Ο συνθέτης Σάκης Γκουζώνης μιλά στον Κωνσταντίνο Μανίκα, με αφορμή την κυκλοφορία του 18ου άλμπουμ του με τίτλο “Human Intelligence”.

1. Μόλις κυκλοφόρησε ένα νέο άλμπουμ, το 18ο, με τίτλο «Human intelligence». Πώς θα το περιγράφατε συνοπτικά;

Πρώτα από όλα, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για αυτή τη συνέντευξη, μέσα από την οποία μου δίνετε την ευκαιρία να μοιραστώ με τους επισκέπτες του Culture Point τη μουσική μου και μερικές από τις σκέψεις και απόψεις μου ως συνθέτης. Το νέο μου άλμπουμ, «Human Intelligence», περιέχει δέκα πρωτότυπα ηλεκτρονικά μουσικά κομμάτια που αντικατοπτρίζουν τις πολλές πτυχές της νοημοσύνης μας. Στον σημερινό πολύπλοκο κόσμο, η ανθρώπινη νοημοσύνη είναι μια πολύπλευρη ικανότητα που μας επιτρέπει να μαθαίνουμε, να προσαρμοζόμαστε και να αξιοποιούμε τα ταλέντα και τις δεξιότητές μας. Μέσα από το άλμπουμ «Human Intelligence» προσκαλώ τους ακροατές να εξερευνήσουν τόσο την ομορφιά όσο και το μυστήριο του πνευματικού μας ταξιδιού ως ανθρώπινα όντα.

2. Στην εποχή των views, πόσο σημαντικό είναι για έναν καλλιτέχνη να διαθέτει ολοκληρωμένες δουλειές στο βιογραφικό του;

Θα έλεγα ότι στη σημερινή ψηφιακή εποχή, όπου δίνεται τόσο μεγάλη προσοχή στις προβολές και τις φευγαλέες στιγμές διαδικτυακής προβολής, το να έχεις ολοκληρωμένα έργα είναι απολύτως απαραίτητο. Οι προβολές μπορούν να έρθουν και να φύγουν γρήγορα, αλλά ένα ολοκληρωμένο σύνολο έργων είναι αυτό που πραγματικά ορίζει την ταυτότητα και τη μουσική κληρονομιά ενός καλλιτέχνη.

Όταν δημιουργείς και κυκλοφορείς ολοκληρωμένα μουσικά άλμπουμ, δίνεις στους ακροατές κάτι στο οποίο μπορούν να επιστρέφουν ξανά και ξανά, κάτι που αντιπροσωπεύει το καλλιτεχνικό σου όραμα σε μια ολοκληρωμένη μορφή. Δείχνει δέσμευση, πειθαρχία και την ικανότητα να φέρνεις μια ιδέα από τη σύλληψη στην πραγματοποίηση. Για μένα, κάθε άλμπουμ είναι σαν ένα ορόσημο στο ταξίδι μου, σαν μια καλλιτεχνική δήλωση που παραμένει πολύ καιρό μετά το πέρασμα του αρχικού κύματος προσοχής.

Εν κατακλείδι, θα έλεγα ότι οι προβολές μπορεί να μετρούν τη δημοτικότητα της στιγμής, αλλά τα ολοκληρωμένα έργα μετρούν το καλλιτεχνικό βάθος και την αντοχή στο χρόνο. Με άλλα λόγια, τα ολοκληρωμένα έργα είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία ένας καλλιτέχνης μπορεί να χτίσει μια ουσιαστική και διαρκή καριέρα.

3. Ποια θέλετε να είναι η μουσική ταυτότητά σας και πόσο ανοιχτός είστε σε διαφορετικές επιρροές;

Θέλω η μουσική μου ταυτότητα να μοιάζει με μια γέφυρα ανάμεσα σε μένα και τους ακροατές μου. Με ελκύουν οι μελωδίες που ανεβάζουν το πνεύμα και οι αρμονίες που φέρνουν μια αίσθηση δέους, επειδή πιστεύω ότι η μουσική δεν πρέπει απλώς να εντυπωσιάζει, πρέπει να συγκινεί. Αν κάποιος ακούσει τη μουσική μου και νιώσει διαύγεια και δέος -σαν να στέκεται κάτω από έναν νυχτερινό ουρανό και ξαφνικά να αντιλαμβάνεται κάτι για τον εαυτό του- τότε είμαι στο σωστό δρόμο. Η ηλεκτρονική μουσική μού δίνει μια τεράστια παλέτα, αλλά η πυξίδα μου είναι πάντα το συναίσθημα, η συνοχή και μια ιστορία που προσκαλεί τους ακροατές να ταξιδέψουν από το σκοτάδι στο φως.

