Γράφει ο Νίκος Ναούμης, Πολιτικός Επιστήμονας – Συγγραφέας
Ομολογώ πως πολύ δύσκολα θα νιώσω θλίψη για τον χαμό ενός συγγραφέα. Όχι. Δεν είμαι σκληρός ή κακός. Θεωρώ πως για εμάς τους αναγνώστες, οι συγγραφείς ζούνε για πάντα μέσα από τα βιβλία τους και το καλύτερο μνημόσυνο για όλους αυτούς, είναι να τους συστήσουμε και σε άλλους για να έρθουν σε επαφή με το έργο τους. Οι μόνοι που πενθούν και πρέπει να είναι θλιμμένοι στην πραγματικότητα είναι οι δικοί τους άνθρωποι. Όλοι εκείνοι δηλαδή οι οποίοι έζησαν μαζί τους, κάτω από την ίδια στέγη, σύζυγοι, παιδιά και φίλοι. Όλοι εκείνοι που ήξεραν τον άνθρωπο και όχι τον συγγραφέα.
Όμως, η είδηση του χαμού της Λουσίντας Ράιλι την Παρασκευή, ομολογώ με σόκαρε και με συγκλόνισε βαθύτατα.
Για όσους δεν τη γνωρίζουν, είναι η συγγραφέας της σειράς βιβλίων με τίτλο «οι κόρες των αστεριών» οι οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα και την οποία σας έχω παρουσιάσει στο CulturePoint.gr μέσα από την στήλη που διατηρώ.
Δεν ήταν μόνο ότι έφυγε σε ηλικία 55 ετών νικημένη από τον καρκίνο όπως μαθαίνω. Δεν ήταν καν η αγάπη της για την Ελλάδα, για την οποία μιλούσε και αναφερόταν μέσα από το έργο της σε κάθε ευκαιρία. Για όλους όσοι εκτός από αναγνώστες της, τυχαίνει να καταπιανόμαστε και οι ίδιοι με την συγγραφή, κάθε βιβλίο της, είναι για μας δωρεάν μάθημα δημιουργικής γραφής. Κάθε της βιβλίο, είναι ένα ταξίδι στον κόσμο και μια περιπλάνηση στα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης και των ανθρώπινων αδυναμιών και συναισθημάτων. Είναι εν τέλει, ένας θησαυρός γνώσεων μαζεμένος σε ένα σημείο.
Η γραφή της, καταιγιστική. Κάθε της βιβλίο αν και ογκώδες – πάνω από 600 σελίδες το καθένα – σε αφήνει στο τέλος με την πικρία ότι ήθελες να διαβάσεις κι άλλο και αυτό δεν έγινε. Η Λουσίντα Ράιλυ, κατάφερνε με έναν μαγικό τρόπο να συνδυάζει το παρών με το παρελθόν. Την ιστορία με την τέχνη. Την γεωγραφία με την επιστήμη. Την πραγματικότητα με το όνειρο. Τον μύθο με το γεγονός. Την αγάπη με το μίσος. Σε έβαζε με την πένα της συνοδηγό σε ένα περιπετειώδες ταξίδι που θα ήθελες να κρατήσει για πάντα.
Εκείνο όμως που κάνει την απώλεια της ακόμα πιο σκληρή, είναι ότι χάνεις την ευκαιρία για τόσο πολλά ακόμα ταξίδια που θα σου χάριζε. Και η βεβαιότητα αυτή, είναι που κάνει το πράγμα δυσκολότερο…
Λουσίντα, καλό σου ταξίδι. Μάθε, στην Ελλάδα είχες έναν πολύ φανατικό αναγνώστη, έναν αναγνώστη που πενθεί για τα ταξίδια που δεν θα του χαρίσεις…
