/Βιβλιοκριτική: Ο φάκελος στο αρχείο (Ρένια Παπαματθαίου)

Βιβλιοκριτική: Ο φάκελος στο αρχείο (Ρένια Παπαματθαίου)

Γράφει ο Νίκος Ναούμης, πολιτικός επιστήμονας – συγγραφέας

Είναι γεγονός, πως η ελληνική βιβλιοπαραγωγή είναι τεράστια σε σύγκριση με τους ανθρώπους που διαβάζουν στη χώρα μας. Ο κίνδυνος να προσπεράσουμε βιβλία και συγγραφείς που έχουν κάτι να μας πουν, με αυτό ως δεδομένο, τεράστιος.

Για τον λόγο αυτό, είμαι πολύ χαρούμενος όταν στα χέρια μου πέφτει ένα βιβλίο κάποιου συγγραφέα που μέχρι χθες, αγνοούσα την ύπαρξη του και ο οποίος ανήκει σε αυτούς που δεν πρέπει να αδιαφορήσεις για το έργο τους.

Ο λόγος αυτή τη φορά, για τη Ρένια Παπαματθαίου, της οποίας με μεγάλη χαρά διάβασα το βιβλίο με τίτλο «Ο φάκελος στο αρχείο» που κυκλοφόρησε το 2020 από τις εκδόσεις Ωκεανός.

Μια ιστορία δυνατή που μένει στο μυαλό σου ακόμα και όταν έχει περάσει πολύς χρόνος από τότε που έκλεισες το βιβλίο. Σε αυτήν, μια νέα γυναίκα απελπισμένη από τον άδικο χαμό της δεκαεφτάχρονης κόρης της, παίρνει στα χέρια της την έρευνα για τον εντοπισμό των υπαιτίων του θανάτου της, όταν ο νόμος αρχειοθετεί την υπόθεση. Η αποτυχία της δικαιοσύνης να βρει τους ενόχους έχει σαν αποτέλεσμα την συναισθηματική συντριβή της, αλλά την ίδια στιγμή η νωπή μνήμη του παιδιού της τής δίνει δύναμη και κουράγιο, την ατσαλώνει να συνεχίσει με πείσμα την έρευνα η ίδια. Τα εμπόδια που συναντά φαντάζουν ανυπέρβλητα, δοκιμάζεται σκληρά και βρίσκεται σε κίνδυνο κι η ίδια. Κινδυνεύει ακόμη και να βρεθεί στη φυλακή. Θα καταφέρει να πάρει την ηθική έστω ικανοποίηση που επιζητεί, ή θα αφανιστεί μέσα στα σκληρά και επικίνδυνα κυκλώματα, στα οποία τολμά να εισχωρήσει;

Μέσα από μια σφιχτοδεμένη πλοκή και με γρήγορη αφήγηση που δεν κουράζει τον αναγνώστη, η κυρία Παπαματθαίου τον παρασέρνει σε έναν κόσμο σκοτεινό, τον κόσμο των εξαρτήσεων. Καταφέρνει να του κόψει την ανάσα με την αληθοφάνεια των συναισθημάτων που ξεδιπλώνει στο χαρτί με τρόπο ανεπιτήδευτο.

Η ιστορία ισσοροπεί ανάμεσα στην αστυνομική λογοτεχνία, το κοινωνικό δράμα και την περιπέτεια ενώ, η γλώσσα της αφήγησης με εντυπωσίασε, καθώς, ανακάλυψα λέξεις που είχα ξεχάσει και που σπάνια χρησιμοποιούνται πλέον, κακώς κατά τη γνώμη μου.

Οι ήρωες του βιβλίου καλοδουλεμένοι και απλοί αλλά αρκετά αντισυμβατικοί για να χαρακτηριστούν ως συνηθισμένοι. Άνετα θα μπορούσε το βιβλίο «Ο φάκελος στο αρχείο» να γίνει μία εξαιρετική ταινία στον κινηματογράφο.

Αν πέσει στα χέρια σας, μην το προσπεράσετε. Είναι ένα βιβλίο που θα το βρείτε πολύ ενδιαφέρον.