Γράφει η Ιωάννα Κανελλοπούλου, αρθρογράφος
Εδώ σίγουρα δε μιλάμε για ένα απλό και συνηθισμένο μυθιστόρημα. Εδώ μιλάμε για ένα βιβλίο, γραμμένο με αιχμηρή πένα και χωρίς αποστείρωση των λέξεων. Μιλάμε για μια αληθινή και σοκαριστική ιστορία, για αναγνώστες με «δυνατά στομάχια» που μπορούν να αντέξουν την ωμή πραγματικότητα που τρύπα σωθικά και που μπορούν να αντιληφθούν την ουσία πίσω από την κάθε λέξη.
Η Ιφιγένεια, ένα παιδί αθώο, πέφτει θύμα των αρρωστημένων πράξεων του ίδιου της του πατέρα. (παΤΕΡΑΣ)
Ο σωματικός αλλά και ψυχικός βιασμός της, η ανυπαρξία της μάνας και στη συνέχεια η κατακραυγή μια κοινωνίας που κρίνει και κατακρίνει, χωρίς ήθος και ανθρωπιά, θα την οδηγήσουν στα δύσβατα μονοπάτια της καταστροφής. Εκεί η ίδια νομίζει πως θα ξεχαστεί. Οι λάθος παρέες και η χρήση ναρκωτικών δεν αργούν να την σπρώξουν και στην φυλακή, σα να μην έφτανε η φυλακή της ψυχής της.
Κάπου εκεί θα συναντήσει ανθρώπους που νοιάζονται αληθινά, αλλά ο θάνατος θα τους χωρίσει και ο έρωτας που έρχεται θα της δώσει μια ανάσα ζωής.
Η ίδια καταφέρνει να περάσει στην απέναντι όχθη και να ζήσει το θαύμα της μητρότητας. Εκεί όμως που ανασαίνει ελπίδες, η μοίρα έρχεται να της θυμίσει πως έχει ήδη ορίσει το μέλλον της.
Δε δυσκολεύτηκα να διαβάσω τις 470 περίπου σελίδες αυτού του βιβλίου από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, αφού η γραφή είναι απλοϊκά δωσμένη, δυσκολεύτηκα όμως να συγκρατήσω τα συναισθήματα που μου έβγαλε αυτή η αληθινή ιστορία.
Θυμό, αγανάκτηση, στεναχώρια, στοργή, απογοήτευση.
Θυμό, γιατί εκεί έξω κυκλοφορούν κτήνη.
Αγανάκτηση, για εκείνη τη απαθής μάνα
Στεναχώρια, γιατί η μοίρα σημάδεψε ένα αθώο παιδί.
Στοργή, γιατί ποτέ δεν δόθηκε στην Ιφιγένεια.
Απογοήτευση για τον κόσμο που πορευόμαστε και κλείνει συνεχώς τα μάτια στην ωμή πραγματικότητα και δείχνει αδιαφορία για τη μάστιγα που τείνει να καταστρέψει ιερά και όσια, την Παιδική Κακοποίηση.
Συγχαρητήρια στην συγγραφέα που τόλμησε…
Οπισθόφυλλο: «Μα τι τόσο σημαντικό έχει η ζωή σου για να γίνει βιβλίο;» ρώτησα αυθόρμητα την Ιφιγένεια σ’ εκείνη την πρώτη γνωριμία μας, τον χειμώνα του 1997. Όλα όσα μου είπε ήταν ανατριχιαστικά, φρικτά… Όσα άκουσα έκρυβαν τόση ασχήμια, που αναρωτιόμουν αν μπορούσα να τα διαχειριστώ. Κάθε λέξη πιο βαριά από την άλλη. Όλες μαζί ισοπεδωτικές.
Χίλιες και μία ζωές στρυμωγμένες σε τέσσερις δεκαετίες, που με έκαναν να καταλάβω πως απέναντί μου έχω έναν άνθρωπο με διαβολεμένη ψυχραιμία και προκλητικό θάρρος· συγχρόνως, μια απελπιστικά μελαγχολική και θλιμμένη γυναίκα με παγωμένη ψυχή, που τολμά να σε κοιτάξει κατάματα και να σου μιλήσει για εκείνη τη σχέση ντροπής με τον πατέρα της και για όλα όσα στιγμάτισαν την ύπαρξή της.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την έκδοση αυτή. Μόνο που χαθήκαμε με την Ιφιγένεια. Και για περίπου είκοσι χρόνια η ιδέα του βιβλίου έμεινε μια ανικανοποίητη επιθυμία, ώσπου νίκησε η ανάγκη μας να φωνάξουμε δυνατά την αλήθεια και να σώσουμε όσο περισσότερες ζωές μπορούμε. Και την αλήθεια αυτή την κρατάτε στα χέρια σας.
Βιογραφικό συγγραφέα: H ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΚΙΡΗ γεννήθηκε στην Κατερίνη και ζει στη Θεσσαλονίκη. Φοίτησε σε ιδιωτική σχολή δημοσιογραφίας και εργάστηκε ως συντάκτρια και ανταποκρίτρια σε εφημερίδες, περιοδικά αλλά και στο ραδιόφωνο. Ασχολήθηκε κυρίως με το αστυνομικό και ελεύθερο ρεπορτάζ, ενώ επί δύο δεκαετίες δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης και εργάστηκε ως υπεύθυνη γραφείου Τύπου. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΜ-Θ. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ – Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ και ΘΛΙΜΜΕΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ.
