Ο ποιητής Αθανάσιος Τζίκας *, δίνει τις δικές του ιδιαίτερες απαντήσεις στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα για το CulturePoint.gr.
1. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά παίζει το σημαντικότερο ρόλο για ένα επιτυχημένο έργο ;
Αναμφίβολα η έμπνευση , είναι το κλειδί στην επιτυχία. Η σκληρή δουλειά λογίζεται πότε ως μελέτη και πότε ως ψυχική κατάδυση. Το ελιξίριο συνίσταται στο να προκαλέσεις και να προσκαλέσεις ανάμεσα στις πολλές μούσες που πρόκειται να σε επισκεφτούν , την πλέον ακατάδεκτη . Όπως σε πολλές μορφές δημιουργίας το φαινόμενο κλειδιού – κλειδαριάς παίζει καταλυτικό ρόλο , έτσι και η ποίηση υιοθετεί το αξίωμα της ζωής , ότι τίποτε δεν είναι αρκετό χωρίς τη σύστοιχη παρουσία κάτι άλλου. Η έμπνευση είναι το κλειδί και η σκληρή δουλειά που πρέπει να επακολουθήσει είναι η κλειδαριά . Πότε προηγείται το ένα και πότε το άλλο , αλλά τα βιώνεις μαζί και σχεδόν ταυτόχρονα . Η σχέση τους, είναι ένα είδος Φάτα Μοργκάνα .
2. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο , στην ψηφιακή εποχή μας ;
Μέσα σ’ αυτό το σύγχρονο κατακερματισμό των παλαιών συνηθειών που απαιτεί ταχεία προσαρμογή, μέσα στον πόλεμο της ψηφιακής διαφήμισης, αισθάνομαι πως η θέση του βιβλίου διαταράσσεται και το μελάνι που χύνεται στις σελίδες του λιγοστεύει. Διαβάζοντας βέβαια είτε ένα βιβλίο στη συμβατική του μορφή , είτε σε ψηφιακή , δεν υστερείς ή υπερτερείς σε ιδεαλιστική διάθεση. Θέλω να πω , πως το ουσιώδες είναι αυτό που θα μείνει ως αποτύπωμα, δηλαδή η δύναμη της γραφής. Πόσο αφύσικα τέλειο , είναι όποιο το συναίσθημα έχεις , σαν αναγνώστης, από μια ωραιοτάτη γραφή ; Παλαιότερα αντιμετώπιζα το θέμα πιο επιφυλακτικά, αλλά με τον καιρό διαπίστωσα πως το αλισβερίσι του αναγνώστη με το κείμενο σ’ ένα ψηφιακό βιβλίο ή site είναι πιο διαδραστικό , μάλιστα η σαγήνη από τα γραφικά και τις αληθοφανείς εικόνες το καθιστά ως και πιο ερωτικό .
Βέβαια μην ξεχνούμε τη δύναμη και την ταχύτητα προώθησης ανά τον κόσμο , η οποία αναμφισβήτητα είναι απαράμιλλη στο ψηφιακό περιβάλλον , δεδομένων των περιορισμένων αντιτύπων από τους εκδοτικούς οίκους.
Κατά το μάλλον ή ήττον, το κλασικό βιβλίο θα διασωθεί στις προθήκες των μουσείων ως ένα πολιτισμικό κειμήλιο μιας εποχής που πέρασε. Ας μη βιαστούμε να θρηνήσουμε ,….άλλωστε και την ψηφιακή εποχή , στο απώτερο μέλλον κάτι άλλο θα τη διαδεχθεί! Μέχρι στιγμής πάντως επιμένω στην παραδοσιακή έκδοση , ίσως γιατί μέσα από το χαρτί επαναφέρω σαν αίσθηση τα είδωλα της λογοτεχνίας των σχολικών μου χρόνων.
3. Με ποιον λογοτεχνικό χαρακτήρα ταυτίζεστε και ποιον αντιπαθείτε ;
Ταυτίστηκα εν μέρει με τον Ντόριαν Γκρέϊ από το βιβλίο του Όσκαρ Ουάιλντ《 το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέϊ 》.
Αντιπαθώ το χαρακτήρα του χαφιέ στο βιβλίο του Μαξίμ Γκόρκι 《 η ζωή ενός άχρηστου ανθρώπου 》.