Είμαι πολύ ανοιχτός σε διαφορετικές επιρροές, αρκεί να υπηρετούν την ποιότητα και το συναίσθημα. Η συνεργασία μεταξύ διαφορετικών μουσικών ειδών με γοήτευε πάντα, επειδή επιτρέπει στη μουσική να ξεπερνά τα όρια και να φτάνει σε νέα συναισθηματικά τοπία. Η rock, για παράδειγμα, μεταφέρει μια ενέργεια που θα μπορούσε να προσθέσει μια ισχυρή χροιά στις ηλεκτρονικές μου ενορχηστρώσεις, ενώ η όπερα φέρνει ένα μεγαλείο και ένα φωνητικό εύρος που σπάνια συναντάται σε άλλα είδη μουσικής. Όταν συγχωνεύεις αυτούς τους κόσμους, δεν αλλοιώνεις την ταυτότητά σου, τη διευρύνεις. Δημιουργείς κάτι που κανένας καλλιτέχνης δεν θα μπορούσε να είχε πετύχει μόνος του και αυτή είναι η ομορφιά της συνεργασίας.

Για μένα, το κλειδί είναι η αυθεντικότητα. Δεν θα συνεργαζόμουν απλώς λόγω των τάσεων. Θα έπρεπε να είναι μια γνήσια συνάντηση οραμάτων. Αν οι μουσικές φράσεις ενός rock κιθαρίστα μπορούσαν να ενισχύσουν την ένταση ενός κομματιού μου ή αν η φωνή μιας σοπράνο της όπερας μπορούσε να ενσαρκώσει την υπέρβαση που συχνά προσπαθώ να αποτυπώσω στις συνθέσεις μου, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν μια συγχώνευση που τιμά και τα δύο είδη μουσικής, δημιουργώντας παράλληλα κάτι φρέσκο.

Πιστεύω επίσης ότι οι ακροατές σήμερα είναι πιο ανοιχτοί από ποτέ σε υβριδικούς ήχους. Δεν θέλουν να περιορίζονται σε ένα μουσικό είδος. Θέλουν εμπειρίες που τους εκπλήσσουν και αναζωπυρώνουν τα συναισθήματά τους με απροσδόκητους τρόπους. Οπότε, ναι, θα καλωσόριζα συνεργασίες με καλλιτέχνες από τη rock, την όπερα ή οποιοδήποτε άλλο είδος μουσικής που μοιράζεται το ίδιο πάθος για ποιότητα και συναίσθημα. Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα και η συνεργασία είναι μια από τις πιο ισχυρές διαλέκτους της.

4. Τι σας προσέλκυσε στην ηλεκτρονική μουσική και ποια βλέπετε να είναι η εξέλιξή της στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης;

Αυτό που με τράβηξε αρχικά στην ηλεκτρονική μουσική ήταν οι απεριόριστες δυνατότητές της. Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά όργανα, τα οποία περιορίζονται από τη φυσική τους μορφή, η ηλεκτρονική μουσική ανοίγει ένα άπειρο φάσμα ήχων, υφών και ατμοσφαιρών. Από την αρχή, με γοήτευσε η ιδέα ότι μπορούσα να σμιλεύσω ολόκληρους ηχητικούς κόσμους -κόσμους που δεν υπήρχαν πριν- χρησιμοποιώντας μόνο φαντασία και τεχνολογία. Η ηλεκτρονική μουσική μού έδωσε την ελευθερία να συνδυάσω μελωδία, αρμονία και ρυθμό με τρόπους που έμοιαζαν φουτουριστικοί και βαθιά συναισθηματικοί.

Όσον αφορά την εξέλιξη της ηλεκτρονικής μουσικής στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, θεωρώ ότι η ηλεκτρονική μουσική θα γίνει ακόμη πιο συγκλονιστική. Πλέον, σε όλα τα είδη μουσικής και σε όλα τα είδη τέχνης θα έχουμε δύο κατηγορίες καλλιτεχνών, τους ανθρώπους καλλιτέχνες (καλλιτέχνες που υπάρχουν και στον πραγματικό και στον ψηφιακό κόσμο) και τους ψηφιακούς «καλλιτέχνες» («καλλιτέχνες» που υπάρχουν μόνο στον ψηφιακό κόσμο).

