Ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις που του θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την έκδοση της νέας του συλλογής διηγημάτων “Παράλληλες τροχιές”.
1. Κυκλοφόρησε η νέα σας συλλογή διηγημάτων “Παράλληλες τροχιές” από την Κάπα Εκδοτική. Πώς θα την περιγράφατε συνοπτικά;
Πρόκειται για μια συλλογή που αποτελείται από έξι διαφορετικές νουβέλες που ο μόνος τους κοινός άξονας είναι η μοναξιά. Όλοι οι ήρωες και οι ηρωίδες παλεύουν να βγουν στο φως. Κάποιοι τα καταφέρνουν και κάποιοι όχι. Έτσι ακριβώς όπως γίνεται και στην καθημερινή ζωή.
2. Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο; Τι συμβολίζει;
Πρώτη φορά μετά από εννιά βιβλία αλλάξαμε τον τίτλο δυο η τρείς φορές. Ο τίτλος αντιπροσωπεύει απόλυτα και τα έξι διηγήματα αφού πηγαίνουν παράλληλα. Συμβολίζει τις ζωές των ανθρώπων που ποτέ δεν συναντιούνται.
3. Ποια είναι η απάντηση στη μοναξιά και τι ρόλο έχει σε αυτή η τέχνη;
Νομίζω ότι σωστή απάντηση στη μοναξιά δεν υπάρχει. Όλοι μας λίγο πολύ τη βιώνουμε. Όσον αφορά το ρόλο που έχει στην τέχνη ήταν, είναι και θα είναι πρωταγωνιστικός!
4. Χρειαζόμαστε περισσότερο ρομαντισμό ή ρεαλισμό, στην εποχή μας;
Χρειαζόμαστε και τα δύο. Τον ρομαντισμό για να ξεφεύγουμε από τη βάρβαρη καθημερινότητά μας και τον ρεαλισμό για να μη ζούμε με αυταπάτες.
5. Τι πιστεύετε ότι θα αποκομίσει ως απόσταγμα ο αναγνώστης;
Σίγουρα θα προβληματιστεί διαβάζοντας το βιβλίο μου. Θα του δοθούν απαντήσεις σε πολλές απορίες. Θα γελάσει αλλά θα δακρύσει κιόλας.
6. Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Γράφω από παιδί. Ποιήματα, στίχους, ιστορίες. Εκεί ξεδίνω. Η συγγραφή με κάνει πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο. Πιο ώριμο και πιο αληθινό.
7. Ποιον ορισμό θα δίνατε στην έννοια της λογοτεχνίας;
Σήμερα τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα όσον αφορά τη λογοτεχνία. Πολλοί συγγραφείς εκδίδουν ένα βιβλίο και αυτοαποκαλούνται λογοτέχνες. Λογοτέχνης δεν γίνεσαι από τη μια μέρα στην άλλη. Θέλει σκληρή δουλειά για να καταφέρεις να χειρίζεσαι άψογα τον προφορικό λόγο.
8. Γιατί οι Έλληνες διαβάζουν λογοτεχνία λιγότερο από τον μέσο Ευρωπαίο;
Η αλήθεια είναι μία κι ας πονάει. Πλέον – και αυτό γίνεται μόνο στη χώρα μας – κοντεύουμε να γίνουμε περισσότεροι αυτοί που γράφουμε από αυτούς που διαβάζουν βιβλία.
9. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;
Παραμένω αθεράπευτα ρομαντικός. Ότι και να κάνει η ψηφιακή εποχή και η τεχνολογία το βιβλίο δεν θα πάψει να υπάρχει.
10. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Το μυθιστόρημα της Γεωργίας Γιαννιώτη «Δαμάζοντας τις Ερινύες» Εκδόσεις Κάκτος. Το μυθιστόρημα της Πένυς Παπαδάκη «Πολυξένη» Εκδόσεις Ψυχογιός». Το μυθιστόρημα του Παναγιώτη Κουρούπη «Το δέντρο στο νοσοκομείο με τις μαριονέτες» Εκδόσεις Γκοβόστη. Το μυθιστόρημα της Άννυ Παπαθεοδώρου «Η τέταρτη πλευρά» Άνεμος Εκδοτική και το ιστορικό μυθιστόρημα του Βασίλη Σπηλιωτόπουλου «Λαθρεπιβάτης μιας ζωής» ΚΑΠΑ εκδοτική.
11. Πιστεύετε στη μοίρα ή στην τύχη;
Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύω και στα δυο. Πολλά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μας τα κανονίζει η μοίρα μας και ακόμα πιο πολλά που ονειρευόμαστε να γίνουν θέλουν και λίγη τύχη.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία
Φωτογραφίες Μαρία Γεωργαντά
