Συνέντευξη της συγγραφέως Θάλειας Ψαρρά στον συνεργάτη του CulturePoint.gr Νίκο Ναούμη, της οποίας κυκλοφορεί το βιβλίο “Δικαίωμα μου” από τις εκδόσεις Ψυχογιός

• 1. Αγαπητή Θάλεια, αφού σε ευχαριστήσω για αυτή τη κουβέντα, θέλω να σε ρωτήσω τι είναι για σένα το γράψιμο; Ανάγκη, επιθυμία, κάτι άλλο;

Εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση και τη φιλοξενία. Το γράψιμο για εμένα, είναι ανάγκη για απόδραση. Δημιουργώντας δικούς μου κόσμους, μπορώ να ταξιδέψω ανα πάσα στιγμή μακριά από την πιεστική ρουτίνα, και ταυτόχρονα, να εκφράσω όσα γεννιούνται μέσα μου. Αυτό, μου προσφέρει μεγάλη εκτόνωση και ανασυγκρότηση δυνάμεων.

• 2. Έχεις κάνει ένα πολύ δυνατό μπάσιμο στον χώρο του βιβλίου. Το πρώτο σου βιβλίο, «Τα λαβωμένα σ’αγαπώ», ενθουσίασε αναγνώστες και κριτικούς. Μέσα από αυτό, σε γνώρισα και διαπίστωσα ότι «το’χεις»! Υπάρχει αλήθεια μυστικό στην προσπάθεια σου αυτή;

Αρχικά ευχαριστώ πάρα πολύ για τα τόσο κολακευτικό σχόλιο. Δεν υπάρχει μυστικό, μόνο προσπάθεια η οποία πρέπει να είναι διαρκής και αγάπη για τη συγγραφή. Το ίδιο νομίζω θα απαντούσε οποιοσδήποτε ασχολείται με τη συγγραφή και την αγαπά.

• 3. Είσαι μια νέα συγγραφέας. Υπήρξαν δυσκολίες μέχρι να φτάσεις σήμερα να κυκλοφορήσεις το δεύτερο μυθιστόρημα σου με την υπογραφή ενός εκ των κορυφαίων εκδοτικών οίκων της χώρας ή ο δρόμος ήταν ανοιχτός για σένα;

Η αλήθεια είναι πως στάθηκα τυχερή, αφού δεν χρειάστηκε να χτυπήσω τις πόρτες άλλων εκδοτικών. Βέβαια, ήμουν και επίμονη. Πριν από «Τα λαβωμένα σ’ αγαπώ», είχα παραδώσει ένα ακόμη μυθιστόρημα στις Εκδόσεις Ψυχογιός, το οποίο απορρίφθηκε. Επέλεξα να μην στραφώ σε κάποιον άλλο εκδοτικό οίκο, και να προσπαθήσω περισσότερο. Έτσι λοιπόν τη δεύτερη φορά η προσπάθεια απέδωσε, και πλέον, έχω την τύχη και τη χαρά να βρίσκομαι στην αγαπημένη οικογένεια των Εκδόσεων Ψυχογιός.

• 4. Πάμε τώρα στο νέο σου βιβλίο. Δεν έχω διαβάσει το «Δικαίωμα μου» ακόμα. Διαβάζοντας όμως κάποια περίληψη που κυκλοφορεί γι’ αυτό, έχω την αίσθηση ότι αγγίζεις ένα θέμα ταμπού, την ενδοοικογενειακή βία. Θέλεις να μας πεις δύο λόγια παραπάνω;

Το «Δικαίωμά μου» είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και πραγματεύεται κυρίως την ενδοοικογενειακή βία, αλλά και άλλα θέματα που αποτελούν πρόβλημα για την κοινωνία των ημερών μας, όπως ο ρατσισμός και η περιθωριοποίηση κάποιων ανθρώπων. Είτε λόγω των επιλογών τους, είτε επειδή κάποιοι άλλοι έκριναν πως «δεν είναι πλέον απαραίτητοι». Είναι ένα αρκετά σκληρό βιβλίο, μέσα από το οποίο είχα εγώ την ανάγκη να εκφράσω όσα συναισθήματα και όσες σκέψεις μου γεννούν αυτές οι καταστάσεις, μέχρι να τις ξορκίσω. Δεν ήθελα να αναφέρω απλά τα γεγονότα που συνθέτουν μια ιστορία, είχα ανάγκη να σταθώ στο παρασκήνιο που κάνει έναν άνθρωπο να φερθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και να απαντήσω σε δικά μου «γιατί», μέχρι να φτάσω από το σκοτάδι στο φως. Για εμένα ήταν λυτρωτικό το ταξίδι αυτό και νομίζω πως το «δικαίωμά μου» θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

