Η Κατερίνα Αδαμοπούλου απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις που της θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου της jazz άλμπουμ “We’ll meet again”.

1. Πρώτο άλμπουμ με τίτλο “We’ll meet again”. Ποιο είναι το κυρίαρχο στοιχείο αυτής της δουλειάς; 

Πρόκειται για ένα contemporary jazz album, μία προσωπική μουσική αφήγηση και ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση μέσα από την εξερεύνηση των στοιχείων της τζαζ μουσικής, ένα είδος που μελετώ τα τελευταία χρόνια. Τα τραγούδια, περιγράφουν σχέσεις και καταστάσεις που βιώνουν οι άνθρωποι εξερευνώντας τις διαφορετικές εκφάνσεις της ζωής τους όπως πχ την εμπειρία ενός χωρισμού, την ελπίδα της επανένωσης και του αυτοπροσδιορισμού μέσα από διαφορετικούς φακούς: της αγάπης, της φιλίας, και της προσωπικής ανακάλυψης του εαυτού. Η αφηγηματική προσέγγιση των στίχων γεφυρώνεται από την περιγραφική μουσική των θεμάτων και τα ευφάνταστα σόλο των μουσικών οργάνων και της φωνής.

Οι πρώτες συνθετικές απόπειρες ξεδιπλώθηκαν μελετώντας κυρίως στο πιάνο. Το κομμάτι “We’ll meet again” ήταν από τα πρώτα κομμάτια που γράφτηκαν την περίοδο της πανδημίας αναζητώντας μία διέξοδο από τις δύσκολες στιγμές και δηλώνοντας την υπόσχεση της επανασύνδεσης με αγαπημένους ανθρώπους. Τον επόμενο χρόνο γράφτηκε το “When you’re gone” και το “Clock hands” αποτυπώνοντας τον προσωπικό συναισθηματικό κόσμο, τη σημασία του χρόνου που κυλάει αδιάκοπα και παράλληλα τα γεγονότα που συμβαίνουν μοιραία στις ζωές μας δίχως να μπορούμε να τα ελέγξουμε. Περνώντας σε μία νέα εποχή, πιο φωτεινή, το “On the Spot” αναφέρεται σε ό,τι αυθόρμητο και δημιουργικό δίνει χαρά ενώ το “Distant love” δηλώνει έναν νέο προσωπικό κύκλο ζωής. Το κομμάτι “Someone to watch over me” είναι ένα από τα αγαπημένα κομμάτια που έχει συνθέσει ο George Gershwin και το επέλεξα γιατί με εκφράζουν ιδιαίτερα οι στίχοι του τραγουδιού και η υπέροχη μελωδική εισαγωγή που έχει ερμηνεύσει η σημαντικότερη φωνή της τζαζ, η Ella Fitzgerald. Η ολοκλήρωση των σπουδών στο τζαζ τραγούδι τον Ιούνιο του 2023 σηματοδότησε μια ιδιαίτερη περίοδο προσωπικών αλλαγών όπου άνοιξε νέους δημιουργικούς ορίζοντες, με αποκορύφωμα την υλοποίηση αυτού του πρότζεκτ ένα χρόνο μετά.

Είμαι ιδιαίτερα τυχερή που στο πρώτο μου άλμπουμ παίζουν τόσο ταλαντούχοι μουσικοί, τους οποίους θαυμάζω και ήθελα τόσο πολύ να συνεργαστώ. Στο πιάνο είναι ο ταλαντούχος Τρύφων Τύπου, με ένα ιδιαίτερα εκφραστικό παίξιμο, στο κοντραμπάσο ο Παναγιώτης Χαραλαμπόπουλος ένας εξαίρετος μπασίστας και πολύ ενεργός στην ελληνική jazz σκηνή και στα τύμπανα ο Αναστάσης Γούλιαρης, κορυφαίος μουσικός της jazz με σπουδές και στα κλασικά κρουστά. Σε δύο τραγούδια του album συμμετέχουν ο Γιώργος Θωμόπουλος (τρομπέτα και flugelhorn) και ο Γιάννης Αρβανιτάκης (τρομπόνι) οι οποίοι προσδίνουν μία πλούσια παλέτα ηχοχρωμάτων, που μας παρασύρουν σε ήχους των big band της παλιάς εποχής.