Η τεχνητή νοημοσύνη, με το να δημιουργεί μέσα σε μερικά μόλις δευτερόλεπτα ολοκληρωμένα τραγούδια (σύνθεση, στίχο, ερμηνεία, μίξη και mastering) σε όλα τα είδη μουσικής, δίνει πλέον τη δυνατότητα στον οποιονδήποτε να παράγει τη «δική του» μουσική. Ως συνθέτης, δεν θα έκανα ποτέ χρήση αυτής της τεχνολογίας, μιας και το αποτέλεσμα δεν θα ήταν δική μου δημιουργία. Αν η τεχνητή νοημοσύνη ήταν ένα ακόμη εργαλείο που θα με βοηθούσε για παράδειγμα να ολοκληρώσω πιο γρήγορα τη μίξη ή το mastering ενός κομματιού, τότε, ναι, θα μπορούσα να τη χρησιμοποιήσω. Ωστόσο, όταν μιλάμε για μουσική και τεχνητή νοημοσύνη, δεν μιλάμε μόνο για ένα ακόμη εργαλείο στο στούντιο, αλλά και για πλήρη αντικατάσταση των συνθετών, στιχουργών, ερμηνευτών και παραγωγών.

Παρακολουθώντας το γενικότερο πλαίσιο της τεχνητής νοημοσύνης, είναι πλέον πασιφανές ότι οδηγούμαστε προς έναν κόσμο όπου σχεδόν τα πάντα θα είναι αυτοματοποιημένα και οι άνθρωποι δεν θα χρειάζεται να εργάζονται. Βέβαια, οι καλλιτέχνες, είτε στο σύνολό τους είτε ένα μέρος αυτών, παρόλο που δεν θα αμοίβονται στο εγγύς μέλλον, θα συνεχίσουν να παράγουν τη δική τους μουσική, γιατί αυτό είναι που τους ικανοποιεί. Από την άλλη μεριά, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε για πόσο καιρό ακόμη θα υπάρχουν οι δισκογραφικές εταιρείες και οι οργανισμοί πνευματικών δικαιωμάτων, μιας και ο οποιοσδήποτε επαγγελματίας και μέχρι την δική του αντικατάσταση από την τεχνητή νοημοσύνη (ιδιοκτήτης εστιατορίου, ραδιοφωνικός παραγωγός, κλπ.) θα μπορεί να παίζει στην επιχείρησή του επαγγελματικού επιπέδου μουσική που δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης και άρα δεν θα χρειάζεται να πληρώνει για πνευματικά δικαιώματα. Στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αν κάποιος απλά πατήσει ένα κουμπί και η τεχνητή νοημοσύνη γράψει ένα τραγούδι, τότε αυτό το τραγούδι δεν έχει πνευματικά δικαιώματα, θεωρείται public domain και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον οποιονδήποτε. Βέβαια, αξίζει να τονιστεί εδώ ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, μιας και αν ένα τραγούδι που θα έχει γράψει η τεχνητή νοημοσύνη πατάει πάνω σε πολλές νότες ενός ήδη υπάρχοντος τραγουδιού, οι δημιουργοί του πρωτότυπου τραγουδιού θα μπορούσαν να διεκδικήσουν πνευματικά δικαιώματα πάνω στο συγκεκριμένο τραγούδι της τεχνητής νοημοσύνης.

Επιπλέον, σύντομα θα έχουμε και τις πρώτες συναυλίες ψηφιακών «καλλιτεχνών» σε κανονικά στάδια, οπότε θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τί προσέλκυση κόσμου θα έχουν αλλά και το πώς θα ανταποκριθεί ο κόσμος σε μια συναυλία τεχνητής νοημοσύνης. Η πρώτη συναυλία τεχνητής νοημοσύνης χωρίς την παρουσία ανθρώπων καλλιτεχνών θα είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πολιτιστικό γεγονός.

