Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Ο Scooby Doo, αυτός ο αφελής σκύλος που πρωταγωνιστεί στην ομώνυμη σειρά κινουμένων σχεδίων, δεν έγινε μόνο ένα από τα πιο διάσημους σκύλους που πρωταγωνιστούν σε μία παιδική σειρά. 

Είναι ένας πρωταγωνιστής μίας σειράς που τροφοδότησε παιδικούς φόβους και υπήρξε περισσότερο τρομακτική από όσο πιστεύουν πολλοί.

Όταν ήμουν παιδί, η παρακολούθηση επεισοδίων της συγκεκριμένης σειράς μου προκάλεσε οχι λίγες φορές φόβο και αγωνία. Τόσο διότι ξυπνάει την παιδική φοβία περί υπερφυσικών στοιχείων όπως φαντάσματα και τέρατα, αλλά και επειδή σε κάθε διαλεύκανση ενός μυστηρίου διαπιστώνεται πως η αλήθεια είναι πιο κοντά από όσο θέλουμε να πιστεύουμε.

Η παρέα του ον Φρέντι Τζόουνς, της Δάφνη Μπλέικ, τη Βέλμα Ντίνκλι και του Σάγκι Ρότζερς, αποτελούν την τέλεια ενσάρκωση της φράσης “η ισχύς εν τη ενώσει”. 

Η υπόθεση κάθε επεισοδίου “παντρεύει” το υπερφυσικό στοιχείο με την πραγματικότητα, πάντοτε οι πέντε φίλοι καλούνται να εξιχνιάσουν φαντάσματα που ξυπνάνε τη νύχτα, περίεργες φωνές που αναδύονται από κλειστά δωμάτια, νεκρούς που ζωντανεύουν και περίεργες μορφές να εμφανίζονται δίχως κανείς να μπορεί να τους διακρίνει.

Είναι ένας συνδυασμός αρχέγονων φόβων για το άγνωστο που υπάρχουν και στην παιδική ηλικία σε συνδυασμό με τη χρήση κινουμένων σχεδίων που ταυτίστηκαν με παιδικά θεάματα κυρίως.

Το Scooby Doo είναι μία παιδική σειρά που έδωσε σάρκα και οστά στους παιδικούς μας φόβους, τροφοδότησε την παιδική μας ευχαρίστηση να λύνουμε γρίφους και εμπνεύστηκε από την αθωότητα του παιδικού μυαλού που φοβάται το υπερφυσικό, το εξωτικό και το άγνωστο.