4. Ένας μήνας ” καραντίνα “. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας ;
α. Γκέμμα ( Δημήτρης Λιαντίνης)
β. Καβάφης ποιήματα ( Ιωλκός )
γ. Η Μετανάστρια ( Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης)
δ. Γιατί πιστεύουμε ( Andrew B. Newberg)
ε. Ποιος σκότωσε τον Όμηρο ; ( Victor Davis Hanson – John Heath ).
5. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες , ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης , θα συμπεριλαμβάνατε ;
α. Ντίνος Χριστιανόπουλος
β. Μαρία Πολυδούρη
γ. Κωνσταντίνος Καβάφης
δ. Κική Δημουλά
6. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά την τελευταία σας δημιουργία ;
Η ” Μπλε Θυσία ” από τις Εκδόσεις Ιωλκός είναι ένα επίγραμμα εσωτερικών αντιθέσεων που ισορροπούν σε μια ευθεία νέα πραγματικότητα .
7. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα βιβλία σας ;
《 πως τούτο το φως πήρε μια σύγχρονη οσμή αποθήκευσης 》.
8. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε ” μουσικά ένα έργο σας ;
Με την ” Μπαλάντα της νύχτας ” του Θάνου Μικρούτσικου.
9. Αναγνωρίζετε γρήγορα τα λάθη σας και ποια συγχωρείτε ευκολότερα στους άλλους ;
Αναγνωρίζω τα λάθη μου σχεδόν στιγμιαία με το ιδιόρρυθμο του χαρακτήρα μου. Απλώς το αφήνω να φανεί ως παρόρμηση,…ποιητική αδεία αν θέλετε! Συγχωρώ σπάνια , αλλά αν μπω στη διαδικασία να το κάνω , θα είναι περισσότερο για τους αδιαφώτιστους και λιγότερο για τους ημιμαθείς.
10. Αν για την καριέρα σας έπρεπε να απομακρυνθείτε σημαντικό διάστημα από την οικογένειά σας , θα το κάνατε ;
Αν αναφέρεστε στην επαγγελματική μου καριέρα , η απάντηση είναι κατηγορηματική: ΟΧΙ .
Όσον αφορά στη λογοτεχνική μου καριέρα, στο χρόνο και στο χώρο που χρειάζομαι για να συγγράψω , έχουμε βρει με τη γυναίκα μου τη Βασιλική ( και τα δυο μας σκυλάκια …εννοείται) τη χρυσή τομή της δημιουργίας. Καμιά φορά μπορεί να ξεχνιέμαι και να χάνεται η όποια ισορροπία, αλλά με επαναφέρουν γρήγορα 《συγκλίνοντα βέλη συναισθημάτων 》. Είναι δύσκολο όμως να το ισορροπήσω, το παραδέχομαι.
11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας ;
Δεν υπάρχει αμιγώς ρεαλιστική πρόταση ζωής. Ακόμη και η πιο ακραία πραγματικότητα έχει μέσα της τις εσωτερικές της πλάνες. Στο σημείο αυτό, σας παραθέτω ένα στίχο μου από τη ” Μπλε Θυσία ” , 《 θαρρείς υπάρχουν πλάνες που δεν τις έχω ελπίσει》.
Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός λοιπόν στη ζωή μας , είναι προαπαιτούμενο, όχι για να καταργήσουμε το πρίσμα της λογικής, αλλά αν μπορούμε να το φωτίσουμε περισσότερο, πάντοτε με βάση μια λογική πραγμάτωση.
- Ο Αθανάσιος Τζίκας γεννήθηκε στη Λάρισα το 1982. Απόφοιτος του τμήματος Ιατρικών Εργαστηρίων (μετεκπαιδευθείς στη Ραδιολογία), εργάζεται σήμερα ως ιατρικός τεχνολόγος. Από την παιδική του ηλικία ασχολείται με τη συγγραφή. Το 2012 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή “Αποίμαντος νους” από την ΗΡΑ εκδοτική. Την ίδια χρονιά βραβεύεται από την αστική εταιρεία “Διοτίμα και Μούσες”. Ακολουθεί το 2015 η ποιητική συλλογή “Χαιρετισμοί” από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Το 2018 κυκλοφόρησε το έργο του “Μπλε Θυσία” από τις Εκδόσεις Ιωλκός. Έργα του έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά “Ποιείν, Οροπέδιο, Θράκα και Poetics”. Ποίημά του ανθολογήθηκε στον τόμο “Κορφολογώντας εποχών την προίκα”.