Αυτό, βέβαια, που μου προκαλεί δέος είναι το εξής: Αν η τεχνητή νοημοσύνη είναι ήδη ικανή μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα να παράγει ένα νέο ολοκληρωμένο τραγούδι επαγγελματικού επιπέδου και μελλοντικά να διεξάγει μια συναυλία επαγγελματικού επιπέδου, τί θα μπορέσει άραγε να επιτύχει στο χώρο της ιατρικής ή της διαστημικής επιστήμης;

5. Είναι οι ζωντανές εμφανίσεις και η διάδραση με τον κόσμο απαραίτητη συνθήκη για την καταξίωση ενός καλλιτέχνη;

Για μένα, η μουσική είναι μια γέφυρα μεταξύ ενός καλλιτέχνη και ενός ακροατή. Δεν περιορίζεται από τη γεωγραφία, τη γλώσσα, ή ακόμα και το χρόνο. Όταν συνθέτω, φαντάζομαι τις μελωδίες μου να ταξιδεύουν πέρα από τα τείχη του στούντιό μου, φτάνοντας σε ανθρώπους που μπορεί να μην συναντήσω ποτέ αυτοπροσώπως. Υπό αυτή την έννοια, η αναγνώριση δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το να στέκομαι μπροστά σε ένα κοινό σε μια αίθουσα συναυλιών. Η αναγνώριση γεννιέται όταν ένας ακροατής, ίσως μόνος στο δωμάτιό του, νιώθει ότι η μουσική μου του μίλησε, τον παρηγόρησε ή τον ανέβασε ψηλότερα.

Οι ζωντανές εμφανίσεις, φυσικά, φέρουν το δικό τους είδος μαγείας. Η ενέργεια του πλήθους, ο ανείπωτος διάλογος μεταξύ καλλιτέχνη και κοινού, ο κοινός χτύπος της καρδιάς του ήχου και της σιωπής είναι μοναδικές στιγμές. Αλλά, δεν είναι ο μόνος τρόπος για να ακουστείς.

Στην εποχή μας, ο ψηφιακός κόσμος έχει ανοίξει νέες πόρτες. Οι συνθέσεις μου έχουν ταξιδέψει σε ολόκληρο τον πλανήτη χωρίς την ανάγκη συνεχών περιοδειών. Αυτό μου λέει κάτι βαθύ, ότι η ίδια η μουσική είναι ο αληθινός αγγελιοφόρος. Αν μεταφέρει ειλικρίνεια, ομορφιά και φως, θα βρει τον δρόμο της στις καρδιές των ανθρώπων, είτε μέσω μιας ζωντανής εμφάνισης, είτε μέσω των ακουστικών στο δρόμο, είτε μέσω των ηχείων στο σπίτι ή το αυτοκίνητο.

Είναι, λοιπόν, απαραίτητες οι ζωντανές παραστάσεις για την αναγνώριση; Είναι ένας τρόπος, αλλά όχι ο μόνος. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι η αυθεντικότητα. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι να δημιουργηθεί μουσική που μεταφέρει την αλήθεια ενός καλλιτέχνη. Η αναγνώριση δεν είναι μια σκηνή ή ένας προβολέας, αλλά, η στιγμή που ένας άλλος άνθρωπος αισθάνεται λιγότερο μόνος λόγω της τέχνης σου.

6. Πόσο δύσκολο είναι πλέον, στα πλαίσια του ψηφιακού μας κόσμου, για έναν καλλιτέχνη να του δοθούν οι ανάλογες ευκαιρίες να αναδείξει το ταλέντο του;

Στο μακρινό παρελθόν, το μονοπάτι ενός καλλιτέχνη ήταν στενό και φυλασσόμενο από λίγα άτομα που εργάζονταν σε δισκογραφικές εταιρείες, ραδιοφωνικούς σταθμούς και συναυλιακούς χώρους. Αυτοί αποφάσιζαν ποιος καλλιτέχνης θα ακουγόταν και ποιος θα παρέμενε σιωπηλός. Σήμερα, ο ψηφιακός κόσμος έχει διευρύνει κατά πολύ αυτό το μονοπάτι, αλλά το έχει γεμίσει και με θόρυβο. Κάθε μέρα, περίπου 120.000 τραγούδια ανεβαίνουν στο διαδίκτυο, το οποίο μεταφράζεται σε περίπου 43.000.000 τραγούδια το χρόνο. Βλέποντας αυτά τα νούμερα, γίνεται εύκολα αντιληπτό το πόσο δύσκολο είναι τόσο για ένα τραγούδι όσο και για έναν καλλιτέχνη να αποκτήσουν ευρεία απήχηση.