• 5. Τους τελευταίους μήνες, πάρα πολλές γυναίκες έχουν δολοφονηθεί από τους συντρόφους τους στη χώρα μας. Γιατί πιστεύεις ότι έχουμε αυτό το δυσάρεστο φαινόμενο;

Ειλικρινά αισθάνομαι τόσο μουδιασμένη ακούγοντας συνεχώς να αυξάνονται αυτά τα φρικτά περιστατικά, που δεν ξέρω τι να πω… Αυτό που νομίζω, είναι πως κάπου, κάπως στη διαδρομή μας, αφήσαμε πίσω τις αξίες μας. Χάθηκε ο σεβασμός του ανθρώπου απέναντι στον άνθρωπο, και η δικαιολογία των προσωπικών προβλημάτων ή της «κακιάς στιγμής», κουκουλώνει διαρκώς όλη τη φρίκη που ζει μέσα μας και ξεσπά με την πρώτη ευκαιρία. Το ένστικτο της επιβίωσης της ανθρωπότητας, αντί να στραφεί προς το «εμείς» , θρέφει καθημερινά ένα επικίνδυνο «εγώ», το οποίο δεν αδιαφορεί απλά για ό,τι αισθάνεται πως του είναι εμπόδιο ή έχει κάτι διαφορετικό, αλλά το σκοτώνει. Τρομάζω τόσο πολύ κάθε φορά που το συνειδητοποιώ αυτό….

• 6. Όλοι πιστεύω έχουμε ακούσει τη φράση, κυρίως από τις γιαγιάδες μας, που λέει «ο άντρας είναι άντρας και θα κάνει το κέφι του». Θεωρείς ότι το να κάνει μια παντρεμένη γυναίκα τα στραβά μάτια για να κρατήσει ενωμένη την οικογένεια της βοηθάει τον γάμο και τα παιδιά αν τυχόν υπάρχουν σε αυτόν;

Θα απαντήσω πιο γενικά, και θα πω, πως το να ανεχόμαστε και να κάνουμε «τα στραβά μάτια» γενικότερα, είναι μια από τις αιτίες που βρισκόμαστε ως κοινωνία σήμερα σε αυτή τη θέση. Όχι, λοιπόν. Καμιά γυναίκα και κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να κάνει «τα στραβά μάτια» σε ό,τι του στερεί την αξιοπρέπεια. Και ιδανικά, θα έπρεπε να μην κάνουμε «τα στραβά μάτια» ούτε σε ό,τι βασανίζει τον διπλανό μας. Αν παίρναμε θέση ενάντια σε κάθε μορφής βία και προσβολή και δεν είχαμε το σκεπτικό «που να μπλέκω τώρα;», θεωρώ πως θα εξαλείφαμε μεγάλο μέρος του κακού που μας έχει κυκλώσει.

• 7. Στον ελεύθερο χρόνο σου διαβάζεις ή προτιμάς να κάνεις κάτι άλλο;

Διαβάζω πολύ, γράφω, ακούω μουσική, συναντώ τους φίλους μου, περνάω χρόνο με τα παιδιά και την οικογένειά μου. Όλα έχουν τη θέση τους, τον χρόνο τους και είναι αναπόσπαστα κομμάτια σε ό,τι θεωρώ «ευτυχία».

• 8. Θεωρείς ότι έχουμε καλούς Έλληνες συγγραφείς ή θεωρείς ότι υστερούν σε σχέση με τους αλλοδαπούς ομοτέχνους τους;

Θεωρώ πως έχουμε εξαιρετικούς Έλληνες συγγραφείς οι οποίοι όχι μόνο δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τους συγγραφείς του εξωτερικού, αλλά κάποιοι θα έπρεπε να έχουν την ευκαιρία να διαπρέψουν και εκεί.

• 9. Τι θα συμβούλευες έναν νέο συγγραφέα που βλέπει τα χειρόγραφά του να απορρίπτονται από τους εκδοτικούς οίκους;

Να αγαπά αυτό που κάνει, να επιμένει, να προσπαθεί και ταυτόχρονα να διαβάζει πάρα πολύ. Είναι ο μόνος τρόπος να βελτιώσει τη γραφή του.

