άννα Ζανιδάκη

Ευαισθησία της ψυχής, που τη λούζει η μοναδικότητα των στιγμών και εκείνων των διεγέρσεων, που δηλώνουν και καθηλώνουν τη μοναδικότητά τους και την αυτοτέλειά τους.

Εικόνες που διαδηλώνει η ευεργεσία της ψυχής , χωρίς να αναλώνεται και να καταναλώνεται στα δήθεν και στα τάχα, παρά σταθεροποιεί και στεριώνει πεποιθήσεις και αναλήψεις στιγμών και ευκαιριών.

Απλότητα μέσα στα κείμενα και τα επικείμενα προγράμματα και διαπραγματεύσεις της καίριας και επίκαιρης γνώσης και επιγνωσης, αναδιπλώνοντας σκέψεις του στεγάσματος των επικείμενων προσδοκιών και αναφαίρετων επίσης δικαιωμάτων τους.

Μια κάλυψη , χωρίς συγκάλυψη ποτέ μα εκείνη η επικάλυψη, όπου η αλήθεια και τα κεράσματα των στιγμών και πάντα των ατόφιων και γνήσιων σταθερών αξιών και όχι μόνο, ως επίτευγμα της μοναδικής και αληθινής επιδίωξής τους, για τα σημαντικά και ποτέ αναπόφευκτα δικαιωματικά τους κριτήρια.

Θησαυροί ολάκεροι , που οι αξίες τους ,αδιαπραγμάτευτες στα χρηματιστήρια αξιών, παρά ανάξιων και αναξιοπαθούντων σκευασμάτων και παρασκευών, διαδικασιών συνδιαλλαγής και ποτέ ατόφιας επιλογής.
Αξίες διευρυμένης λεύκανσης εκείνους του σκότους ιδεών και αποκαλύψεων, χωρίς να ναι σε θέση ν να σταθούν και να συμπαρασταθούν σε εύλογες στατιστικές μετρήματος και διαμετρήματος με τις ύπουλες και δόλις συνδιασκέψεις του νου , με το βόλεμα, το μέτρημα , με εκείνη τη δεινή απαρρίθμηση αγαθών και προϊόντων επιβίωσής τους.

Τόσο όμορφο, υγιές, καθαρότητας της ψυχής εκείνης , που η διασκεψη του νου με το βόλεμα, το καθιστά πάντα άβολο, καθώς και η διατύπωση του σωστού και του ακέραιου, θα ωχριά , μπροστά σε εκεινες τις αποδιοπομπαίες πομπές τράγων και τραγικών συναφών γεγονότων και διαμαρτυριών τους.

Απλότητα, αγνότητα, αλλά αληθινή εις το έπακρον , με σκοπό απώτερο, την ευημερία του και την ολότητά του.

Εκείνη την μακροημέρευσή του, που κανείς και τίποτα δε θα εμποδίσει να γευτεί τη στιγμή , την ώρα και το δευτερόλεπτο διαρκείας και πάντα απαρριθμένων στόχων και σκοπών , για καλυτέρευση τους.