Με αφορμή την πρόσφατη απώλεια του βραβευμένου και πολυγραφότατου συγγραφέα Στέλιου Χαλκίτη.

Ενα απόσπασμα που μας οδήγησε σε προβληματισμούς.

“Είναι μεγάλη παγίδα να πιστεύουμε ότι εύκολα αλλάζει ο κόσμος, αν ήταν τόσο εύκολο, θα είχε ήδη αλλάξει. Μεγαλύτερη παγίδα όμως είναι να πιστεύουμε ότι ο κόσμος αλλάζει• δυστυχώς, κατά τη γνώμη μου, δεν αλλάζει, απλά το άδικο εξελισσόμενο μεταπλάθεται. Ας μην αυταπατώμεθα, ο κόσμος ποτέ δεν θα γίνει δίκαιος, μόνο αδικίες μικρές θα αποκαθίστανται. Οι περιγραφικές διαπιστώσεις, οι ευχές και οι ελπίδες, λόγω του ότι απαιτούν ένα ουτοπικό συλλογικό άλμα, έχουν εντελώς βεγγαλικό προορισμό και η χρησιμότητά τους περιορίζεται στον κατευνασμό της στιγμιαίας αγανάκτησης. Και όμως, υπάρχει η δυνατότητα, ο άνθρωπος, η τεράστια αυτή δυνατότητα”.

————————-

* Στέλιος Χαλκίτης (1962-2024) ~ Ελληνας συγγραφέας. Ζούσε στην Κάλυμνο. Ασχολήθηκε με την αστροφυσική και τη φιλοσοφία. Επί σειρά ετών αρθρογραφούσε σε ελληνικές εφημερίδες για πολιτικά, φιλοσοφικά και κοινωνικά θέματα, υποστηρίζοντας με θέρμη τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ισότητα των φύλων καθώς και την ανάγκη αναθεώρησης κάθε βεβαιότητας. Τα βιβλία του: «Μάργκινους Μόριους» και «MARGINUS MORIUS», Vanguard Press, Μεγάλη Βρετανία, και το τελευταίο «Οι Απαράφθορες» έγιναν ταχύτατα best sellers, όπως και τα «Ο Λούσηρος», «ANTE TRACTATUM ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ» και «De Profundis, Αναμάρτητοι Ερωτες».