• 1ο. Ποια είναι η σχέση σου με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Τα θεωρείς απαραίτητα για την προβολή ενός συγγραφέα;

Τα θεωρώ λίγο σαν «αναγκαίο κακό» ως προς την προβολή. Νομίζω όμως πως η υπερβολική χρήση τους μπορεί να φέρει και αντίθετα αποτελέσματα. Προσωπικά τα χρησιμοποιώ, αλλά όχι με βασικο σκεπτικό την προβολή των βιβλίων μου. Μου αρέσει να επικοινωνώ με τους ανθρώπους. Αν κάποιοι από αυτούς θελήσουν να διαβάσουν και κάποιο βιβλίο μου, θα χαρώ. Δεν είναι αυτοσκοπός όμως, γι΄αυτό και κρατώ έναν πιο αυθόρμητο και όχι «επαγγελματικό» χαρακτήρα στα προφίλ μου σε Facebook και Instagram.

• 11. Το βιβλίο «πουλάει» σήμερα στη χώρα μας και ποια η γνώμη σου για την ηλεκτρονική του μορφή;

Κάποιους, τους εξυπηρετεί. Ωστόσο την αίσθηση και τη μυρωδιά ενός πραγματικού βιβλίου, νομίζω πως δεν την αλλάζει ο αναγνώστης, οπότε τα ποσοστά πωλήσεων στα ηλεκτονικά βιβλία σε σχέση με τα άλλα, είναι ακόμη πολύ μικρά. Ίσως βέβαια αυτό αλλάξει με τις νέες γενιές που έρχονται και έχουν μάθει να κάνουν τα πάντα ηλεκτρονικά. Είμαι κι εγώ περίεργη να δω πως θα εξελιχθεί.

• 12. Υπάρχουν βιβλία που λες από μέσα σου μακάρι να τα είχες γράψει εσύ;

Ναι, φυσικά υπάρχουν. Και το θεωρώ ευλογία αυτό, γιατί κάθε φορά που αισθάνομαι έτσι, νιώθω την ανάγκη να πλησιάσω ποιοτικά και δημιουργικά αυτό το οποίο μου γεννά τόσο θαυμασμό.

• 13. Τέλος, αφού σ’ ευχαριστήσω για άλλη μια φορά, θέλω να μου περιγράψεις με μια μόνο λέξη τη Θάλεια.

Με μία λέξη;;; Με σκοτώνεις! Αφενός δεν μου αρέσει και πολύ να περιγράφω τον εαυτό μου, και αφ’ ετέρου, ακόμη και αν το έκανα θα ήταν αδύνατο να βρω μια μόνο λέξη. Φοβάμαι λοιπόν πως θα αφήσω αναπάντητη αυτή την ερώτηση, και όποιος με γνωρίσει ας βγάλει μόνος τα συμπεράσματά του, όποια και αν είναι αυτά.

• Η ΘΑΛΕΙΑ ΨΑΡΡΑ γεννήθηκε το 1983 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει μόνιμα. Σπούδασε μάρκετινγκ και διοίκηση επιχειρήσεων, και μιλά αγγλικά και βουλγαρικά. Σχεδόν αμέσως μετά τις σπουδές της, προσελήφθη στο τμήμα εξαγωγών μεγάλης εταιρείας χάλυβα, στην οποία εργάσθηκε για δεκατέσσερα χρόνια. Αιώνια ορκισμένη ονειροπόλα, όταν αισθάνθηκε πως ήρθε η στιγμή ν’ αναζητήσει κάτι να τη γεμίζει περισσότερο, αποφάσισε ν’ απαρνηθεί τη σταθερότητα προκειμένου να το διεκδικήσει. Σήμερα εργάζεται σε μια πολυεθνική εταιρεία διακίνησης και αξιοποίησης ανακυκλώσιμων ειδών και αισθάνεται δικαιωμένη για το τόλμημά της σε μια τόσο δύσκολη περίοδο. Μεγάλη της αγάπη ήταν πάντοτε τα βιβλία και όνειρό της να καταφέρει κάποτε να ζήσει αυτό το «ταξίδι» από τη θέση του οδηγού. Πρώτη και αναγνωριστική πτήση σε αυτό ήταν το μυθιστόρημά της ΤΑ ΛΑΒΩΜΕΝΑ Σ’ ΑΓΑΠΩ, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. Το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ είναι η δεύτερη διαδρομή της, και η συγγραφέας ανυπομονεί να συνεχίσει να εξερευνά τα μονοπάτια εκείνα της φαντασίας, που χαρίζουν στην ψυχή την ευκαιρία να δραπετεύει.