/House of Fame: Ακαδημία… αφωνίας!

House of Fame: Ακαδημία… αφωνίας!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας

Όταν μιλάμε για reality δεν περιμένουμε καλλιτεχνική αρτιότητα, επιλογή “σπουδαστών” με απολύτως τραγουδιστικά κριτήρια, ούτε φυσικά η όποια ενασχόληση με τη μουσική να μην καπελώνεται από τις προσωπικές συγκρούσεις, τις διαφωνίες με τους καθηγητές και τους υπαρκτούς, ή για τα φώτα της δημοσιότητας, έρωτες.

Όλα αυτά είναι αναμενόμενα. Κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο αφελής ώστε να συγχέει ένα καθαρά τηλεοπτικό προϊόν με μοναδικό ουσιαστικό στόχο την κατάκτηση ενός καλού μεριδίου τηλεθέασης. με πραγματική εκπαιδευτική μαθητεία. Άλλωστε οι ίδιοι οι συμμετέχοντες, δείχνουν συνειδητοποιημένοι για το που βρίσκονται και αναλώνονται πολύ περισσότερο χρόνο σε όσα διαθέτουν τηλεοπτική και επικοινωνιακή αξία παρά σε θέματα ουσίας.

Είναι σίγουρο, ειδικά για όσους από αυτούς διαθέτουν ήδη κάποια χρόνια πορείας στο μουσικό στερέωμα, ότι το ζητούμενο είναι η αύξηση της αναγνωρισιμότητας από το κοινό, ελπίζοντας στην εξαργύρωση της με ένα καλύτερο μεροκάματο και πιο σημαντικές συνεργασίες.

Και οι καθηγητές, όλοι τους αξιόλογοι στον τομέα τους, όσο κι αν “προσπαθούν” δεν αποφεύγουν την τάση να υπερτονίζουν λεπτομέρειες που δημιουργούν προστριβές. Το ειδυλλιακό τοπίο δεν ανεβάζει τα νούμερα!

Η στείρα αναπαραγωγή ενός μοντέλου reality που έκανε τον κύκλο του σχεδόν είκοσι χρόνια πριν, δεν ήταν και η πιο σοφή ιδέα. Πόσο μάλλον όταν πέρα από μερικές συμπαθητικές φωνές, τα δημογραφικά και λοιπά τηλεοπτικά κριτήρια που επέβαλαν τις συγκεκριμένες επιλογές παικτών περιόρισαν σε μεγάλο βαθμό την καλλιτεχνική ποιότητα.

Όταν η δημιουργία και η ερμηνεία φιλτράρονται μέσα από τις ανάγκες ενός σταθμού να οικοδομήσει ένα σενάριο με ερασιτέχνες “ηθοποιούς”, το μόνο που δεν θα βρίσκεται στο επίκεντρο είναι η αναβάθμιση της μουσικής.