Οι ευκαιρίες υπάρχουν, είναι παντού, αλλά, απαιτείται τεράστιος κόπος και πολύς χρόνος για να ανακαλυφθεί ένας καλλιτέχνης. Η δυσκολία έγκειται στο να μπορέσουν οι ακροατές να σε ανακαλύψουν μέσα σε έναν απέραντο ωκεανό περιεχομένου. Ο ψηφιακός κόσμος ναι μεν δίνει σε κάθε καλλιτέχνη και μια σκηνή, αλλά, απαιτεί επίσης ο καλλιτέχνης να είναι οπλισμένος με τεράστια υπομονή.

7. Πόσο βοηθούν τα social media στην προβολή των καλλιτεχνών και πότε μπορεί να μετατραπούν σε παγίδα;

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι μια απέραντη σκηνή, μια σκηνή που κανένας καλλιτέχνης του παρελθόντος δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Με μία μόνο ανάρτηση, μια μελωδία μπορεί να ταξιδέψει σε όλες τις ηπείρους, φτάνοντας σε ακροατές που διαφορετικά μπορεί να μην την είχαν ανακαλύψει ποτέ. Επιτρέπουν στους καλλιτέχνες να μοιράζονται το έργο τους άμεσα και να μιλούν απευθείας σε όσους συγκινούνται από τη μουσική τους. Υπό αυτή την έννοια, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένα δώρο.

Αλλά, αυτό το δώρο έχει και τη σκοτεινή πλευρά του. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν επίσης να γίνουν παγίδα όταν ο καλλιτέχνης αρχίζει να μετρά την αξία του αποκλειστικά με views, με likes, με followers και όχι με την αλήθεια της μουσικής του. Χρειάζονται και τα views και τα likes και οι followers, αλλά, δεν είναι τα μοναδικά στοιχεία που αντικατοπτρίζουν την αξία ενός καλλιτέχνη. Επιπλέον, η συνεχής ζήτηση για ορατότητα μπορεί να ωθήσει τους καλλιτέχνες να κυνηγούν τις τάσεις αντί να καλλιεργούν την αυθεντικότητα. Σε τέτοιες στιγμές, οι καλλιτέχνες κινδυνεύουν να γίνουν υποχείρια του αλγορίθμου, κυκλοφορώντας μουσική που στην πραγματικότητα δεν τους εκφράζει.

Ναι στο να χρησιμοποιούμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά, να τα επιτρέπουμε να υπηρετούν τη μουσική μας, όχι να την υπαγορεύουν. Τα κοινωνικά δίκτυα πρέπει να είναι οι υπηρέτες μας, όχι τα αφεντικά μας από τα οποία παίρνουμε εντολές. Σε καλλιτεχνικό επίπεδο, οι καλλιτέχνες είμαστε αυτοί που θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τα κοινωνικά δίκτυα και όχι τα κοινωνικά δίκτυα εμάς.

8. Ποιο είναι το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;

Μεγάλωσα παρακολουθώντας τον διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision με την οικογένειά μου και πάντα ένιωθα μαγικά, σαν να τραγουδούσε όλος ο κόσμος μαζί για μια νύχτα. Για μένα, η Eurovision είναι κάτι περισσότερο από μια μουσική διοργάνωση, είναι μια σκηνή όπου η μουσική γίνεται μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας. Θα ήθελα να διαγωνιστώ, επειδή είναι μια μοναδική ευκαιρία για να φέρω τη μουσική μου σε εκατομμύρια ανθρώπους που διαφορετικά μπορεί να μην την άκουγαν ποτέ. Αν η μουσική μου καταφέρει να κάνει έστω και μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους να νιώσουν όμορφα, τότε το να ανέβω σε αυτή τη σκηνή θα άξιζε τον κόπο. Επιπλέον, η συνεργασία με δημιουργικούς ανθρώπους από όλη την Ευρώπη και η συμμετοχή σε μια διοργάνωση που γιορτάζει την ποικιλομορφία και την ενότητα μέσω της μουσικής είναι πραγματικά ανεκτίμητης αξίας.

Δοθείσης της ευκαιρίας, θα ήθελα να αναφερθώ στο ότι φέτος σκοπεύω να υποβάλω ένα πρωτότυπο τραγούδι μου στην ΕΡΤ για την εκπροσώπηση της Ελλάδας στη Eurovision 2026 και αυτές τις μέρες βρίσκομαι σε αναζήτηση ερμηνευτή για το τραγούδι μου. Αν κάποιος από τους αναγνώστες αυτής της συνέντευξης ή κάποιος φίλος του ενδιαφέρεται να ερμηνεύσει ένα ηλεκτρονικό pop τραγούδι, θα ήθελα να επικοινωνήσει μαζί μου μέσω του e-mail που θα βρει στον επίσημο ιστότοπό μου. Ελπίζω να μπορέσω να βρω τον ερμηνευτή που ψάχνω και να δηλώσω συμμετοχή.

