Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Η Μάρθα Καραγιάννη ανήκει στις λαμπρές παρουσίες της Ελληνικής οθόνης.

Θανατηφόρο κορμί, η Καραγιάννη με το μπρίο και την τσαχπινιά της, μας φανέρωνε σταδιακά την προκλητική πλευρά της και το καλλίγραμμο σώμα της.

Η Καραγιάννη δεν ήταν μόνο η εξαιρετική χορεύτρια των μιούζικαλ, το πειραχτήρι με το βλέμμα αθωότητας που έκρυβε μία θηλυκή βόμβα.

Μπορεί να είχε γοητεία και να ξεγύμνωνε το κορμί της, ωστόσο υπήρχε μέσα της μία συστολή και μία επιθυμία διατήρησης μίας παράδοσης και μίας επιστροφής σε οικογενειακές αξίες.

Δεν ήταν η τολμηρή Μελίνα, ούτε η ερωτικά ασύδοτη Λάσκαρη. Ήταν γυναίκα που αγαπούσε να λικνίζεται και να επιδεικνύει τα κάλλη της με περίσσια χάρη, αλλά τις περισσότερες φορές επέστρεφε στη θαλπωρή της οικιακής εστίας σε μία κινηματογραφική εποχή που το ιδανικό τέλος για μία γυναίκα ήταν ένας σύντροφος σε μία επίσημη σχέση.

Επέστρεφε στον αιώνια κινηματογραφικό παρτενέρ της Κώστα Βουτσά, όπως όταν επέστρεψε σα βρεγμένη γάτα στον ταλαιπωρημένο Ευτύχη μετά την αποτυχημένη προσπάθειά της να γίνει σταρ του σινεμά.

Η Μάρθα ανήκει στα ωραία κορμιά του παλιού Ελληνικού κινηματογράφου, αφήνοντας μία σφραγίδα στο είδος των μιούζικαλ που μεσουράνησαν τη δεκαετία του ’60, συνδυάζοντας τραγούδι και υποκριτική.

Χαρωπή και σκερτσόζα, συνεσταλμένη και τσαούσα, ανήκει στα θηλυκά της Ελληνικής οθόνης που σίγουρα δε θα λησμονήσεις εύκολα…