Η Μαρία Ζερβού από την ομάδα ΕΜΕΊΙΣ, μιλά στον Κωνσταντίνο Μανίκα για την παράσταση INTERVIEW,, στην οποία πρωταγωνιστεί και συνυπογράφει το κείμενο.
1. Η ομάδα ΕΜΕΙΣ παρουσιάζει την παράσταση «Interview» στο OLVIO. Πώς θα την περιγράφατε συνοπτικά σε κάποιον που δεν τη γνωρίζει;
Θα την περιέγραφα, ως μία παράσταση που γράφτηκε από μας, μέσα στο μάτι του κυκλώνα της οικονομικής κρίσης και βασίζεται τόσο σε γεγονότα που βιώσαμε εμείς οι ίδιοι, άλλα και πολλοί άλλοι συνάνθρωποί μας. Προσπαθήσαμε, πέρα από τις συμβολικές αναφορές σχετικά με την αγριότητα που υπήρχε -και δυστυχώς εξακολουθεί να υπάρχει- στο εργασιακό περιβάλλον, το έργο μας να διατηρήσει μία ανθρώπινη αλήθεια και να παρουσιάσει με ρεαλιστικό λόγο και ύφος την κατάσταση.
2. Πώς προέκυψε η έμπνευση για αυτό το έργο;
Η αρχική ιδέα (τέσσερις εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι, περνούν από συνέντευξη για μία δουλειά που δεν γνωρίζουν τι είναι, από έναν άνθρωπο που δε βλέπουν) ήταν του Χρήστου Θάνου και της Σοφίας Καψαμπέλη.
Μετά ενωθήκαμε οι έξι μας (Χρ. Θάνος, Σ. Καψαμπέλη, Σ. Δούβρης, Β. Τουρκομένης, Μ. Ζερβού και Χρ. Παπαμιχαήλ) και μέσα από πολλούς αυτοσχεδιασμούς και συζητήσεις -που στη συνέχεια καταγράψαμε- δημιουργήσαμε μαζί το έργο.
3. Είναι το χιούμορ σημαντικό όπλο αντίστασης στον παραλογισμό της καθημερινότητας;
Εννοείται πως είναι το πιο σημαντικό και αποτελεσματικό όπλο. Ξορκίζει το κακό, του λέει: «σε βλέπω, αλλά δε θα με καταβάλεις, μπορώ κι εγώ να διασκεδάσω μαζί σου» οπότε αυτομάτως το αντιμετωπίζεις επί ίσοις όροις και άρα μπορείς να το παλέψεις… Και γιατί όχι; Να το νικήσεις!
4. Ποιο είναι το βασικό μήνυμα που πιστεύετε ότι θα αποκομίσουν οι θεατές;
Ο κόσμος βλέποντάς το «απ’ έξω» και αναγνωρίζοντας τον εαυτό του σε πολλά σημεία, καταλαβαίνει ότι θα πρέπει να αντιδρά σε καταστάσεις που μπορούν να γίνουν έως και εξευτελιστικές και που δυστυχώς, τις καταπίνουμε, βάζουμε το κεφάλι κάτω, μετά από καιρό τις συνηθίζουμε, τις θεωρούμε φυσιολογικές, δε μιλάμε και τους επιτρέπουμε να μας επιβάλλονται και να μας καταβάλουν.
5. Έχετε παρουσιάσει την παράσταση σε καταστήματα κράτησης και κέντρα απεξάρτησης. Σας έκανε κάτι εντύπωση στις αντιδράσεις και τα σχόλια των θεατών;
Ήταν συγκινητική η προσήλωση κατά τη διάρκεια του έργου, οι αντιδράσεις, το γέλιο και η «παγωμάρα»… Ήταν σαν να αναπνέαμε όλοι μαζί -θεατές και ήρωες- με τον ίδιο ρυθμό. Και στις συζητήσεις που ακολουθούσαν, ακούγαμε τόσο μεστές, βαθιά φιλοσοφημένες και ουσιαστικές απόψεις, που φεύγαμε από κει, πολύ πιο πλούσιοι και προβληματισμένοι απ’ ό,τι πηγαίναμε.
6. Λείπουν οι πρωτότυπες ιδέες στις σύγχρονες παραστατικές τέχνες;
Ευτυχώς όχι! Γίνονται συνεχώς πρωτότυπα project, υπάρχει το ανθρώπινο δυναμικό που με ταλέντο και φαντασία ακολουθεί τις εξελίξεις -κοινωνικές και αισθητικές- και παρουσιάζονται κάθε χρόνο πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Ο κόσμος τρέχει, αλλάζει, οπότε γεννιούνται συνεχώς καινούργια θέματα, που με ευαισθησία και οξυδέρκεια παίρνουν νέα μορφή πάνω στη σκηνή από πολλούς ταλαντούχους καλλιτέχνες. Ακόμα όμως και όταν γίνεται αναφορά σε θέματα διαχρονικά, που μοιραία έχουν ξαναειπωθεί, ο τρόπος -σε πολλές ευτυχώς περιπτώσεις- είναι φρέσκος, με νέα οπτική και δυναμική.
7. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας και ποιο το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό όνειρό σας;
Δε θα ‘θελα να κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια… Όσες φορές το επιχείρησα, δεν πήγε πολύ καλά, ενώ αντίθετα ήρθαν υπέροχα πράγματα στη ζωή μου που δεν τα είχα σκεφτεί καν. Εύχομαι μόνο να ανταποκρίνομαι με αλήθεια, επαγγελματισμό και ευσυνειδησία σε ό,τι καλό προκύψει στο μέλλον. Και, όλα γίνονται πάντα για καλό! Σας ευχαριστώ
