Δύο βραβευμένα και μεταφρασμένα, σε πέντε γλώσσες, ποιήματα του Πέτρου Κ. Βελούδα
ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
Πόσο μου αρέσει να σε κοιτάζω ντυμένη
με την φεγγαρένια φορεσιά μιας αρχόντισσας
Να κοιτάζεις το φεγγάρι να
του λές τα όνειρά σου
και να αφήνεσαι
στην εξακριβωμένη
διαπίστωση..
Έχεις ένα παράξενο
χαμόγελο οταν μελαγχολικά
γίνεσαι ομπρέλα
στις καταιγίδες του έρωτα….
Πόσο μ’αρεσει να κοιτάζω
να ζωγραφίζεται πάνω
σε καμβά αυτό το
αλλιώτικο χαμόγελο σου
Δεν μιμησε την Μόνα Λίζα
ούτε και δακρύζεις
στις φωτιές της αλήθειας..
Αλήθεια γιατι χαμογελάς
όταν διαβαίνει η σιωπή σαν
πομπή τις γειτόνισσας
που λένε πώς…τρελάθηκε;..
Δεν μαραίνονται δίχως φιλιά αγάπη μου τα
ερωτικά δενδρύλλια
στου κορμιού σου
τα ανεξερευνητα δάση;
Να ξέρεις οι ψυχες κατανοούν
γιατι επιθυμουν να εργαστούν
στις γιορτές της ζωής
Πανηγύρια και γάμοι
νανουρίσματα μιας νέας
ζωής…
Ουτε ζωγράφισαν στου
νού τους βουτηγμένο
πινέλο μια πολύχρωμη,
νοσταλγική ζωή ,μια απεικόνιση
της ακριβοθώρητης γιρλάντας
Να δες τι κληρονομούν
από την ζωή
όσοι ανασαίνουν τον ουρανό της!
Λουλούδια με αρωμα παθιασμένου
ερωτα…
Λαθος επιλογές
που όμως στο τροχοφορο
της ζωής βλέμμα
παντα θα σε οδηγούν στην αρετή
Καλά τα λές όμως
μόνη μου ζώντας
αυτός ο νόστος
για ζωή ειναι
η μολυβιά ασυγκίνητου
ζωγραφου ενα μελαγχολικό
χαμόγελο…
Μην λυπάσαι
και στεναχωριεσαι
απο τα ακανθινα
στεφάνια της βιοτής
της σκληρής η άλλη της
όψη έμείς κρατάμε
μόνο την γλύκα της
δικής μας ευτυχιας.
Η χαρούμενη Ζωή σου φιλαει
το μέτωπο και τα χείλη
της ζωής εχουν την γευση
ενός ευγεστου αιώνιου
αναψυκτικού δίχως ημερομηνία
λήξης ….παντοτινο και σπάνιο κοκτέιλ
βιοτής με το όνομα…Νεκταρ!
ΑΠΟΣΤΑΣΗ
Απόσταση από τα μάτια του ήλιου
Σώμα νεκρό,καμμένο στις χρονοβόρες
παραισθήσεις του ονείρου.
Απόσταση, μοναξιά
απο το παραθυρο των επιστολών
του χρόνου.
Γράμματα μακρινά
πεταγμένα στα σιωπηλά
ταξίδια των κρυφών σου
αναζητήσεων, στα ναυαγισμένα
καράβια του πόθου…
Απόσταση
χαρά ξεχασμένη
στα ντουλάπια της
άγρυπνης τύχης.
Μακριά με τα σύνορα
του εαυτού που αναζητά
την δόξα της ταύτισης
ελπίδων.
Απόσταση αυτή
η κοντινή αναμέτρηση
του μη πραγματοποιησιμου
σταδίου οραμάτων.
Κλείνει τις γέφυρες
στην εξάπλωση του εφικτού.
Απόδραση σε απόσταση
αναπνοής από το σήμερα…
Με την ιδια απόσταση πνίγεται
στα δάκρυα του το φάντασμα του…χρόνου!.