9. Ποια είναι η άποψή σας για τα νέα μουσικά ρεύματα, που είναι εξαιρετικά δημοφιλή στη νεολαία;

Αν και δεν υπάρχουν στην εποχή μας νέα μουσικά ρεύματα και νέα μουσικά είδη, υποθέτω ότι αναφέρεστε στη rap και trap μουσική που είναι ιδιαιτέρως δημοφιλή είδη μουσικής σε ένα μεγάλο κομμάτι της σημερινής ελληνικής νεολαίας. Αυτά τα είδη προσωπικά δεν τα ακούω, ωστόσο, χαίρομαι για το οποιοδήποτε νέο παιδί βρίσκει διέξοδο και έναν τρόπο έκφρασης στην rap, στην trap ή σε οποιοδήποτε άλλο είδος μουσικής.

10. Ενας μήνας «καραντίνα». Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;

«Arrival» από τους Abba (1976). Διαχρονική pop τελειότητα. Με τα «Dancing Queen», «Knowing Me, Knowing You» και «Money, Money, Money», αυτό το άλμπουμ είναι σαν μια συλλογή από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκροτήματος. Οι πλούσιες αρμονίες και η προσεγμένη παραγωγή εκπέμπουν μια ιδιαίτερη αισιοδοξία ακόμα και δεκαετίες μετά.

«Oxygène» από τον Jean Michel Jarre (1976). Ηλεκτρονική επανάσταση. Αυτό το άλμπουμ βοήθησε στην έναρξη του κινήματος των συνθεσάιζερ στα τέλη της δεκαετίας του ’70, επηρεάζοντας γενιές ηλεκτρονικών καλλιτεχνών. Έξι συνεχόμενα κομμάτια ρέουν σαν ένα κοσμικό ταξίδι, υπνωτικό, ατμοσφαιρικό και φουτουριστικό. Είναι μουσική στην οποία μπορείς να χαθείς, σαν να αιωρείσαι στο διάστημα.

«Keys To Imagination» από τον Yanni (1986). Παθιασμένη ορχηστρική αφήγηση. Μερικά από τα συναισθηματικά και κινηματογραφικά κομμάτια του άλμπουμ, όπως το «Nostalgia» και το «Santorini», έγιναν αγαπημένα πολλών ακροατών. Είναι το είδος του άλμπουμ που σε κάνει να νιώθεις σαν να ταξιδεύεις σε μέρη μεγαλοπρεπή και ρομαντικά.

«1492 – Conquest Of Paradise» από τον Vangelis (1992). Επικό μεγαλείο. Το ομώνυμο κομμάτι, με την εκρηκτική χορωδία και τα ορχηστρικά συνθεσάιζερ, είναι ένας από τους πιο δυνατούς ύμνους στη σύγχρονη μουσική. Γραμμένο για την ταινία του Ridley Scott, αποτυπώνει τόσο το δέος της εξερεύνησης όσο και τις πιο σκοτεινές αποχρώσεις της κατάκτησης. Η μουσική ξεπέρασε τα όρια της ταινίας και έγινε πολιτιστικό σημείο αναφοράς σε όλη την Ευρώπη.

«Universe» από τους Modern Talking (2003). Τελευταίο κεφάλαιο ενός φανταστικού pop ντουέτου. Το τελευταίο τους στούντιο άλμπουμ, μεταφέρει μια αίσθηση νοσταλγίας για τους θαυμαστές του συγκροτήματος. Κομμάτια όπως τα «TV Makes The Superstar» και «I’m No Rockefeller» προσφέρουν εντυπωσιακές μελωδίες και αρμονίες. Για τους ακροατές που μεγάλωσαν με τους Modern Talking, αυτό το άλμπουμ μοιάζει με ένα αποχαιρετιστήριο δώρο, εμπνευσμένο, εγκάρδιο και μελωδικό.

Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τις πολύ εύστοχες ερωτήσεις σας, μέσα από τις οποίες μπόρεσα να μοιραστώ με τους επισκέπτες του Culture Point τη μουσική μου και μερικές από τις σκέψεις και απόψεις μου.