Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας
Δεν έχει περάσει μεγάλο διάστημα από τότε που βιώσαμε τη δίμηνη καραντίνα. Η ζωή μας άλλαξε βίαια και απρόσμενα και η καθημερινότητα μας προσαρμόστηκε σε νέους κανόνες, όχι πάντα τους πιο ευχάριστους αλλά απολύτως απαραίτητους για να προστατεύσουμε τη ζωή μας και όλων όσων αγαπάμε και τους νοιαζόμαστε.
Μιλήσαμε εκτεταμένα για την ατομική ευθύνη και την οφειλή μας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Αναλογιστήκαμε γύρω από τη συλλογική ευθύνη μιας κυβέρνησης που, σε τέτοιες στιγμές, πρέπει να πείσει αλλά και να επιβάλλει όλα όσα εξασφαλίζουν την υγειονομική ποιότητα.
Και που καταλήξαμε; Στο ότι πολιτισμός σημαίνει να σέβεσαι τις συλλογικές αποφάσεις, ανεξαρτήτως των προσωπικών σου απόψεων, ειδικά όταν αυτές δεν στηρίζονται σε επιβεβαιωμένα επιστημονικά στοιχεία αλλά σε ένα συνονθύλευμα συνωμοσιολογικών σεναρίων. Πολιτισμός είναι οι εκλεγμένοι “άρχοντες” να τηρούν τα μέτρα που εξαγγέλλουν με συνέπεια και να μην προκύπτουν παρεκκλίσεις ή εξαιρέσεις για μικροπολιτικούς και ψηφοθηρικούς λόγους.
Η μάσκα κατέληξε να αποτελεί το απαραίτητο αξεσουάρ μας, ο μόνος επαρκής “αερόσακος” απέναντι στον κορωνοϊό. Ένας αερόσακος που δεν είναι προαιρετικός αλλά “εργοστασιακή” ρύθμιση αν θες να περιορίσεις στο ελάχιστο την πιθανότητα ατυχήματος. “Τεχνικά λάθη” μπορεί να υπάρξουν, όπως και δυσλειτουργίες αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να φτάσουμε στην απόρριψη και την κατάργηση του.
Οτιδήποτε ανατρέπει το συνηθισμένο, είναι λογικό να φέρνει αντιστάσεις και αντιδράσεις, αρκεί αυτές να έχουν όριο την βελτίωση της χρήσης και τον περιορισμό των λαθών κι όχι να χρησιμοποιούνται ως προκάλυμμα για “επαναστατικές” αντιλήψεις ανεύθυνης ανυπακοής.
Όμως ο πολιτισμός της μάσκας είναι το επακόλουθο της αλληλεγγύης, της κατανόησης, της στήριξης. Είναι η μόνη ουσιαστική πράξη απόδειξης της κοινωνικής εντιμότητας μας. Είναι το στοιχείο πολιτισμικής μεταδοτικότητας της εποχής μας.
Λέμε πολύ συχνά ότι οι κοινωνίες κρίνονται με βάση την ικανότητα τους να προστατεύουν τους πιο αδύναμους. Ίσως αυτή να είναι η χρυσή ευκαιρία των καιρών μας, για τον έμπρακτη καταγραφή μας στα κιτάπια της Ιστορίας ως αξιόπιστοι και… πολιτισμένοι.