2. Ποια θέλετε να είναι η μουσική ταυτότητά σας και πόσο ανοιχτή είστε σε διαφορετικές επιρροές; 

Η μουσική ταυτότητα είναι κάτι που χτίζεται και ανακαλύπτεται με τη πάροδο του χρόνου. Είναι οι μικρές επιλογές και προτιμήσεις που έχουμε κατά καιρούς σε μουσικά ακούσματα, συνήθειες και στυλ, τα οποία τελικά μας διαμορφώνουν στο «σήμερα». Μεγάλωσα με ακούσματα κλασσικής μουσικής ενώ στα σχολικά μου χρόνια υπήρχε πολύ έντονα στη ζωή μου η alternative rock. Αργότερα άνοιξα τους ορίζοντες μου ανακαλύπτοντας ένα mix ήχων από electronic, acid jazz, indie rock & hip hop με συγκροτήματα όπως τους Thievery corporation, τους Calexico αλλά και την υπέροχη φωνή της Lauryn Hill, το δίδυμο Nouvelle Vague, τη Madeline Peyroux κα. Η jazz, είναι μία αγαπημένη μουσική που μπήκε αργότερα στη ζωή μου και που καθημερινά ανακαλύπτω…Αν κάνω μία προσπάθεια να χαρακτηρίσω τη μουσική μου ταυτότητα, θα ήθελα να συσχετιστεί με αυτοσχεδιασμούς, ιδιαίτερες αρμονικές εναλλαγές, ηχοχρώματα από μουσικά όργανα του κόσμου, συναυλίες καθώς και κοινές μουσικές εμπειρίες με νέους ανθρώπους.

3. Είναι η τζαζ ένα “παρεξηγημένο” είδος στην Ελλάδα; 

Παρεξηγημένο είδος; Δε θα έλεγα κάτι τέτοιο! Είναι ένα είδος διαχρονικό, με πολλά μουσικά παρακλάδια, όπως το χορευτικό swing που ενίοτε μπορεί να ακουστεί στο ραδιόφωνο, το bebop ένα ιδιαίτερα απαιτητικό jazz παίξιμο και δύσκολο για τον ακροατή, μέχρι τη cool jazz που μπορεί να ακούσει κανείς με χαλαρότητα σε ένα ακριβό εστιατόριο. Στην Ελλάδα, η jazz σκηνή είναι πολύ μικρή, όπως και καλή ελληνική μουσική. Ωστόσο υποστηρίζεται από ένα φανατικό κοινό το οποίο αν και υπάρχει δυσκολεύεται σε μεγάλο βαθμό να ακούσει jazz σχήματα σε μουσικές σκηνές καθώς είναι ελάχιστες.

4. Προηγείται η μελωδία ή ο στίχος, κατά τη δημιουργική διαδικασία;

Η έμπνευση για εμένα ήρθε κατά βάση από την ίδια τη μουσική, τη μελωδία και το προσωπικό κίνητρο, να εκφράσω συναισθήματα και καταστάσεις που βίωνα τη περίοδο που έγραφα κάθε τραγούδι. Θεωρώ πως ότι ανακαλύπτει κανείς μέσα από τη μουσική, ό τρόπος που επεξεργάζεται το μουσικό υλικό και τελικά καταλήγει να συνθέσει κάτι, ξεδιπλώνει την ιδιοσυγκρασία του τον χαρακτήρα του. Για εμένα αυτή η διαδικασία ήταν μία από τις πιο δημιουργικές φάσεις της ζωής μου. Η ανυπομονησία να γυρίσεις σπίτι, να παίξεις στο πιάνο ξανά αυτό που έγραψες, να διορθώσεις, να αλλάξεις και πάλι από την αρχή σε κάτι καινούριο με ενθουσιάζει και με συνεπαίρνει για ώρες. Οι μουσικές φράσεις, και όλο το στυλ μιας σύνθεσης με καθοδήγησαν να αποτυπώσω τα μουσικά χρώματα σε λέξεις.

5. Τα επόμενα σχέδια περιλαμβάνουν κάποιο νέο single ή τη δημιουργία ενός επόμενου άλμπουμ; 

Στις 29 Μαρτίου θα έχουμε τη χαρά να παρουσιάσουμε το album στο Jazzet Music Hall και πολύ σύντομα θα ηχογραφήσουμε ένα νέο κομμάτι σε μουσική του εξαίρετου πιανίστα, συνθέτη και φίλου Στέφανου Κοζάνη με δικούς μου στίχους και άλλες δύο διασκευές σε jazz standard. Η καλοκαιρινή περίοδος εκτός από συναυλίες, είναι εποχή για νέες συνθέσεις, ενορχηστρώσεις και στίχους που συνήθως δουλεύω.

