Γράφει ο Νίκος Ναούμης, πολιτικός επιστήμονας – συγγραφέας

Ο Κωνσταντίνος Μανίκας, μέσα από το νέο του βιβλίο “Παραμύθια” από Ένστικτο , που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός, με έκανε να νιώσω ξανά τη μαγεία της αφήγησης στην πιο αγνή και πρωτόγονη μορφή της. Δεν πρόκειται απλώς για μια συλλογή ιστοριών· είναι μια κατάδυση σε κόσμους όπου το πραγματικό και το φανταστικό ενώνονται με τρόπο που σε αφήνει άφωνο.

Η γραφή του είναι γεμάτη ζωντάνια, πάθος, μια ροή που δεν επιτρέπει στην προσοχή να χαθεί ούτε στιγμή.

Υπάρχουν στιγμές που οι λέξεις μοιάζουν να ανασαίνουν, να πάλλονται, να σχηματίζουν εικόνες τόσο δυνατές που νομίζεις πως μπορείς να τις αγγίξεις. Είναι σπάνιο ένα βιβλίο να δημιουργεί τέτοια αίσθηση οικειότητας, σαν να μην διαβάζεις απλώς, αλλά να ακούς μια φωνή που σου ψιθυρίζει μυστικά.

Αυτό που με κέρδισε ωστόσο περισσότερο είναι η αβίαστη μουσικότητα του κειμένου.

Κάθε φράση μοιάζει να έχει δουλευτεί με τέτοια μαεστρία που διαβάζεται σαν ποίηση, ακόμα κι όταν αφηγείται τις πιο απλές, καθημερινές στιγμές. Και αυτή η ισορροπία, ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το ονειρικό, είναι που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει.

Τα Παραμύθια από Ένστικτο δεν είναι απλώς μια ανάγνωση· είναι εμπειρία. Είναι το είδος του βιβλίου που σε αγκαλιάζει και σε ταξιδεύει, που σε κάνει να θυμάσαι γιατί αγαπάς τη λογοτεχνία. Και γι’ αυτό, το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Οπισθόφυλλο 

Μια απατημένη γυναίκα ανακαλύπτει τα social media ως αντίδοτο στην απειλή της απρόσμενης μοναξιάς.

Ο σύζυγός της, διαρκώς στο μεταίχμιο του οριστικού χωρισμού, να μην αντέχει να αποδεχτεί τη ματαιότητα της οικογενειακής και πολιτικής του διαδρομής.

Δυο παιδιά με διασταυρούμενες διαδρομές, ανακαλύπτουν ξανά την ύπαρξή τους και διαμορφώνουν νέα ταυτότητα μέσα από τα καταραμένα μονοπάτια του έρωτα.

Η αδερφή της ν’ αντιλαμβάνεται ότι το φυσικό τέλος είναι αναπόφευκτο ακόμη και για τους φαινομενικά πιο ισχυρούς.

Και μια γιαγιά, καταλύτης των εξελίξεων, να ισορροπεί ανάμεσα στην κρυμμένη αλήθεια και το διάσπαρτο ψέμα, εξιστορώντας διδακτικές ιστορίες.

Ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα για τις αλήθειες και τα ψέματα στις σχέσεις, στην οικογένεια, στην πολιτική, κυρίως προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Το παραμύθι ως ανάγκη και ο μύθος ως διέξοδος από μια ζωή ανήμπορη να ορθώσει το ανάστημά της.