Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Μεγαλώνοντας, μέσα από τις ζυμώσεις και τα βιώματα της ζωής, αντιλαμβάνεσαι ότι το χιούμορ λειτουργεί πολλές φορές λυτρωτικά απέναντι στον αβάσταχτο πόνο της ύπαρξής μας.
Η αστειότητα είναι ένα καταφύγιο απέναντι στη βαρβαρότητα, μία διέξοδος στη σκληρότητα των καθημερινών καταστάσεων, μία ομπρέλα προστασίας απέναντι στη βροχή των δυσάρεστων γεγονότων.
Μεγάλοι κωμικοί μας χάρισαν στιγμές ευθυμίας μοναδικές, μέσα από την ακρότητα, το τράβηγμα και την ειρωνεία που η τέχνη του χιούμορ πολλές φορές περιέχει.
Ο Τσάντλερ Μπινγκ, αν και φανταστικός χαρακτήρας από τη διαχρονική σειρά τα Φιλαράκια, είναι η ενσάρκωση του χρησιμοποιώ το χιούμορ ως αμυντικό μηχανισμό απέναντι στις προκλήσεις, τις δυσκολίες και τα ευτράπελα της ζωής.
Ο Τσάντλερ έχει βιτριολικό, κυνικό χιούμορ που εκφράζεται έξυπνα και με πρωτότυπη χρήση της γλώσσας.
Τα δύσκολα παιδικά του βιώματα βεβαιώνουν μέσα του τη βεβαιότητα ότι δεν μπορεί να συνάψει υγιή συντροφική σχέση, αλλά εντελώς ειρωνικά, είναι ο ίδιος που θα κάνει την πιο ισορροπημένη σχέση ολόκληρης της σειράς.
Ένας ενήλικας που κρύβει μέσα του ένα μικρό παιδί, ο οποίος από άνδρας που τρέφει ανασφάλεια για τη συντροφικότητα αναπτύσσει μία υγιή συζυγική υπευθυνότητα και συμπεριφορά.
Στον Τσάντλερ βλέπεις ότι το χιούμορ δεν είναι απλώς το πέταγμα της ατάκας; είναι τρόπος ζωής, ψυχολογική στήριξη και τρόπους επουλώματος των πληγών μας.
Όσοι πιο έξυπνοι είμαστε, τόσο περισσότερο δεχόμαστε να γελάσουμε με τον εαυτό μας, ακόμα και με τις σοβαρές καταστάσεις που ενδεχομένως αντιμετωπίζουμε καθημερινά.
Αν το καλοσκεφτείς, όλη η πορεία ζωής του Τσάντλερ είναι ένα άλμα από τα δεσμά του φόβου στη μαγεία του ρίσκου και τη λυτρωτική δύναμη της τόλμης. Φοβάται να αγαπήσει αλλά βρίσκει τη βαθιά συντροφική αγάπη, είναι φυλακισμένος σε μία δουλειά που μισεί αλλά στο τέλος βρίσκει το θάρρος να παραιτηθεί.
Ο χαρακτήρας του αστείου Τσάντλερ Μπινγκ θα δείχνει διαχρονικά ότι το χιούμορ όχι μόνο δεν προδίδει αλαφρότητα, αλλά είναι μία βαθιά διερεύνηση που αναδεικνύει την αστειότητα της ζωής, μη διστάζοντας να αντλήσει γέλιο μέσα και από το δυσάρεστο, το άβολο, το άκομψο.
Αιωνία η μνήμη σου, Μάθιου Πέρι…