6. Πόσο δύσκολο είναι πλέον, στα πλαίσια του ψηφιακού μας κόσμου, για ένα καλλιτέχνη να του δοθούν οι ανάλογες ευκαιρίες να αναδείξει το ταλέντο του; 

Μία πολύ δύσκολη ερώτηση. Από τη μία πλευρά ένας καλλιτέχνης μπορεί όποια στιγμή θέλει να ηχογραφήσει και να εκδώσει ένα τραγούδι στα ψηφιακά μέσα. Πλέον, oi μουσικοί φτιάχνουν home studio όπου με προγράμματα μπορούν να κάνουν μία επαγγελματική ηχογράφηση και να αναρτήσουν το μουσικό αποτέλεσμα στις ψηφιακές πλατφόρμες. Οπότε με βάση αυτό, κανείς θεωρεί τα ότι τα πράγματα είναι ίσως εύκολα. Όμως, η δουλειά δε σταματά εκεί. Εκτός από την ηχογράφηση, οι καλλιτέχνες πρέπει στη συνέχεια να προωθήσουν τη μουσικής τους σε όλα τα ψηφιακά μέσα, να ανανεώνουν το υλικό τους και να διαχειρίζονται και τα booking που έχουν για συναυλίες. Οπότε ένας καλλιτέχνης που ξεκινά και συνήθως δεν έχει ατζέντη, είναι αρκετά δύσκολο να αναδειχτεί καθώς απαιτούνται πολλές δεξιότητες πλέον να έχει εκτός από την βασική η οποία είναι να μελετά και να παίζει μουσική.

7. Τα μουσικά talent show δίνουν μια ουσιαστική διέξοδο, ώστε να συστηθεί κάποιος στο κοινό; 

Μια διέξοδο, ναι! Για πόσο καιρό…άγνωστο! Θα έλεγα ότι τα talent show δίνουν την ευκαιρία στους συμμετέχοντες να τους γνωρίσει ο κόσμος και να εκθέσουν το ταλέντο τους, κάτι που δε με βρίσκει καθόλου αντίθετη. Σε κάποιους δίνεται η δυνατότητα να ακολουθήσουν το όνειρο τους ξεκινώντας από κάποιο talent show. Ωστόσο, είναι άσχημο να υπάρχει οποιουδήποτε είδους εκμετάλλευση σε ανθρώπους που προσπαθούν να εκπληρώσουν όνειρα και να χαράξουν το δικό τους μονοπάτι.

8. Ποιο είναι το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο; 

Μεταξύ πολλών που έχω, να συνεργαστώ με κάποιους συγκεκριμένους καλλιτέχνες και να παίξω σε ένα μεγάλο φεστιβάλ στο εξωτερικό! Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που ήδη συνεργάζομαι με εξαιρετικούς μουσικούς, κάτι που στο παρελθόν έμοιαζε σαν…όνειρο!

9. Είναι οι ζωντανές εμφανίσεις και η διάδρααη με τον κόσμο, απαραίτητη συνθήκη για την καταξίωση ενός καλλιτέχνη; 

Οι ζωντανές εμφανίσεις είναι η «καρδιά» ενός καλλιτέχνη. Χωρίς αυτές δεν έχει τη δυνατότητα να επικοινωνήσει τη μουσική του στο κοινό. Η καταξίωση ενός καλλιτέχνη ίσως απαιτεί πολλά παραπάνω από τη διάδραση με το κοινό, ωστόσο αυτό είναι μία σημαντική προϋπόθεση. Το κυριότερο που έχω αποκομίσει από τη μέχρι τώρα εμπειρία μου είναι ότι οτιδήποτε ερμηνεύεις θα πρέπει να το κάνεις με το δικό σου προσωπικό τρόπο και να καταφέρεις να μοιραστείς και να μεταδώσεις στο κοινό αυτό που έχεις να πεις μέσα από την ερμηνεία σου.

10. Ποια είναι η άποψή σας για τα, νέα μουσικά ρεύματα, που είναι εξαιρετικά δημοφιλή στη νεολαία; 

Υπάρχουν αρκετά τραγούδια από νέα ρεύματα που με συγκινούν. Η trap μουσική είναι ένα μουσικό ιδίωμα ιδιαίτερα δημοφιλές στους νέους που δεν μπορώ να ταυτιστώ. Αντιλαμβάνομαι ωστόσο, ότι είναι ένα μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης και τρόπος διερεύνησης της ταυτότητας των εφήβων κυρίως μέσα από τους στίχους. Ίσως είναι και ένας τρόπος να νιώσουν οι έφηβοι ότι ανήκουν σε μία κοινότητα που υπάρχει αλληλοϋποστήριξη και κοινά βιώματα. Γενικότερα, η mainstream μουσική αποτελεί κουλτούρα ενός ευρύ κοινού από την οποία πάντοτε ξεπηδούν νέα μουσικά διαμαντάκια.

11. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας; 

Θα απαντήσω χωρίς πολύ σκέψη…οι πέντε δίσκοι που αγαπώ είναι: τα Impromptus του Franz Schubert, τo Portrait in Jazz του Bill Evans, το Unplugged in New York των Nirvana, το Abbey Road των Beatles, και η Χαμηλή Πτήση του Λουκιανού Κηλαηδόνη.